Ho vi, edzinoj kaj vidvinoj!
Fra?linoj kun himen' fortika!
Permesu skize, sen terminoj
rakonti pri agado fika.
Libere uzi vian pi?on
sen stulta honto, por kontent'.
Permesu solan nur kondi?on
prezenti por via atent':
Valoras la fikado rara,
ju pli malofta – des pli kara,
sed gardu vin la Eternul'
kontra? fikado sen regul'!
Ja pro pasio ?i senbrida
aperos nepre plago hida,
kaj ne satigos tiam vin
plej ordinara kacofin'.
Parto unua
En moskva domo dueta?a
bonordis ?iam en ekzist'
kaj pompis per belec' viza?a
vidvin' de certa negocist'.
La forpasinta edz' unua
ne oldis – tamen la? destin'
lin pro afero edzintrua
senglora trafis vivofin'.
Ke sube ?iuj inoj feblas –
al vi konatas tiu ver',
Sed pli fikema ne troveblas
ankora? sur la tuta ter'.
La negocisto – edzo ?ia –
kvieta estis, senpasia,
sed la? ordono de l' edzin'
dekfoje tage fikis ?in.
Okazis: li apena? iras,
La kac' ne staras – en ignor'
nenion a?di ?i deziras:
egale fiku, e? kun plor'!
?u tian vivon en ko?maro
eltenis iu? Kaj post jaro
foriris povra negocist'
al mond' sen fikoj kaj sen trist'.
Kaj la vidvino, efektive
senpova kontra? la dezir',
komencis ?ie – dekstre, live –
proponi sin al ajna vir'.
?in fikis junaj kaj adoltaj,
plia?aj kaj entute oldaj,
do preska? ?iu, se ne pigris,
en la vidvinan pi?on migris.
Parto dua
Tri jaroj da fikado forta
jam pasis son?e. Post kulmin'
sopiroj kun turmento morta
penetris koron de l' vidvin'.