Выбрать главу

‘Ik geloof het wel,’ zei Arya.

‘Eerste les,’ zei Jon. ‘Je steekt met de punt.’

Arya sloeg hem op zijn arm met het plat van het zwaard. De klap deed zeer, maar Jon merkte dat hij grijnsde als een dwaas. ‘Ik weet welk uiteinde ik moet gebruiken,’ zei Arya. Er sloop twijfel in haar blik. ‘Septa Mordane zal het afpakken.’

‘Niet als ze niet weet dat je het hebt,’ zei Jon.

‘Met wie moet ik oefenen?’

‘Je vindt wel iemand,’ stelde Jon haar gerust. ‘Koningslanding is een echte stad, duizend keer zo groot als Winterfel. Tot je iemand vindt om mee te oefenen moet je kijken hoe ze op het binnenhof vechten. Ga hardlopen, rijden, zorg dat je sterk wordt. En wat je ook doet…’

Arya wist wat er komen zou. Ze zeiden het tegelijk: ‘… niet… tegen… Sansa… zeggen!’

Jon woelde door haar haren. ‘Ik zal je missen, zusje.’

Plotseling leek het of ze in huilen zou uitbarsten. ‘Ik wou dat je met ons meeging.’

‘Soms leiden er meer wegen naar hetzelfde kasteel. Wie zal het zeggen?’ Hij begon zich al beter te voelen. Hij wilde niet aan zijn verdriet toegeven. ‘Ik kan nu beter gaan. Als ik oom Benjen nog langer laat wachten krijg ik straks in mijn eerste jaar op de Muur alleen maar kamerpotten te legen.’

Arya rende op hem af om hem nog één keer te omhelzen. ‘Eerst dat zwaard neerleggen,’ waarschuwde Jon haar lachend. Ze legde het bijna verlegen weg en overstelpte hem met kussen. Toen hij zich bij de deur omdraaide had ze het alweer opgepakt om de balans uit te testen. ‘Dat was ik bijna vergeten,’ zei hij tegen haar. ‘De beste zwaarden hebben allemaal een naam.’

‘Zoals IJs,’ zei ze. Ze keek naar de kling in haar hand. ‘Heeft dit een naam? Zeg het alsjeblieft!’

‘Kun je het niet raden?’ plaagde Jon haar. ‘Je lievelingsvoorwerp.’

Eerst leek Arya het niet te begrijpen. Toen ging haar een licht op. Zo snel dacht ze. Ze zeiden het allebei tegelijk:

‘Naald!’

Tijdens de lange rit naar het noorden koesterde hij de hartverwarmende herinnering aan haar gelach.

Daenerys

Daenerys Targaryen huwde Khal Drogo met een bang hart en barbaarse pracht op een veld buiten de muren van Pentos, want de Dothraki geloofden dat alles wat van belang was in het leven van een man onder de open hemel hoorde te gebeuren. Drogo had zijn kbalasar ontboden, en ze waren gekomen, veertigduizend Dothraki-krijgers en ontelbare vrouwen, kinderen en slaven. Ze bivakkeerden met hun uitgestrekte kudden buiten de stadsmuren, waar ze paleizen van gevlochten gras bouwden en alles wat los en vast zat verslonden, zodat de brave burgers van Pentos met de dag ongeruster werden.

‘Mijn mede magisters hebben de bezetting van de stadswacht verdubbeld,’ vertelde Illyrio hun op een avond achter schalen met eend in honingsaus en oranje knalpepers in de state die van Drogo was geweest. De khal had zich bij zijn khalasar gevoegd en zijn woning tot het huwelijk aan Daenerys en haar broer ter beschikking gesteld.

‘We kunnen prinses Daenerys maar beter snel laten trouwen, vóór de helft van Pentos’ rijkdommen aan soldeniers en huurmoordenaars wordt gespendeerd,’ schertste ser Jorah Mormont. De avond dat Dany aan Khal Drogo was verkocht had de balling zijn zwaard aan haar broer opgedragen en Viserys had het volgaarne aanvaard. Sindsdien was Mormont niet van hun zijde geweken. Magister Illyrio lachte luchtig door zijn gevorkte baard heen, maar bij Viserys kon er zelfs geen glimlachje af. ‘Als hij wil kan hij haar morgen krijgen,’ zei haar broer. Hij wierp een blik op Dany, en zij sloeg haar ogen neer. ‘Zolang hij de prijs maar betaalt.’

Illyrio wuifde traag met zijn hand, en de ringen aan zijn dikke vingers fonkelden. ‘Ik heb u toch gezegd dat alles geregeld is? Vertrouwt u op mij. De khal heeft u een kroon beloofd, en die zult u krijgen ook.’

‘Ja, maar wanneer?’

‘Als de khal dat wenst,’ zei Illyrio. ‘Hij wil eerst het meisje, en na het huwelijk moet hij in plechtige optocht over de vlakten trekken om haar aan de doshkhaleen in Vaes Dothrak voor te stellen. Daarna misschien. Indien de voortekens voor een oorlog gunstig zijn.’

