Читать онлайн "Кніга ўзнаўленняў" - Разанаў Алесь - RuLit

4 Так сыдзе — як да каханкі сваёй каханак i як да нявесты сваёй жаніх да сваёй царквы Гасподзь наш Icyc Хрыстос, калі прыме ад маці сваёй — Прачыстай Дзевы Марыі — уцелясненне.

5 Як са сваёй дружынай жаніх — Сын Божы з апосталамі сваімі трыццаць гадоў i паўчвэрці года з царквой хрысціянскаю i з яе абранцамі дзейсніў духоўны шлюб, жывячы ix запаветным словам дабраславенства свайго i нябесным хлебам цела свайго, а таксама поячы ix віном любові сваёй i нявіннай крывёю Новага Запавету.

6 Яе ён праліў, каб свет уратаваць ад згубы, i ў час, калі ён працяты цвікамі, вісеў на крыжы,— тады здзейсніўся гэты шлюб, i там ён павянчаўся з царквою сваёй. «Збылося!» — засведчыў Icyc Хрыстос i свой дух аддаў у рукі Госпаду Богу — свайму Айцу.

7 Як у вясельным шлюбе удзельнічаюць адразу розныя людзі: па-першае — сам жаніх, па-другое — нявеста, па-трэцяе — жаніховыя дружбакі, па-чацвертае — дружкі нявесты, гэтак i тут, у кнізе, супольнічаюць між сабою чатыры розныя галасы: чырвоным пісьмом аздоблена ix размова.

8 Першы голас належыць Хрысту-жаніху, другі - царкве хрысціянскай, яго нявесце, трэці — апосталам, што складаюць яго дружыну, чацверты — дзецям царквы хрысціянскай а ix увасабляюць дзяўчаты.

9 Апроч таго, чуецца тут яшчэ пяты голас, i гэта голас пыхлівай гурмы габрайскай: яны праз няверу сваю не прыйшлі на шлюб i праз няверу не прынялі Закону Хрыстовага.

10 Кажа пра гэта сам Збаўца i піша святы Мацвей у сваім Евангеллі: «Царства нябеснае падобнае да цара, што справіў вясельнае свята сыну свайму i паслаў слугаў сваіх, каб тыя паклікалі на вяселле запрошаных — i не хацелі, аднак, прыйсці». Пра шлюб, пра які цяпер сведчыць Евангелле яснаслоўна, як бачым, за многа вякоў да таго Духам Святым пасведчыў цар Саламон.

11 Як з рабра Адама, што соладка спаў у раі, была створана Ева — маці ўсяго чалавечага роду, гэтак з рабра Божага Сына, распнутага на крыжы, была створана Богам царква Хрыстова — маці ўсіх хрысціян.

12 I як, нараджаючыся, прымаем ад першай маці i кроў, i цела, гэтак ад нашай маці другой — ад царквы Хрыстовай,— хрысцячыся, прымаем надзею, веру, любоў.

13 I як мы па плоці сыны Адамавы, гэтак па духу — сыны Хрыстовы. Слушна у «Песні Песняў» Хрыстос імянуецца жаніхом i каханым, i гэтак жа слушна каханаю i нявестай найменавана святая царква.

14 Прарочыў цар Саламон пра Божага Сына да нараджэння Божага Сына, i пра любоў, якую ён меў да царквы i яе абранцаў, кажучы прыпавесць пра жаніха i нявесту, што неспатольна гутараць пра любоў.

15 «Песняю Песняў» выказаў цар Саламон нам сваю навуку i выснаваў свой запавет: калі хочам Божую ласку займець, дык мусім Госпада Бога i блізкага чалавека моцай усёю сваёю любіць.