Yordan sen tama’yu ummidni uzma, Hofizo
Ham jabrdan bir nishon, naqshi sitam ham qolmagay!
* * *
Zamon anduhiga hech sohilu poyon ko‘rmasman,
Bu dardga arg‘uvon maydan bo‘lak darmon ko‘rmasman.
Dedim: mayxona pirin xizmatin tark etmagum aslo,
Bu ahddan o‘zga o‘zimga biror imkon ko‘rmasman.
Xumorman — tomchi mayni menga lozim ko‘rmagay hech kim,
Demak, ahli jahonda do‘st ila yoron ko‘rmasman.
Oshiq ahli Xudo bilan yaqin derlar, o‘zingni tiy —
Ki, shahrim shayxlarida ishqdan unvon ko‘rmasman.
Belingda kokiling — unga dilimni bog‘lamishman men,
Bo‘libman zulmati zulfing aro pinhon, ko‘rmasman.
Sening qadding mening ko‘z yoshlarimdan bahralar olgay,
Bu xil obi ravonu ham so‘lim bo‘ston ko‘rmasman.
Bu hayron ikki ko‘zimdan, ming afsuskim, ming afsuskim,
Ikki oynadirki, husni nurafshon ko‘rmasman.
Bu daryo mavjida Hofiz dili bir kemadek suzgay,
Quruq so‘zu suxandan foydayu ehson ko‘rmasman.
* * *
Senga izhori dil qilmoq havasdir,
Sening qalbingni ham bilmoq havasdir.
Raqiblardan, qarang, oshkor dardim
Nihon tutmoqqa intilmoq havasdir.
Qadr oqshomi-ku oliy, muqaddas,
Sening-la tun bo‘yi bo‘lmoq havasdir.
Nafis durdonalarni tori dilga
Mehr-la injudek ilmoq havasdir.
Madad bergil, sabo, tun ichra menga,
Saharda gul-gul ochilmoq havasdir.
Bu lutfing-chun ko‘changni kiprigim-la
Supurmoqlikka egilmoq havasdir.
Yozib rindona she’rlar xuddi Hofiz,
Da’vo ahliga bas kelmoq havasdir.
— Shoislom Shomuhamedov tarjimalari —
* * *
Tong-sahar vaqti, qarang, sabru sabotim berdilar,
Qop-qora tundan olib, obi hayotim berdilar.
Nogahono porlatib jismimni ezgu shu’lasi,
Sarbalandlik jomida yangi sifotim berdilar.
Ne muborak tun edi ul va ne xurram kech edi,
Ul qadr kechda mening qutlun barotim berdilar!
So‘ngida vasfi jamolim ko‘zguda ko‘z-ko‘z etib,
Mujda keldi-yu, shul on jilvai zotim berdilar.
Men agar shodmon yetibman maqsudimga, ne ajab,
Bu mening haqqim edi — haqqu zakotim berdilar!
Ul sharaf ayyomi baxtim mujdasin berdi yana,
Mehnatu qadrim balanddir — naqliyotim berdilar.
Gar tilimdan ketma-ket shahdu shakarlar yog‘ilur,
Bu sabr in’omidirkim, ul nabotim berdilar.
Kimyodir bir ajab piri mug‘onga bandalik,
Maykada tuprog‘idan ohang — bayotim berdilar.
Doimo Hofiz saharxez subhidam olgay nafas,
Necha zahmatdan xalos aylab, najotim berdilar.
* * *
To magar dunyoda bor mayxonadan nomu nishon,
Boshimiz mayxona pirin yo‘lida xoku to‘zon.
Ham quloqda dayr pirin halqasi bordir azal,
Halqa birlamiz hamisha, halqa bo‘lgaydir hamon.
Qabrimiz ustidan o‘tsang, himmat aylagil talab,
Qilgusidurlar ziyoratgoh oni rindi jahon.
Pok poying kafti tekkan bu zamin yillar mudom
Sajdagohi qiblai hushyordil bo‘lgay, ishon.
Ket, yo‘qol, zohidi xudbin ko‘zimizdan to abad,
Parda ortinda jahonning sirlari bizdan nihon.
Ishqi tushgan go‘zalim turk qizi bul kun yana mast,
Ishqida xuni dilim bo‘ldi yonoqlardan ravon.
Ta’na etma mastni, ey zohidki, hech maglum emas,
Kim nechuk ketgay bu olamdan va bilmasmiz qachon?
Shavqing ichra kirsa go‘rga ko‘zlarim bil, ey nigor,
To qiyomat bo‘lajak senga nigoron har bir on.
Hofizo, baxting agar shunday olar bo‘lsa madad,
Sevgiling zulfi ham o‘zga qo‘lda bo‘lgay begumon.
* * *
Ketmoqda dil qo‘limdan — dil ahlidir sababkor,
Dilda nihon sirim ham bo‘lgusi endi oshkor.
Bizning kema siniqdir, dengiz shamoli, qo‘zg‘al,
Balki yana ko‘rarmiz oshno yuzini bir bor.
Besh kunlik umr vafosi afsonayu xayoldir,
Insonga yaxshilik qil, fursat g‘animat, ey yor!
Gul shoxi uzra bulbul mastona qildi nola,
Tong otdi, ey xumori, keltir sharobni takror!
Ey sohibi karomat, shukrona qil — sihatsen,
Tarannumingni darvesh ahliga ayla bisyor.
Bu olamu u olam osoyish ikki ishdan:
Do‘stlarga chin muruvvat, yovlarga zarda darkor!
Bizni kiritmadilar aslida yaxshi yo‘lga,
Xush kelmasa dilingga, qilgin qazoni bekor.
Achchiq bu suvni so‘fiy der: Manbai falokat!
Qizlar labidan a’lo menga sharob — madadkor.
Yo‘qlik chog‘ida, ey do‘st, tark etma ishratingni,
May — kimyo, gadoni aylar Qoruncha moldor!
Sarkashlik etma sham’dek, kuydirmasin dilingni
Taftida xora toshni mum aylaguvchi dildor.
Iskandar oynasi ham may jomi-ku — nazar sol,
Doro diyori hrlin u senga qilgay izhor.
Forsiy zabonli turklar umrga yil qo‘sharlar.
Soqiy, rindona may tut, raqs aylasin azmkor.
Mayga tegibdi janda — kiymaydi oni Hofiz,
Bizni kechirgil endi, ey shayxi pokkirdor.
* * *
Siyna limmo-lim alam-ku, qayda malhamdan darak?
Yakkalikdan har nafas halqumga jonim kelajak.
Soqiyo, bir kosa may ber — bir nafas orom olay,
Kutmagil orom falakdan — ul o‘zi ham jonsarak.
Men dedim ziyrak kishiga: Ko‘rgil ahvolin nechuk?
Ul dedi: Olam — parishon, ishlaridir charxpalak.
Sabr chohinda kuyib o‘ldik Chigil mohi uchun,
Turk shohi hech xabar olmas, qani Rustambilak?
Ishqbozlik ko‘yida xotirjam o‘ltirmoq xato,
Ming tilinsin dardingga doru qidirgan xar yurak!
Nozu ne’mat ahlining rindlik ko‘yinda yo‘q ishi,
Bo‘lmagay yo‘lboshchi kuymak bilmagan beg‘am so‘tak.
Chin kishi ko‘zga chalinmas — olam ichra istama,
O‘zga odam, yangi olam qaytadan tuzmoq kerak!