Ziedend van ongeduld zei Viserys: ‘Ik heb lak aan de voortekens van de Dothraki. De usurpator houdt mijn vaders troon bezet. Hoe lang moet ik nog wachten?’

Illyrio haalde zijn vlezige schouders op. ‘U wacht al het grootste deel van uw leven, grote koning. Wat maken een paar luttele maanden of jaren méér dan nog uit?’

Ser Jorah, die ver naar het oosten was gereisd, tot aan Vaes Dothrak toe, knikte instemmend. ‘Ik raad u aan om geduld te oefenen, Uwe Genade. De Dothraki houden hun woord, maar ze doen alles op hun eigen tijd. Een mindere man mag de khal misschien om een gunst smeken maar mag zich nooit aanmatigen hem de les te lezen.’

Viserys zette zijn stekels op. ‘Zet een wacht voor je tong, Mormont, of ik laat hem afsnijden. Ik ben geen mindere man. Ik ben de rechtmatige heer van de Zeven Koninkrijken. De Draak smeekt niet.’

Ser Jorah sloeg eerbiedig zijn blik neer. Illyrio glimlachte mysterieus en trok een vleugel van de eend. Terwijl hij aan het malse vlees knabbelde dropen de honing en het vet van zijn vingers in zijn baard. Er zijn geen draken meer, dacht Dany terwijl ze naar haar broer staarde, al durfde ze dat niet hardop te zeggen.

Toch droomde ze die nacht van een draak. Viserys sloeg haar en deed haar pijn. Ze was naakt, en haar vrees maakte haar onbeholpen. Ze rende voor hem weg, maar haar lichaam voelde lomp en log aan. Hij sloeg haar opnieuw. Ze struikelde en viel. ‘Je hebt de Draak gewekt!’ schreeuwde hij terwijl hij haar sloeg. ‘Je hebt de Draak gewekt, je hebt de Draak gewekt!’ Haar dijen waren glibberig van het bloed. Ze sloot haar ogen en kreunde. Bij wijze van antwoord klonk er een afschuwelijk, scheurend geluid, en het geknetter van een groot vuur. Toen ze weer keek was Viserys verdwenen. Overal in het rond rezen hoge vuurzuilen op, en in het midden daarvan was de draak. Traag draaide hij zijn grote kop. Toen zijn gesmolten ogen de hare vonden werd ze wakker, sidderend, en met een dun laagje zweet overdekt. Ze was nog nooit zo bang geweest…. totdat ten slotte de dag van haar huwelijk aanbrak. De ceremonie begon met de dageraad en duurde tot de avondschemering, een eindeloze dag van drinken, feestvieren en vechten. Temidden van de paleizen van gras was een enorme aarden wal opgeworpen, en daarop zat Dany naast Khal Drogo, hoog boven de kolkende zee van Dothraki. Ze had nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien, en ook nooit mensen die zo vreemd en angstaanjagend waren. De ruiterheren mochten dan in kostbare stoffen en welriekende parfums gehuld gaan als ze de Vrijsteden bezochten, onder de open hemel hielden ze vast aan hun aloude gewoonten. Zowel mannen als vrouwen droegen vesten van geverfd leer over hun naakte torso, en leggings van paardenhaar, bijeengesnoerd met gordels van bronzen penningen, en de krijgers hadden hun lange vlechten ingesmeerd met vet uit de smeltputten. Ze propten zich vol met in honing en peper geroosterd paardenvlees, dronken zichzelf laveloos aan de gegiste merriemelk en Illyrio’s uitgelezen wijnen en bestookten elkaar over de vuren heen met grappen. Hun stemmen klonken Dany ruw en wezensvreemd in de oren.

Viserys zat recht beneden haar. Hij zag er prachtig uit in zijn nieuwe tuniek van zwarte wol met een scharlakenrode draak op de borst. Illyrio en ser Jorah zaten naast hem. Een uiterst eervolle plaats, vlak onder de bloedruiters van de khal zelf, maar Dany zag de woede in de lila ogen van haar broer. Het beviel hem niets dat hij lager zat dan zij, en toen de slaven iedere schotel eerst aan de khal en zijn bruid aanboden en hem de stukken aanboden die zij hadden geweigerd, kookte hij van razernij. Hij kon niets anders doen dan zijn wrok koesteren, dus koesterde hij die, zodat zijn stemming naarmate de uren verstreken bij iedere belediging van zijn persoon verder verduisterde. Dany had zich nog nooit zo alleen gevoeld als nu in het hart van die uitgestrekte horde. Haar broer had haar opgedragen om te glimlachen, dus glimlachte ze tot haar gezicht er pijn van deed en de ongewenste tranen haar in de ogen sprongen. Ze deed haar best ze te verbijten, wetend hoe kwaad Viserys zou zijn als hij haar zag huilen, en als de dood voor de reactie van Khal Drogo. Ze kreeg voedsel voorgeschoteld, dampende stukken vlees en dikke zwarte worsten en Dothraki-bloedpasteien, en later vruchten en stoofschotels van zoetgras, en fijn gebak uit de keukens van Pentos, maar ze wuifde alles weg. Haar maag was in opstand, en ze wist dat ze er niets van binnen zou houden.