Yugurma olma zanaxdonga, choh yo‘l ustidadir,
Qayon borursan, ey ko‘ngul, bu xil shitob qayon?
Qaroru sabrni Hofizdan istama, ey do‘st,
Qayon qaroru chidam dilda, ko‘zda xob qayon?
* * *
Ey soqiy, boda nuri-la porlat shu jomimiz!
Sozanda, chal, jahonning ishi bo‘ldi romimiz.
Ko‘rdik nigor aksi jamolin piyolada —
Bois bo‘lib qadah ko‘tarishga davomimiz.
Nozu karashma, ishva qilur qaddi sarvlar
Kelmakda deb u sarvi sanobar xiromimiz.
Hech o‘lmagay kishiki, dili ishq ila tirik,
Olam sahifasin boshida bizni nomimiz.
Bir makr etarmi, deb meni izlatsa qo‘rqaman,
Pirning halol nonida bizning haromimiz.
Gar do‘stlarimiz bog‘i tomon essang, ey sabo,
Albatta, yori jonga yeturgil salomimiz.
Takrorlama nomimizni — budir senga iltimos,
Kesin o‘zi, gar eslamas aytganda nomimiz.
Mastlikpi zavqi dilbari barno ko‘ziga xos:
Ul yuzda ixtiyorimiz, ul zulf domimiz.
Hofiz sochar ko‘z yoshini donadek mudom,
Budir umid vasclass="underline" qushin tutsa domimiz.
* * *
Keldi masjiddan bu kech mayxona sori pirimiz,
Ne bo‘lur, yo‘ldoshlarim, bundan keyin tadbirimiz?
Biz muridlar qaysi yo‘l birla borurmiz Ka’baga?
Boshlamoqda yo‘lni mayxona tomonga pirimiz!
O‘tparastlar manzilida biz ham aylarmiz makon,
Chunki shunday deb yozilmishdir azal taqdirimiz.
Band bo‘lib zulfiga dil shod bo‘lganin bilsaydi aql,
Aql eli istardi devona bo‘lib zanjirimiz.
Shul go‘zal yuz lutfu ehson oyatin etdi bayon,
Shu uchun yaxshiligingdan o‘zga yo‘q tafsirimiz.
Tosh kabi qattiq dilingga hech bir aylarmi asar,
Shuncha o‘tlug‘ oh birla yo‘qmidir ta’sirimiz?
Ohimizning o‘qlari, Hofiz, falakdan ham o‘tar,
Rahm qil joningga, saqlan, tegmagay to tirimiz.
* * *
Soqiyo, kel endi sungil jomni,
Joyla tuproqqa g‘ami ayyomni.
Ber qo‘limga bir piyola may shu dam,
Tashlayin malla to‘nu ehromni.
Aql elicha bu yomonlik bo‘lsa ham,
Istamaymiz sharmu oru nomni.
Boda sun ham ushbu mag‘rurlikdan,
Tinchlanib qo‘y nafsi beoromni.
Bu yoniq ko‘ksimdan ohim o‘tlari —
Tushdi, kuydirdi shu bag‘ri xomni.
O‘z dilim sirriga mahram topmadim,
Izladim har qancha xosu omni.
Bir dilorom ila ko‘nglim shod erur,
Eltdi dildan bir yo‘la oromni.
Boqmagay hargiz chamanda sarvga,
Kimki ko‘rsa ul sihiandomni.
Sabr qil, Hofiz, tunu kun ranjiga,
Bir kuni topgaysan albat komni.
* * *
G‘ami tokim dilimda tutdi ma’vo,
Boshimga zulfi yanglig‘ tushdi savdo.
Uning o‘tdek labi obi hayotdir,
Bo‘libdir ul olov bag‘rim aro jo.
Qachonlardan beri himmat qushiga
Bo‘libdir ul qadi ra’no tamanno.
Baland qaddiga men bo‘lganman oshiq —
Mudom oshiq ishi goksak va a’lo.
Oqar yosh gavhari ko‘z daryosidan,
Duru marvarid ila to‘ldi dunyo.
Sochar anbar isin tong yeli bu kun,
Magar yorim qilibdur sayri sahro?
Mudom Hofiz tili, ey sarvi nozim,
Qading maqtovida burro va go‘yo.
* * *
Gul yonda-yu may qo‘lda, rafiq dilbari jondur,
Menga bu kabi kunda g‘ulom shohi jahondur.
Ayt: sham’ ketirmangiz-u bazm ichra bu oqshom,
Oy yuzli go‘zalning yuzi majlisda ayondur.
Gar mazhabimiz boda halol der edi, lekin,
Ey sarv, yuzing bo‘lmas ekan, boda yomondur.
Doim qulog‘im band nayu nag‘mayu changga,
La’li labu jom davriga ko‘zlar nigarondur.
Majlisga atr xrjat emas, jonni dimog‘i
Har lahza soching islaridan atrga kondur.
Qand ila shakar qancha shirin bo‘lsa, dam urma,
Shirin labing orzusi menga virdi zabondur.
Ul choqki, g‘aming xaznasi joy oldi dilimda —
Shundan beri men qulga xarobotda makondur.
So‘z qilma uyatdan — meni rasvoligim undan,
So‘rma otim — ul ot meni sharmimga ziyondur.
Och ko‘zniki, rind, mayxo‘ri ovvora desang — biz,
Bu shahrda bizdek emas ul kimsa qayondur?
Aybimni dema muxtasib oldidaki, ul ham
Bizdek qiladur aysh talab qancha zamondur.
Hofiz, mayu ma’shuqasiz o‘lturma zamone —
Kim, yosumanu gul chog‘i, iydi ramazondur.
Ikki rafiq shu zamon beg‘arazu olijanob,
U — she’r to‘plami ham suv qo‘shilmagap mayi nob.
Bu yulga yolg‘iz o‘zing yurgil, ofiyat yuli tor,
Ko‘tar piyolani — o‘tgan umr erur noyob.
Bilimga etmay amal qayg‘uruvchi bir men emas,
Qilur o‘zin ulamo ilmi beamalda xarob.
Aql ko‘zi bila boqqil bu fitna olamiga,
Jahon ila bu jahon ishlari jadal va shitob.
Yuzingga yetmak umidi ko‘p erdi dilda, biroq,
Ajal — umid va umring yo‘lida bir girdob.
Hikoya so‘zlama, oy yuzli yor zulfini tut:
Shum ila qutlug‘ erur Zuhrayu Zuhalda hisob.
Topolmagaylar uni hech bir nafas hushyor,
Negaki, Hofiz azal bodasi bilan serob.
* * *
Ko‘zim qorachig‘i qon ichra noladan tun-kun,
Qaro sening tilaging-la shu holda xalq butun.
May ila mast ko‘zu la’l labingni yodi bilan
Qizil may ichdim-u, u hasratingda bo‘lgay xun.
Yuzing quyoshi sening mashriq ostonangdan
Agarda chiqsa kulib, porlagay bu baxti zabun.
Hikoya ayladi Shirin labin mudom Farhod,
Ham etti Layli sochi halqasin makon Majnun.
Dilimni ovla — qading sarvi diljo‘y emish,
Gapir — yoqimli so‘zingda erur durri mazmun.