La mediumo skribas sub la influo de la Spiritoj, kiuj uzas lin kiel instrumenton; lia mano estas konduk- ata de nevola movado, kiun plej ofte li ne povas regi. Certaj mediumoj havas nenian konscion pri tio, kion ili skribas; aliaj havas pli aŭ malpli malprecizan konscion, kvankam la penso estas al ili fremda: ĉi tio distingas la mehanikajn mediumojn disde la intuitivaj mediumoj aŭ de la duonmehanikaj. La spirita scienco klarigas la manieron de la transsendo de la penso de la Spirito al la mediumo kaj la rolon de ĉi tiu lasta en la komunikiĝoj. (La Libro de la Mediumoj, ĉap. XV, n-roj 179 kaj sekvantaj; — ĉap. XIX, n-ro 223 kaj sekvantaj.)
La mediumo posedas nur la kapablon, sed la efektiva komunikaĵo dependas de la Spiritoj. Se la Spiritoj ne volas manifestiĝi, la mediumo nenion ricevas; tiam li estas muzikilo sen muzikisto. La Spiritoj komu- nikiĝas nur kiam ili volas aŭ povas; ili neniam estas sub kaprico de iu; neniu mediumo havas la povon ilin venigi laŭ sia plaĉo kaj kontraŭ ilia volo.
Ci tio klarigas la intermitecon de la kapabloj ĉe la plej bonaj mediumoj, kaj la interrompojn, kiujn ili su- feras kelkafoje dum pluraj monatoj. Estus do malprave identigi la mediumecon kun iu talento. La talenton oni akiras per laboro; kiu ĝin posedas estas ĉiam ĝia mastro; la mediumo neniam mastras sian kapablon, ĉar ĉi tiu dependas de fremda volo.
La mediumo por fizikaj efikoj, kiu ricevas regule kaj laŭvole iujn fenomenojn, kaj ne supozante, ke tio fariĝas per ĵonglado, estas en rilatoj kun Spiritoj de malalta tavolo, al kiuj plaĉas tiuj montriĝoj, kaj kiuj eble havis similan metion en sia vivo; sed estus absurdo pensi, ke Spiritoj, eĉ malaltnivelaj, amuziĝas per parado. (Vidu antaŭe paĝon 55. Pri ĵonglado.)
La mallumo necesa al la produktado de certaj fizikaj efikoj sendube povas veki suspekton, sed ĝi pruv- as nenion kontraŭ la vereco de tiuj fenomenoj. Oni scias, ke en hemio iuj kombinaĵoj ne povas efektiviĝi sub la lumo; ke iuj komponadoj kaj malkomponadoj efektiviĝas sub la agado de la luma fluidaĵo; nu, ĉiuj spiritaj fenomenoj estas rezultato de kombinado de fluidaĵoj aparten- antaj al la mediumo kaj al la Spirito; ĉar tiuj fluidaĵoj estas materio, estas neniel strange, ke en iuj okazoj la luma fluidaĵo estas kontraŭa al tiu kombinado.
La inteligentaj komunikiĝoj ankaŭ efektiviĝas per la fluideca agado de la Spirito super la mediumo; estas necese, ke la fluidaĵo de ĉi tiu lasta identiĝu kun tiu de la Spirito. La facileco de la komunikiĝoj dependas de la grado da akordiĝemo ekzistanta inter la du fluid- aĵoj. Ĉiu mediumo estas do pli aŭ malpli kapabla ricevi la impreson aŭ la impulson de la penso de tia aŭ alia Spirito; li povas esti bona instrumento por unu kaj mal- bona por alia. El tio rezultas, ke se du egale bone na- turdotitaj mediumoj estas unu apud la dua, iu Spirito povas manifestiĝi per unu kaj ne per la alia.
Estas do eraro kredi, ke sufiĉas esti mediumo por ricevi kun egala facileco komunikaĵojn de ĉiu Spirito. Ne ekzistas universalaj mediumoj por la elvokado, kiel ekzistas neniu kun kapableco por produkti ĉiujn feno- menojn. La Spiritoj serĉas preferinde instrumentojn vi- brantajn unisone kun ili; trudi al ili la unuan renkont- itan, estus same kiel trudi al pianisto ludi violonon, ĉar sciante muzikon li devas povi ludi ĉiujn instrumentojn.
Sen la harmonio, kiu povas konduki al la fluid- eca asimiliĝo, la komunikiĝoj estas neeblaj, nekompletaj aŭ falsaj. Ili povas esti falsaj, ĉar pro neeblo de la Spi- rito dezirata, ne mankas aliaj pretaj kapti la okazon ma - nifestiĝi, kiuj tre malmulte zorgas pri la vero.
