kunnomo ← lat. — la tria parto de tradicia homnomo latina, herediĝinta alnomo.
kuratoro [UV] ← — zorganto.
kuristoj [QE] ← lat. — sklavoj, surpiede akompanantaj la portilon de sia mastro.
kvadrigo [Z, PIV] — veturilo kun 4 aljungitaj ĉevaloj.
kviritoj [QE] ← lat. — romaj civitanoj ()
lakoniko ← lat. [12]
lararo kaj lararejo (lat. ) — kolekto da laroj (vd) kaj resp. la hejma loko por ili.
laroj [PIV], lat. — statuetoj de dioj, gardantaj la hejmon, kiuj kune kun statuetoj de antaŭuloj.
legisto [QE] ← [QP1], sklavo voĉleganta manuskriptojn.
lemurio ← lat. — oferoj por pacigi animojn de malfavoraj mortintoj (la lemuroj laŭ PIV), kiujn romanoj plenumis je la 9ª, 11ª kaj 13ª de majo.
liktoro [PIV] (lat. ) — gardisto de altrangulo en Romo.
Logoso [QE] ← gr. λόγος [131].
lotofagoj (gr. Λωτοφάγοι) — «lotusmanĝantoj» [216].
maniplo [QE] ← lat. [82]
menadoj [PIV] (gr. Μαινάδες) — la grekeca vorto responda al la latineca bakĥantinoj.
minao ← lat. ← gr. μνᾶ; PIV-e «mino»
mirmilono ← lat. — gladiatoro en la peza gaŭla kiraso kun figureto de fiŝo sur la pinto de la kasko.
morao [PIV] ← lat.
nablo (gr. νάβλα, lat. — fenica harpo. Pro la simileco de la formo la matematikistoj eknomis sian simbolon ∇ laŭ la greka nomo de tiu muzikilo.
nomenklatoro ← lat. — «nomotenisto», sklavo aŭ liberigito, kies devo estis nomi al la mastro la konatojn kaj klientojn, ĉiujn sklavojn en la domo kaj anonci la surtabligotajn manĝaĵojn.
obol²o (gr. ὀβολός, lat. ) — etvalora malnovgreka monero.
oleadejo ←
ordumo — En antikva aŭ feŭdisma socio, aparta socia grupo, kun heredaj aŭ korporaciaj leĝe fiksitaj devoj kaj rajtoj (lat. ordo, status; gr. κατάλογος).
patrici4o — nobelo apartenanta al klaso posedanta la politikan potencon en Romo.
peplo [PIV] ← lat. — senmanika virina mantelo, kiun oni agrafis sur la ŝultro.
peripatetiko ← gr. περιπατητικός — aristotelano [177].
peristil²o ← lat.
piedkatenito ← lat. — homo kun la piedoj katenitaj.
Pitio [PIV]
pleb4o — malalta klaso en la roma popolo.
pluvujo ← lat. — akvujo en atrio, kie kolektiĝis la pluva akvo, falanta tra speciala aperturo en la tegmento.
prefekt¹o — supera roma magistratano.
pretorianoj — soldatoj de la imperiestra gvardio.
pretorio (lat. ) — la imperiestra gvardio.
pretoro [PIV] — helpanto de konsulo, neelektita altranga oficisto.
(kampara) punlaborejo [QE]; punĉambro ← .
retisto ← — gladiatoro luktanta per reto.
sablofosejoj ← [179] [QP1] (QE: sablejoj).
sambiko ← ← gr. σαμβύκη — triangula harpo (≠ sambuk*o ← lat. sambucus!)
«Satirikono» ← lat. [107].
sekve ← — tial.
sesterco [PIV] (lat. )
sferistoj ← — t.e. «pilkistoj»; la vorto povas indiki pilkoludantojn, sed ĉi-okaze temas pri ties servistoj.
sikambroj ← lat. — ĝermana (aŭ kelta?) popolo.
siko ← lat. — malgranda sabro aŭ larĝa ponardo traca-daka-iliria, disvastiĝinta en la tuta Romio. En Romo ĝi kutime estis 30–40 cm longa kaj 3 cm larĝa. Senkeviĉo tamen opinias ĝin «mallonga roma ponardo» (ĉap. 57ª).
sistro [2Sam 6:5; PIV] ← sistrum, sistra,
skriplo ← lat. — malgranda ora monero, triono de aŭreo. (Fakte la latina vorto indikas mezurunuon respondan al nia gramo, pli ĝuste 1137µg; tiusence eble pli avantaĝa formo eble estus skruplo — kp la germanan Skrupel.)
stadion8o ←
stolo [PIV] ← — [63].
tabelejo ← lat. — la kabineto kaj akceptejo de la dommastro [117].
tabl*o = lat.
tepidejo [PIV] ← — seka varma antaŭĉambro de vaporbanejo.
tesero ← lat. tessera [212].
teurgo ← lat. ← gr. θεουργός — sorĉisto, vidiganta diojn kaj fantomojn.
(armea) tribunuso [PIV] ← lat. — mezalta oficira rango en Romio.