Deze liga was ontstaan rond de tijd dat de sterrenschepen voor het eerst Hoog Kavalaan weer aandeden. Er leefde toen een man, een groot leider, Vikor hoog-Roodstaal Corben genaamd, die een generatie lang de hoogbondsraad van Roodstaal domineerde. Toen de bewoners van de buitenwerelden kwamen, was hij ervan overtuigd dat alle Kavalaren zich moesten verenigen om hun kennis en rijkdom eerlijk te verdelen. Dus vormde hij de Hoog-bondsliga, waarvan ik je zojuist de vlag heb beschreven. Helaas was die unie geen lang leven beschoren. Handelaars van Kimdiss, bevreesd voor de macht van een verenigd Hoog Kavalaan, sloten een verdrag om alleen de Braiths moderne wapens te leveren. De hoogbonders van Braith waren alleen uit angst tot de liga toegetreden; in werkelijkheid meden ze de andere sterren liever, waarvan ze zwoeren dat die vol drogmensen zaten. Toch deinsden ze er niet voor terug lasers van drogmensen aan te schaffen.
Zo ontstond de laatste grote oorlog. IJzerjade, Roodstaal en Shanagate onderwierpen samen de Braiths, ondanks de wapens van de Kimdissi, maar Vikor hoog-Roodstaal zelf werd gedood en de overwinning kostte afschuwelijk veel levens. De Hoog-bondsliga overleefde haar stichter maar een paar jaar. Braith, dat veel verliezen had geleden, beeldde zich in dat het bedrogen en misbruikt was door de drogmensen uit Kimdiss en klampte zich daarom sterker dan ooit tevoren aan de oude tradities vast. Om de vrede met bloed te bezegelen en blijvend te maken, pakte de liga — nu geleid door de hoogbonders van Shanagate — alle handelaren uit Kimdiss op en ook een schip met Toberianen, verklaarden hen allemaal tot oorlogsmisdadigers — een term die wij van de buitenwerelden geleerd hebben, tussen twee haakjes — en lieten hen los op de vlakten, waar ze als drogmensen gejaagd mochten worden. Velen van hen werden door banshees gedood, anderen kwamen om van de honger, maar de jagers kregen de meesten te pakken en namen hun hoofden als trofeeën mee naar huis. Er wordt gezegd dat de Braiths er een speciaal genoegen in schiepen om degenen die hen hadden bewapend en geadviseerd, te villen.
We zijn tegenwoordig niet zo heel trots meer op die jacht, maar toch hebben we er begrip voor. De oorlog was langduriger en bloediger geweest dan enige andere in onze geschiedenis sinds de Tijd van Vuur en Demonen. Het was een tijd van grote ellende en grenzenloze haat, en de Hoogbondsliga viel uiteen. De IJzer-jades trokken zich liever terug dan dat ze de jacht nog langer wilden vergoelijken en verklaarden dat de Kimdissi menselijk waren. Roodstaal volgde al spoedig. Degenen die de drogmensen doodden, waren allemaal Braiths en Shanagates, en de Shanagate-maatschappij was sindsdien alleen met zichzelf verbonden. Vikors banier werd al spoedig afgedankt en vergeten, totdat het Festival ons de vlag in herinnering bracht.’ Janacek zweeg en keek naar Dirk. ‘Begrijp je nu hoe de zaken staan, t’Larien?’
‘Ik begrijp wel waarom de Kavalaren en de Kimdissi elkaar niet erg mogen,’ gaf Dirk toe.
Janacek lachte. ‘Het gaat verder dan onze eigen geschiedenis,’ zei hij. ‘Kimdiss heeft nooit oorlog gevoerd, maar toch heeft die wereld bloed aan zijn handen. Toen Tober-in-de-Sluier "Wolfheim aanviel, werden beide partijen door de manipulators bevoorraad. Toen op ni-Emerel de burgeroorlog oplaaide tussen de stedelingen wier wereld uit één enkel gebouw bestaat en de ontevreden sterrenzoekers die op verbreding van hun horizon aandrongen, was Kimdiss er tot over de oren bij betrokken. Ze leverden de stedelingen de middelen om een afdoende overwinning te behalen.’ Hij grijnsde. ‘Werkelijk, t’Larien, er gaan zelfs verhalen over intriges van de Kimdissi binnen de Sluier der Verlokking. Er wordt beweerd dat het Kimdissi-agenten waren die de Stalen Engelen en de variantmensen van Prometheus tegen elkaar opzetten, die de Vierde Cuchulainn van Tara onttroonden omdat hij weigerde handel met hen te drijven, en die ingrepen op Braque om daar de ontwikkeling van technologie door het gewicht van de priesters in de wieg te smoren. Ken je de aloude religie van Kimdiss?’
‘Nee.’