La fluideca asimiliĝo estas kelkafoje tute ne ebla inter iuj Spiritoj kaj iuj mediumoj; aliajn fojojn, kaj ĉi tio estas la plej ordinara, ĝi stariĝas nur iom post iom en longa tempo; ĉi tio klarigas kial la Spiritoj, hav- antaj kutimon manifestiĝi per unu mediumo, ĉi tion far- as kun la plej granda facileco, kaj kial la unuaj komu - nikiĝoj montras preskaŭ ĉiam iom da ĝeno kaj ne estas tre klaraj.
La fluideca asimiliĝo estas tiel necesa en la ko- munikiĝoj per tiptologio kiel per skribado, ĉar en ambaŭ okazoj temas pri la transsendo de la penso de la Spirito, kiu ajn la materia rimedo uzata.
Ne povante trudi mediumon al la Spirito, kiun oni volas elvoki, konvenas lasi al li la elekton de sia instrumento. En ĉiuj okazoj, estas necese, ke la mediumo identiĝu unue kun la Spirito per enmemiĝo kaj preĝo, almenaŭ dum kelkaj minutoj, aŭ eĉ dum pluraj tagoj antaŭe, se ĉi tio estas farebla, en maniero starigi kaj aktivigi la fluidecan asimiliĝon. Ci tio estas la rimedo por malgravigi la malfacilaĵon.
Kiam la fluidecaj kondiĉoj ne estas favoraj al la senpera komunikiĝo de la Spirito al la mediumo, ĝi povas fariĝi per helpo de la spirita gvidanto de la mediumo; en tiu okazo la penso alvenas per dua peranto, t. e. post trairo tra du instrumentoj. Oni komprenas do kiel grava estas la bona spirita asistado al la me- diumo, ĉar se li estas sub influo de obsedanta, malklera aŭ fiera Spirito, la komunikiĝo nepre estos falsita.
Tie la personaj kvalitoj de la mediumo nepre ludas gravan rolon, pro la karaktero de la Spiritoj, kiujn li altiras al si. La plej malindaj mediumoj povas havi fort- ajn kapablojn, sed la plej sekuraj estas tiuj, kiuj krom tiuj kapabloj, ĝuas la plej bonajn simpatiojn en la spirita mondo; nu, tiuj simpatioj neniel estas garantiataj de pli aŭ malpli imponantaj nomoj de la Spiritoj, aŭ ki- ujn prenas la Spiritoj, kiuj subskribas la komunikaĵojn, sed de la karaktero konstante bona de la ricevataj ko- munikaĵoj.
Kiu ajn estas la maniero de la komunikiĝoj, el vidpunkto eksperimenta la praktikado de Spiritismo pre- zentas multenombrajn malfacilaĵojn, kaj ne estas libera de danĝero por kiu ne havas sperton. Kiel eksperiment- anto mem aŭ kiel simpla observanto, estas necese scii distingi inter la malsamaj karakteroj de la Spiritoj, kiuj povas manifestiĝi, koni la kaŭzon de ĉiuj fenomenoj, la kondiĉojn en kiuj ili povas efektiviĝi, la obstaklojn, kiuj povas ilin kontraŭi, por ne peti ion neeblan; ne estas malpli necese koni ĉiujn kondiĉojn kaj ĉiujn rifojn de la mediumeco, la influon de la medio, la moralan sinten- adon k. a. (La Libro de la Mediumoj, 2-a parto.)
Rifoj de la mediumoj
Unu el la plej gravaj rifoj de la mediumeco estas la obsedo, t. e. la regado, kiun iuj Spiritoj povas prak- tiki sur la mediumojn, trudante sin al ili sub apokrifaj nomoj kaj malebligante al ili komunikiĝi kun aliaj Spiritoj. Gi estas rifo ankaŭ por novica observanto nesper- ta, kiu, ne konante la karakterojn de ĉi tiu fenomeno, povas esti trompita de la ŝajnoj, kiel tiu nesperta en medicino, kiu povas havi iluzion pri la kaŭzo kaj karaktero de iu malsano. Se la antaŭa studo en tiu okazo estas utila por la observanto, ĝi estas nepre necesa al la me- diumo, tial, ke ĝi liveras al li rimedojn por eviti ĝenaĵon, kiu povas havi por li bedaŭrindajn sekvojn; tial ni nen- iam ĉesus rekomendi la studadon antaŭ ol sin dediĉi al la praktiko. (La Libro de la Mediumoj. Cap. XXIII.)
La obsedo prezentas tri precipajn gradojn tre karakterizitajn: la simpla obsedo, la fascinado kaj la
subjugado. En la unua, la mediumo estas tute konscia, ke li ricevas nenion bonan; li havas nenian iluzion pri la naturo de la Spirito, kiu obstinas manifestiĝi per li kaj de kiu li deziras sin liberigi. Tiu okazo havas nen- ian gravecon: ĝi estas nur malagrabla kaj la mediumo povas liberiĝi ĉesante provizore skribi. Laca ne esti aŭs- kultata la Spirito fine foriras.