11
Ноч дазваляе
Выявіцца таямніцы,
Ä дзень —
Прадметам.
He ўвасабляешся
I не знікаеш:
Цень,
Які не дае
Мінуламу стаць
Назаўсёды мінулым,
А будучыні —
Нічыёй.
12
У роўным
Ты роўны з усімі
Iнават
За ix непрыкметнейшы —
Быццам
Часткова адсутнічаеш:
Не ўмееш
Так, як яны,
Захапляцца хвіляй,
Так, як яны,
Здавальняцца ўдачай,
Так, як яны,
Ажінацца ў гоман...
Але ў няроўным
Няма табе роўні —
I навальніца
Ідзе да цябе,
I вядзе
Цябе з сабой завіруха.
13
У зыркім агні,
Ад маланкі запаленым,
i ў атрутнай
Змяінай крыві
Гартуеш
Дзіду i меч:
(Не крышыцеся,
Не ламіцеся,
Не тупіцеся!..).
Будзеш
Цэлы свой век
Ад паразы ўхіляцца
А яна цябе —
Даганяць,
Будзеш
Цэлы свой век
Даганяць перамогу,
А яна ад цябе —
Ухіляцца.
14
Далеч адтуліцца —
I зазірне
Позірк за небасхілы. Здабываеш вайною.
Навіны
ўварвуцца ўгаворку,
Пакажа
Дарогу да сэрца дзіда,
Агонь
З'яднаеццаз крыкам
І з дымам — туга,..
Ці зможаш
Тое, што ёсць, адолець,
Toe, што ёсць, перакласці
У тое, чаго няма?
Але сёння
У квецені свет,
A ў цябе вяселле.
15
Спыняешся каля сцен
Наваградка,
Ноўгарада,
Смаленска...
Хочаш пераканацца,
Ці ты ім свой
I ці яны
Свае гэтаксама?
Рухомая процівага —
Вартуеш
Княствы i гарады
І мір
Здабываеш вайною
16
Гэтак i мусіць быць?
Нядаўна
Супрстнікі, а цяпер
Хаўруснікі назаўсёды —
Палеглі
Тыя i гэтыя ваяры
У раптоўны сон,
Хто ix абудзіць?!.
А тое, што ix раз'ядноўвала
Iадважна
Мкнула насустрач адно аднаму
Хто скажа,
Хто выснуе,
Хто пакажа —
Дзе яно?
Што яно?
I нашто?
Адпусціўшы лейцы,
Едзеш канём вараным
Дадому.
Склалася:
Дом — гэта мір,
Склалася i наноў
Складаецца:
Бітва — людзі.
17
Рыхтуеш
Дружыну сваю
Да паходаў,
Да бітваў,
Вучыш
Учыикам адважным,
Рухам спрактыкаваным,
Паводзінам чуйным.
I сам
Рыхтуешся з ёю
Да справы,
Якая цябе абрала,
I ў смерці
Вучышся
Жыць.
18
Згадваеш:
У маленстве
Дзіцячаю талакою
Гулялі ў снежкі.
Але спачатку дзяліліся,
I ў той дзелі,
Якая была не з табою,
Дзеці казалі:
«Добра,
Мы згодзімся біцца ў снежкі,
Апе няхай Усяслаў,
Але няхай Усяслаў —
Калі будзе біцца — няхай
Не ўпадае ў лютасць».
19
Нібы агонь,
Узнікаеш раптам
I раптам знікаеш.
Hi поле,
Hi путча,
Hi бераг
I ні рака
He ведаюць, дзе ты зноў
Аб'явішся неўзабаве.
Тваёй прысутнасцю невідочнай
Поўны абсяг,
Адусюль
Нябачна глядзяць
Твае вочы.
20
Ты ўсюды —
I па-за месцам,
Заўсёды —
I па-за часам,
З усімі —
I без нікога.
Сёння
Імкнешся паспець туды,
Куды прыйдзе
Падзея заўтра.
Людзі ў сустрэчах,
Зямля ў слядах,
Iзлучае
Канцы i пачаткі неба,
A ў горнах
Удзень i ўначы
Палае агонь,
I куюць кавалі
Зноў зброю.
21
Сіла,
Дужэйшая за цябе,
Імкне цябе
Па таемных сцежках
I адчыняе
Замкнёныя далячыні.
Як сокала —
Вышыня,
Як рыбіну —
Глыбіня,
Як глухамань —
Ваўка,
Цябе вабіць
I дазваляе табе станавіцца сабою
Прасцяг —
Злучаны з гэтым светам
I ўжо далучаны
Да таго.