Za daleko. Upadł, a butelka wystrzeliła z jego spoconych palców. Po drodze obił się o kilka stopni i w końcu boleśnie wylądował na stłuczonej butelce. Uświadomił sobie, że ma mokrą marynarkę na piersiach.
Spojrzał do góry, lecz zdołał krzyknąć tylko raz, bo krąg tęsknych, błagalnych, pełnych uwielbienia twarzy zamknął się już nad jego ciałem.
Oto dlaczego na cmentarz White Willow pochowano strzępy pokrwawionego linoleum. Ten olbrzymi pomnik ponad nim wzniesiono ze składek zebranych w ciągu jednej godziny.