De non deed de schoen weer aan, legde de stengeldunne beentjes naast elkaar en sloot de al verglaasde ogen. ‘Ze was heel arm. Misschien hoopte ze op informatie die genoeg waarde had om te kunnen verkopen.’
‘Aan de gewone Firvulag?’ vroeg Burke.
‘Of aan de Tanu.’ De non stond op en klopte haar witte habijt af.
Khalid zei: ‘Er zouden anderen kunnen zijn. Anderen die ons bij het smelten in het oog hebben gehouden. Wanneer deze de menselijke vorm kon aannemen, hoe kunnen we dan voortaan ooit zeker zijn ...’
Burke pakte het ijzeren speerpuntblad op, greep de arm van de smid en haalde het ruwe ijzer over de huid. Een paar druppels donker bloed welden omhoog. ‘Jij bent in elk geval echt genoeg, hoe dan ook. Ik zal de rest van jullie gezelschap nu meteen testen. Later bedenken we wel een manier die wat minder grof is, met een speld bijvoorbeeld.’
Hij strompelde weg naar het badhuis. Uwe en Khalid sleepten de kostbare zakken binnen in het met rozen overgroeide huis en gingen toen naar buiten waar Amerie nog over het lichaam gebogen stond. Ze hield de kat in haar armen die nog altijd gromde.
‘Wat zullen we met haar doen, Zuster?’ vroeg Khalid. Amerie zuchtte. ‘Ik heb een grote mand. Misschien kun je haar daarin naar de koelkamer boven de bron brengen. Ik vrees dat ik morgen een sectie op haar zal moeten doen.’
Terwijl het voorbereidingscomité op Burke wachtte tot hij van het huisje terugkwam, bood de vrouw die verantwoordelijk was voor de voedselvoorziening een nieuw brouwsel aan. ‘We hebben die armzalige onbewerkte wijn van Perkin genomen en die gemengd met wilde bloemen uit het bos.’ Iedereen proefde. Amerie zei: ‘Dat smaakt goed, Marialena.’ Uwe zei onverstaanbaar iets in het Duits. ‘Weet je wat jij gedaan hebt, vrouw. Je hebt de Maiwein opnieuw uitgevonden.’ ‘Dat is het! Dat is het!’ piepte Oude Man Kawai. Hij was pas zesentachtig, maar omdat hij destijds verjonging uit principe had afgewezen, zag hij eruit als een uitgepakte Egyptische mummie. ‘Heel verfrissend, schat. Als we nu nog een fatsoenlijke sake konden produceren ...’
De deur ging open en Peopeo Moxmox Burke bukte om binnen te komen. De andere leden zaten doodstil totdat de rode man tevreden knikte. ‘Ze waren allemaal kosjer. Ik heb niet alleen de smelters getest, maar iedereen in het badhuis.’ ‘De hemel zij dank,’ zei de ontwerper. ‘Wat een idee ... vormveranderaars die onder onze mensen zouden infiltreren!’ Hij schudde zijn keurig onderhouden bakkebaardjes en het lukte hem eruit te zien als een accountant die er net achter is gekomen dat een van zijn beste klanten de belasting oplichtte. ‘Noch de Firvulag noch de Huilers hadden een reden om deze truc eerder toe te passen,’ waarschuwde de Commandant. ‘Maar nu, terwijl we onze aanval voorbereiden met een wapen dat misschien al niet meer zo geheim is, doen we er goed aan bedacht te zijn op soortgelijke pogingen. Wanneer de vrijwilligers binnenkomen, zal ieder van hen getest moeten worden. En we zullen alle deelnemers testen voor iedere belangrijke bijeenkomst.’
‘Dat is mijn verantwoordelijkheid,’ zei Uwe, die de Jacht en Openbare Veiligheid voor zijn rekening nam. ‘Zorg dat ik met voorrang wat naalden krijg, Khalid?’ ‘Zodra ik morgen de oven heet heb gestookt.’ Burke nam zijn plaats in aan de tafel, samen met de zeven andere leden van het comité.
‘Goed, laten we dit zo gauw mogelijk afhandelen, dan kan Khalid wat rust nemen. Ik verklaar deze vergadering voor geopend. Oude zaken eerst. Gebouwen. Laat maar horen, Philemon.’ ‘De hutten bij de Rijn zijn allemaal af,’ zei de ontwerper. ‘Alles is klaar behalve het hoofdgebouw. Onze jongens zullen de slaapzaal voor bezoekers in twee of drie dagen gereed hebben.’ ‘Goed,’ zei Burke. ‘Publieke Werken. Vanda-Jo.’ Een vrouw met toffeekleurig haar, het gezicht van een madonna en de stem van een sergeant-majoor liet zich horen. ‘We hebben een verborgen pad aangelegd van hier tot aan het gebied waar de aanval gaat beginnen. Honderdzestig ellendige kilometers, onzichtbaar vanuit de lucht. De laatste twee kilometers slingeren door het moeras en dat was geen lolletje! We zijn nog bezig met het opzetten van een barricade van doornen rondom het kamp die het meeste ongedierte buiten moet houden en de vrijwilligers binnen.’
‘En hoe steken we over?’