‘Die zou jouw goedkeuring wel kunnen wegdragen,’ zei Janacek. ‘Het is een vreedzaam en beschaafd geloof, buitengewoon ingewikkeld. Je kunt er alles mee rechtvaardigen, behalve persoonlijk geweld. Toch heeft hun grote profeet, de Zoon van de Dromer — aangenomen wordt dat het een mythische figuur is, maar ze blijven hem vereren — eens gezegd: "Vergeet niet dat je vijand een vijand heeft." En dat is zo. Dat is de kern van de Kimdissi-wijsheid.’
Dirk schoof ongemakkelijk op zijn zitplaats heen en weer. ‘En daarmee wil je zeggen dat Ruark...’
‘Ik zeg niets,’ viel Janacek hem in de rede. ‘Trek je eigen conclusies. Je hoeft de mijne niet aan te nemen. Ik heb dit allemaal aan Gwen Delvano verteld, omdat ze mijn cro-betheyn was en ik me bezorgd maakte. Ze was hogelijk geamuseerd. Die geschiedenis had niets te betekenen, zei ze tegen mij. Arkin Ruark was gewoon zichzelf, en geen archetype uit de geschiedenis van de buitenwerelden, zo kreeg ik te horen. Ze legde me uit dat hij tevens een vriend van haar was, en die band, die vriendschap’ — zijn stem klonk vlijmscherp toen hij dat woord zei — was om de een of andere reden belangrijker dan dat hij een leugenaar en een Kimdissi was. Gwen zei me dat ik maar eens naar mijn eigen geschiedenis moest kijken. Als Arkin Ruark een bedrieger was, alleen omdat hij op Kimdiss was geboren, dan was ik een afhakker van drogmanhoofden vanwege het simpele feit dat ik een Kavalaar ben.’
Dirk dacht even na. ‘Daar had ze dan gelijk in,’ zei hij kalm.
‘Oh? Meen je dat?’
‘Haar argument was juist,’ zei Dirk. ‘Kennelijk heeft ze Ruark verkeerd ingeschat, maar over het algemeen...’
‘Over het algemeen is het beter om alle Kimdissi te wantrouwen,’ zei Janacek gedecideerd. ‘Je bent misleid en gebruikt, t’Larien, maar je hebt er niets van geleerd. Je bent net Gwen. Maar genoeg hierover.’ ,
Hij tikte met een knokkel op een van de kijkschermen in. ‘We zijn vlak bij de bergen. Het duurt nu niet lang meer.’
Dirk had zijn lasergeweer heel stevig vastgehouden. Hij veegde zijn klamme handpalmen af aan zijn broekspijpen. ‘Heb je een plan?’
‘Ja,’ zei Janacek grijnzend. En op hetzelfde moment boog hij zich opzij en griste de laser van Dirks schoot. ‘Een heel eenvoudig plan, in feite,’ ging hij verder, terwijl hij het wapen zorgvuldig buiten bereik zette. ‘Ik lever je uit aan Lorimaar.’
12
Dirk was niet geschrokken. Onder zijn kleren voelde hij nog steeds het koude fluister ju weel op zijn huid, herinnerend aan beloften en verraad die nu tot het verleden behoorden. Het kon hem bijna niets meer schelen. Hij vouwde zijn armen over elkaar en wachtte.
Janacek keek teleurgesteld. ‘Je lijkt niet erg ongerust,’ zei hij.
‘Het is niet van belang, Garse,’ antwoordde Dirk. ‘Toen ik uit Kryne Lamiya vertrok, verwachtte ik al dat ik zou sterven.’ Hij zuchtte. ‘Maar hoe is Jaan gebaat bij dit alles?’
Janacek gaf niet meteen antwoord; zijn blauwe ogen namen Dirk zorgvuldig op. ‘Je bent aan het veranderen, t’Larien,’ zei hij ten slotte, terwijl de grijns van zijn gezicht verdween. ‘Kan Vikary’s lot je echt meer schelen dan dat van jezelf?’
‘Hoe moet ik dat weten?’ zei Dirk. ‘Kom op met je plan!’
Janacek fronste zijn voorhoofd. ‘Ik overwoog een landing in het kamp van de Braiths en een directe confrontatie. Dat idee heb ik verworpen. Mijn behoefte om te sterven is minder hard gegroeid dan de jouwe. Ik zou een of meer jagers wel kunnen uitdagen voor een duel, maar dan zou ik dat te duidelijk doen om een misdadige uitgestotene te helpen. Ze zouden mij geen genoegdoening willen geven. Mijn eigen status is op dit moment precair; dankzij mijn woorden en daden in Uitdaging beschouwen de Braiths me nog als mens, zij het niet van harte. Maar als ik openlijk probeer om Jaan te helpen, zou ik mijzelf in hun ogen zwartmaken. De regels van de code zouden niet langer gelden. Ik zou ook als misdadiger worden beschouwd, een mogelijke drogmens.