Чарнавус. А я баяўся, што вы адмовіце.
Гарлахвацкі. Ну што вы!.. I Вера з вамі едзе?
Чарнавус. Без яе мне, як без рук.
Гарлахвацкі. Харошая дзяўчына гэта Верачка.
Чарнавус. Слаўная дзяўчына. Я проста рад, што маю такую памочніцу.
Гарлахвацкі. Глядзіце, Аляксандр Пятровіч, не закахайцеся. А то вы — цаца-цаца, ды ў кішэнь.
Чарнавус. Што вы, баценька! Куды мне, старому!
Гарлахвацкі. Я ведаю такіх старэнькіх, якім дзяўчаты на шыю вешаюцца.
Чарнавус. У мяне ўжо дачка такая, як яна.
Гарлахвацкі. У вас хіба дачка дарослая ёсць?
Чарнавус. Педінстытут канчае.
Гарлахвацкі. Вось як!
Чарнавус. Так. Выдатніца.
Гарлахвацкі. У папу ўдалася.
Чарнавус. Слаўная дзяўчурка.
Гарлахвацкі. Як зваць вашу дачку?
Чарнавус. Тамара.
Гарлахвацкі. Харошае імя — Тамара. Мне адразу Лерыантаў успамінаецца. А я, Аляксандр Пятровіч, таксама працу пішу… Хутка канчаю.
Чарнавус. Вялікая праца?
Гарлахвацкі. Не так яна вялікая, як цікавая. Вельмі ж мне матэрыял удзячны трапіўся… Думаю нешта новенькае сказаць у сваёй галіне.
Чарнавус. У палеанталогіі?
Гарлахвацкі. Так. Думаю арганізаваць пры інстытуце сектар палеанталогіі. Як вы глядзіце на гэта?
Чарнавус. Што ж, у добры час!
Гарлахвацкі. Думаю, што вы не адмовіцеся прыняць удзел?
Чарнавус. Змілуйцеся! Я ж, можна сказаць, прафан у гэтай галіне.
Гарлахвацкі. Як прафан? Гэты ж, напрыклад, матэрыял вам знаёмы?
Чарнавус. Ну, гэта косці маманта. А пакажыце мне што-небудзь іншае, дык я і не разбяруся.
Гарлахвацкі. А хто тут спецыяліст у гэтай галіне?
Чарнавус. Я такіх не ведаю. Спецыяльнасць гэта даволі рэдкая.
Гарлахвацкі. Каго б вы мне ўсё-такі параілі з працаўнікоў інстытута?
Чарнавус. Цяжка мне вам сказаць. Вось хіба Туляга. Раней ён захапляўся палеанталогіяй.
Гарлахвацкі. Шкада. Але ад свайго намеру я не адступлюся. Прыйдзецца запрасіць сюды на працу вядомых мне палеантолагаў з іншых рэспублік. Праца, якую я рыхтую, будзе першай цаглінкай у гэтай справе. Так і папрашу яе разглядаць як першую спробу.
Чарнавус. Вы мяне проста заінтрыгавалі. Калі не сакрэт — на якую тэму?
Гарлахвацкі. А вось гэтага я і не скажу… вам на злосць. Не люблю, ведаеце, афішыравацца. Хутка скончу, зачытаю на савеце, тады крытыкуйце, калі ласка. У вашай асобе спадзяюся бачыць суддзю строгага і справядлівага.
Чарнавус. Вельмі рад буду пазнаёміцца з вашай працай.
Гарлахвацкі. Мы з вамі яшчэ пакажам сябе, Аляксандр Пятровіч. Галовы ў нас здаровыя, рукі дужыя, сцяг навукі можам моцна трымаць.
Чарнавус (устае). Я пра многае не мару, Аляксандр Пятровіч. Хоць нямнога зрабіць, але каштоўнага.
Гарлахвацкі. Скромнічаеце, скромнічаеце, даражэнькі. А самі ў знамянітасці мерыцеся… Дык заходзьце калі-небудзь.
Чарнавус. Дзякую.
Гарлахвацкі. А грошы будуць. Для вас з-пад зямлі дастану.
Чарнавус. Вельмі дзякую. (Выходзіць.)
Гарлахвацкі (адзін). А наконт дзяўчуркі трэба ўсё-такі пазваніць. (Бярэ трубку.) Педінстытут? Каго-небудзь з прафкома… Сакратар? Вельмі добра. Я хачу папярэдзіць вас. Тамы у вас вучыцца Тамара Чарнавус?.. Справа ў тым, што яе папа заблытаўся ў варожых справах… Як гэта — яна пры чым? Мусіць жа пры чым, калі я гавару… Так… гавораць з інстытута геалогіі… у нас ёсць пэўныя даныя. Наш супрацоўнік Зёлкін раскажа вам усё падрабязна. Ён зойдзе да вас… Калі ласка… (Кладзе трубку.) Ну вось. Чарнавуса ўпарадкаваў збольшага. Кніга яго свету не ўбачыць, з работы яго, трэба думаць, таксама знімуць адусюль. Адзіны паратунак ён будзе бачыць ва мне. А Гарлахвацкі не толькі з работы яго не зніме, а наадварот — найлепшы яго прыяцель, чулы і велікадушны. Павінен быць мне ўдзячны за гэта? Павінен. Не адважыцца стаць мне поперак дарогі? Думаю, што не адважыцца. Які б ён вучоны ні быў, а і яму свая скура дорага. Цяпер возьмемся за Тулягу. (Адчыняе дзверы ў калідор.) Хто тут ёсць? Нічыпар! Скажыце таварышу Тулягу, што я прашу яго зайсці да мяне. (Зачыняе дзверы.) Зараз мы дадзім ход яго ведам.
Туляга (уваходзіць нясмела). Вы мяне клікалі, Аляксандр Пятровіч?