Я думкі вылаяўся. Ганна, відаць, уцякла, каб звесці лічбы з сірыйцам. Пасля гэтага я мог быць упэўнены, што яна пашкодзіць любой маёй спробе спасці Ніхоў'ева ці зрабіць усё для гэтага магчымае, а гэта важна. Мінус - адзін умоўны саюзнік.
Плюс адзін враг.
Я павярнуўся да пакоя, успамінаўшы, што менавіта я звільніў Ганну і азброіўшы яе аўтаматычна. Нечакана ў іншым канцы пакоя закрычаў сирієць. Яго непаваротцы цела моцна закалаціла, тлушчавыя валікі затрымцелі, і ён абм'як.
Нібы па камандзе, тыя целы, што звіваюцца, заспелі на зямлі. Яны павярнулі іх твар на іншы канец пакоя. Надышла мёртвая цішыня.
Лорд Берт падняў дзяўчыну, якая стаяла над ім, за валасы. Дзікім рыўком ён падняў яе галаву да сваёй. Усё яе цела, здавалася, звісала з валасоў, якія ён трымаў.
Цяпер яе вочы былі заплюшчаны.
Памахам рукі лорд Берт швырнуўшы дзяўчыну на каўтар. Яна зусім нерухома ляжала на спіне, выцягнуўшы рукі і ногі.
Берт падышоў да аднаго боку алтара та схапіў яе за руку. Тоўсты сирієць падышоў да іншага боку і схапіў іншую руку.
"Няхай жрыца выйдзе наперад," выгукнуўшы лорд Берт у цішыні. «Магутня Маці чакае».
За алтаром разійшліся два кілімі. Наперад выступіла постаць у плашчы та капюшоні. Яе плашч быў не чорным, а крывава-чырваным, што пераліваецца ў светлі факелаў. У правай рукі яна трымала трыдзюймавы кінжал з хітрамудрымі меткамі на рукояти та лезі. На булавешцы дзяржальні блішчалі рубіні. Хаф стаяў побач са мною, загіпнатызавання. Ён не настойваў на тым, каб ісці наперад. Ён не мог адарваць вачэй ад таго, што здавалася ў іншым канцы пакоя.
Жанчына сядзела за алтаром, над галавою дзяўчыны. Вочы дзяўчыны цяпер былі цалкам заплюшчаны, захопленая ўсмешка танчыла на яе вуснах.
Жанчына павольна сціснула рукаяць кінжала абодвума рукамі. Медленна яна падняла яго над дзяўчынай, над яе дрыготкімі грудзьмі.
Па абодва бакі ад алтара Берт та сирієць мацней сціснулі рукі дзяўчыны. Але ў гэтым не было патрэбы. Яна не намагалася звільніцца, чыніць абапіранне. На яе твары не было страху. Толькі ця захопленая ўсмешка. Яна хацела таго, што вось-вось здарыцца, падумаўшы я са сумессю жаху, адвяды та здзіўлення. Пісня, што стаіць, выходзіла ад гурта.
Калі, Калі,
Маці жыцця Маці смерці... †
Цяпер у ім была дзівосная інтэнсіўнасць. Практычна адразу і рытм, і гучнасць пяву пачалі павялічвацца.
Жрыца трымала жорсткае крыве леза кінжала над грудзьмі дзяўчаты. Яна здзівілася на яе згары дадолу. І раптам яна закрычала:
«У імя Могутняй Маці! І на яе гонар, апакаліпсіс, які будзе ісці за яе наступнай ахвяраю, зараз у даўніх святых пячорах, якія былі нашымі да таго, як сталі врагамі!
Крык вырваўся з усіх каўток, у тым ліку і ў дзяўчыны на віўтары:
«У імя Могутняй Маці. †
Рукі жанчыны, што трымае нажа, сціснуліся на ручцы.
Я ўчуў дастаткова. І я бачыў больш чым дастаткова. Я ступiў мiж двума кiламi да цэнтра пакоя i групы. У той жа час я падняўшы ствол пісталета-кулямёта, цэлячыся ў жрыцу, мой палець ужо націснуўшы на спускавы гачок.
Потым я ўчуў крык Хафа ззаду мяне: "Беражыся, стары!" Мой чэрап выбухнуў. Свет стаўшы чырвоным, потым пусцім. Я пакінуўшы ў парожнечу.
Раздзел 10
Я паволі выплыў з цемры. У маёй галаве ўсё яшчэ радасна трашчалі феерверкі, а пад лыжачкай трэмціла і скручвалася. Я ляжаў на чымсьці вельмі цвёрдым і халодным. Я хацеў застацца там. Але штосьці глыбокае ў маёй свядомасці, што павярнулася — я не ведаў, што гэта было — сказала мне, што я не магу.
Я мусіў падняцца. Я мусіў дзейнічаць. Я мусіў штосьці зрабіць.
Мне даводзілася...
Я павінен быў уратаваць Ніхоў'ева.
Мае вочы расплюшчыліся. Яны засяродзіліся. Я дзівіўся на сіру каменную падлогу. Вось я ляжу тварам уніз.
- Скажы, стары, - сказаўшы голас над мною. - Скажы, ты мяне чуеш? Ві пачынаеце папраўляцца?
Павольна і з болем я падняўшы галаву.
"Ах, так лепш. Налякаў мяне небагата. Нейкі час думаў, што ты не выжывеш. Даволі непрыемны ўдар па галаве... отже."
- Як доўга я быў без памяці? — спытала я надтрэснутым голасам, калі ўбачыўшы турбаванае аблічча Хафа, што схілілася нада мною. — Ммм… дзве, амаль тры гадзіны, — сказаў Хаф. - Трэба было паспрабаваць адвесці табе да лекара, але ты для мяне занадта цяжкі. Ведаеце, я крыху не ў форме.