‘We hebben gekozen voor pontons. Met lucht gevulde huiden en hout. Die kunnen in de laatste minuut worden klaargemaakt. Pegleg en zijn jongens zorgen voor de huiden.’ ‘Goed. Jacht en Openbare Veiligheid.’ ‘Ik heb niet veel nieuws,’ zei Uwe. ‘De meesten van mijn mensen werken met Vanda-Jo of Phil. Ik heb een overeenkomst met onze afgevaardigde in Hoog Vrazel om te helpen met het aanleggen van voorraden wild en ander voedsel zodra de extra monden binnenkomen. En we werken aan een procedure om alle nieuwkomers hier voor te bereiden voor ze naar de rivier gaan.’ ‘Klinkt in orde. Uitrustingen?’
Oude Man Kawai kneep zijn lippen op elkaar. ‘Ik zie geen kans om voor meer dan honderd van die harde leren helmen en borststukken te zorgen voor D-Day. Je weet hoeveel tijd het kost voor die dingen gevormd en gedroogd zijn, zelfs als je ze vult met heet zand. De meeste vrijwilligers zullen onbeschermd op weg moeten tenzij je onze eigen mensen daaronder wilt laten lijden. Do Shimasho? Ik heb mijn best gedaan, maar ik kan geen wonderen afleveren.’
‘Aan dat tekort is niets te doen,’ zei Burke sussend. ‘Hoe staat het met de camouflagenetten?’
‘De grootste wordt morgen al naar de juiste plek gebracht voor het geval ze vroeg met dat buitenaardse vliegtuig terugkomen.’ De grijs geworden oude wierp een ongeruste blik naar de Commandant. ‘Denk je werkelijk dat ze een kans maken, Peo?’ ‘Amper een schijntje,’ gaf Burke toe. ‘Maar we geven de hoop niet op tot het laatste uur voor de Wapenstilstand is aangebroken ... Menselijke hulpverlening.’
‘Verbandlinnen klaar,’ zei Amerie. ‘We leggen voorraden aan van olie en alcohol en alle AB die we bij elkaar kunnen schrapen. Vijftien krijgers hebben een training gehad waardoor ze eerste hulp aan het front kunnen verlenen.’ Ze pauzeerde, haar gezicht nadenkend gefronst. ‘Ik wou dat je je mening veranderde over mijn afwezigheid als het zover is, Peo. In godsnaam, waar zullen ze me meer nodig hebben dan in het gevecht?’ De Indiaan schudde zijn hoofd. ‘Je bent de enige arts die we hebben. Misschien de enige in onze wereld van Minderen. We kunnen jou niet aan gevaar blootstellen. Als het lukt Finiah te bevrijden, kunnen we misschien anderen met medische ervaring vinden. Wanneer we falen en de troepen van de Tanu steken de Rijn over naar ons ... dan zal het lang duren tot aan de volgende slag. Onze krijgers zullen zelf hun wonden verzorgen. Jij blijft hier.’
De non zuchtte. ‘Industrie,’ zei Burke.
‘We hebben tweehonderd kilo ijzer meegenomen,’ zei Khalid. ‘Vier van onze mannen zijn gedood. Maar we hebben genoeg mensen met ervaring over om de wapens af te maken zodra we wat slaap hebben ingehaald.’
Rondom de tafel weerklonken ernstige felicitaties. ‘Bevoorrading.’
‘We hebben voldoende opgeslagen om vijfhonderd mensen twee weken te voeden,’ zei Marialena. ‘Daarbij zijn de kant-en-klaar voorraden niet inbegrepen die de krijgers meekrijgen op weg naar hun kamp. We kunnen bij de Rijn geen gekook hebben, want de Tanu zouden de rook kunnen zien.’ Ze haalde een zakdoekje te voorschijn uit de mouw van haar roze met gele jurk en bette haar voorhoofd. ‘Die arme donders zullen goed de pest krijgen aan gedroogd vlees en geroosterde lisdodden voor dit allemaal voorbij is.’
‘Als ze alleen daaraan de pest krijgen,’ zei Burke, ‘dan hebben ze geluk. Goed, dan blijft mijn rapport nog over. Opperbevel. Ik heb bericht gekregen van Pallol, de generaal van de Firvulag om het zomaar te zeggen, dat hij zijn troepen gedurende de laatste drie dagen van september gevechtsklaar zal houden. Onder optimale omstandigheden zullen we met de aanval beginnen bij de dageraad van de 29e, waardoor we twee volle gevechtsdagen over hebben voor de Wapenstilstand begint bij zonsopgang de le oktober. Nadien zullen wij mensen de rest op ons eentje moeten doen en Finiah kan dan maar beter klaar zijn voor de schoonmaakactie. Meer details over de aanval komen later. Goed? En dan nu, nieuwe onderwerpen. We zullen moeten nadenken over de zaak met die Huiler-spion. We hebben het daar al over gehad. Openbare Veiligheid zal stappen moeten nemen.’ ‘De voltooiing van onze ijzeren wapens,’ zei Khalid. ‘Mijn mannen zullen morgen een van de grotten geluiddicht maken en die veranderen in een smidse. Maar ik heb hulp nodig van een paar van Phils mensen.’ ‘Nog meer nieuwe zaken?’