* * *
Endi bir nafas umrim ikki jahon moliga —
Alishmayman, qo‘sh jahon nazarimda muxtasar.
Vayrona dilim ichra hunarimdir xazinam,
Dilim daryo bo‘lsa gar — ostu ust to‘liq gavhar.
Bundan keyin boshingga ne ish tutsa ham, Hofiz,
G‘am yemayin shod yasha — jahon o‘tkinchi, o‘tar!
Shoislom Shomuhamedov tarjimalari
RUBOIYLAR
1
Jonon bu kechani men bilan o‘tkazdi,
Bu baxtni menga Xudo o‘zi yetkazdi.
O‘lim g‘ami yo‘q endi menga, chunki sanam
Jonbaxsh labidan obi hayot tutqazdi.
2
Ul sham’i Chigil dardini aytib bo‘lmas,
Kuygan bu ko‘ngil dardini aytib bo‘lmas.
Andin yuragimda g‘amki, yo‘q mahrami roz,
Har kimsaga dil dardini aytib bo‘lmas!
3
Bir lahza labingni olmagil jom labidan,
To topsa jahon komini dil jom labidan.
Omuxta jahon jomida achchig‘u shirin,
Bul yor labidan yetga-yu, ul jom labidan.
4
Dushmanning jafosidan mudom qoch, ey do‘st!
Yaxpsh kishilarga quchog‘ing och, ey do‘st!
Odam sanama, qo‘lingni yuv nokasdan,
Mehring xunar ahli boshidan soch, ey do‘st!
5
Bir mohki, qadi sarvga mengzar, oyo,
Ko‘zgu qo‘lida — o‘ziga bergay oro.
Der menga kulib ro‘molcha peshkash etsam:
«Vaslim tiladingmi? Xom xayoling, ammo!»
6
Men bandasi ul kimsanikim, shavqi baland!
Gar bo‘ynida tavqi[1] ishq, abas, mavqe baland!
Oshiqlshu ishq kayfini sen ne bilasan,
Bul bodani ul kimsa ichar — zavqi baland!
7
Turk chehrali ul farishta jon qasdi edi,
Ko‘zdan yashirin hur kabi bo‘y-basti edi,
Tor bo‘lmasa muncha og‘zing — yuqdek-ku, desam,
Kuymang-da qilib tama’i xom asti, dedi.
8
Ey baxt, faqirga qani bir yor bo‘lsang,
Majruhi zamon — dilga madadkor bo‘lsang.
Yoshlik-ku chiqib ketdi jilovdek qo‘ldan,
Keksalik uzangi kabi poydor bo‘lsang…
9
Dam urdi vafodan kim — u dupgman bo‘ldi,
Pok kimsa uchun fosiqlik fan bo‘ldi.
Tunni dedilar homilador, hayronman:
Er ko‘rmay u ikkiqat kimdan bo‘ldi?!
10
Yor zulfi panohida suman topdi rivoj,
Yoqut labidan durri Adan topdi rivoj.
Dillarga rivoj bersa labidek koshki,
Dunyo-da uning ishqi bilan topdi rivoj!
11
Sho‘xlikdami, bizning o‘sha dilbar toqdir,
Bechora dilim visoliga mushtoqdir.
O‘ymoq kabi — og‘zi, yuzi — lola, tani — siym,
Shirinso‘zu boz latifu siyminsoqdir[2].
12
Do‘st birla o‘tir hamda mayu jom ista,
Shod etsin o‘pich berib gulandom, ista.
Xohlaydi jarohatin botishin majruh.
Jarrohga kelib, darding uchun kom ista.
13
Bo‘lsa edi bir sho‘x sanamu barbatu[3] nay,
Xilvat va farog‘at, yana bir shishada may,
Maydan qizibon tandagi bor tomiru pay,
Bir arpa umid qilmas edik, Hotami Tay!
14
Kel, qo‘lda tutib qilguchi shod bodai nob,
Kel, sifla[4] raqibdan yashirin hamda shitob.
Dushman so‘ziga kirma sira, ketma, o‘tir,
Kel, tingla bu nuktani-yu, no‘sh ayla sharob!
15
Bog‘ ichra bo‘lib bodi sabo doyai gul,
Mashshota[5] misoli yasatib poyai gul,
Gar soya aro topsa omonlik oftob,
Bas, ista quyosh yuzlini-yu, soyai gul.
16
Ul jomki, safo gulshani — tut ilkimga,
Yor timsoli sog‘ar — ani tut ilkimga.
Zanjir kabi ul may o‘ralar o‘z-o‘ziga,
Devonasi bo‘ldim, qani, tut ilkimga!
17
Hargiz meni yod aylamading, sham’i Chigil,
Mushkul esa-da bu men uchun — ko‘ndi ko‘ngil.
Dardeki, g‘amingdan yuragimda qat-qat,
Dil bilga-yu men bilgum, men bilgum-u dil.
18
Sen — to‘lgan oy-u, senga quyosh banda emish,
To banda emish o‘shal — ravshan-da emish.
Bir chehraki, oftob nur emib shu’lasidan,
Oy ham ilibon yog‘du bilan sha’n-da emish.
19
Ul fasli yigitlikda sharob ko‘p sozdir,
Gul yuzlar ila bodai nob ko‘p sozdir.
Olam-ku xarob rabot erur boshdan-oyoq,
Bo‘lmoq bu xarob yerda xarob ko‘p sozdir.
20
Gar biz kabi sen ham asiri dom bo‘lasan,
Azbaski, xarobi bodayu jom bo‘lasan.
Dunyosiga o‘t qo‘yguchi oshiqlarmiz,
Biz birla o‘tirma sira — badnom bo‘lasan!
21
Kim ko‘rdi u yordan vafo — men ko‘raman?
Kim ko‘rdi jafodan safo — men ko‘raman?
Umrimsan-u, ammo bevafosan, ne kilay,
Kim ko‘rdi umrdan vafo — men ko‘raman?