Eĉ en fikado ordinara
neniu kontentigis ŝin:
ĉe unu – kaco tre vulgara,
ĉe l' dua – tro maldikas fin'.
Ĉe l' tria kaco – bagatelo,
mallongas pli ol ĉe lepor',
ĉe l' kvara – skrot', kiel barelo,
la vulvon batas ĝis dolor'.
Jen plendas ŝi pri la testikoj –
kaŝitas, kvazaŭ ĉe kastrit',
jen kac' tro kurtas, kvazaŭ spiko,
kapricoj, do – ĝis infinit'.
Delonge tute ne altiras
ŝin, kio estis viv-ornam':
ŝi vane serĉas kaj aspiras
neakireblan ion jam.
Sopiras la vidvin' terure,
ne povas dormi pro konfuz'.
Dum longa tempo, malnature,
la piĉo restis ekster uz'.
Kaj jen, post rezonad' prudenta
pri sia malfeliĉa spert'
l' vidvino venis al asert'
trankvila, preskaŭ evidenta:
«Por havi el la plag' eliron
mi venu al parigistin'.
Ja ŝi sukcesos, laŭ rutin',
kun longa kaco trovi viron.»
Parto tria
Trans la river', en strat' Polanka
situis apud stratofin'
dometo kun tegment' duflanka –
propraĵo de civilulin'
Matrjona. Ŝi dum kvardek jaroj
ĉi tie loĝis sen perturb'.
Fraŭlin', konata al najbaroj
kaj ĉie tra la tuta urb',
Matrjona ja, laŭ konsideroj
procedis pri la nupt-aferoj,
sed efektive, laŭ inklin'
ŝi estis fi-parigistin'.
Se edz' maljuna nur enuon
elvokas ĉe la edzinet' –
Matrjona faras rendevuon
kun fik-amanto en sekret'.
Aŭ pro hazarda bagatelo
edzinon trafis malfavor',
nur viro estas ŝia celo –
troviĝos kaco por amor'.
Alia dorlotita ino
delici volas per vagino –
Matrjona helpas kun efik'
kaj baldaŭ jam okazas fik'.
Simile ankaŭ viroj mendis
por kac' regalon sen makul' –
Matrjona virgulinon sendis
en domon de la frandemul'.
Al tiu helpantin' konata
vidvino nia en vesper'
kaleŝon sendis por privata
interparol' pri la afer'.
Parto kvara
Dum la vizit' Matrjona dignis –
salutis kun tutplena fid',
antaŭ ikono krucosignis
kaj tiel diris post eksid':
«Pro kio vi min vokis, kara?
Ĉu tristas vi en viv' malpara?
Bonvolu: ĵuras mi anime,
ke pretas helpi vin intime.
Ĉu ekbezonis vi fianĉon,
aŭ simple jukas via piĉ'?
Facile faros mi aranĝon
kaj helpos en la malfeliĉ'.
Sen fikoj vi jam velkas, kara,
vin premas ĉiam splen' kaj lac',
sed ĝoju – mi por vi preparas
fikiston kun mirinda kac'!»
«Sincere dankas mi, Matrjona,
pro viaj zorgo kaj bonvol'.
Fikisto via, eĉ se bona,
ne helpos min en mia sol'.
Nun etas viroj – pravas klaĉoj! –
jam mankas kacoj, nur kacaĉoj.
Sed kacon de konvena grand'
mi serĉus tra la tuta land'.
Bezonas kacon mi malmolan
kaj minimume dudekcolan –
ne lasos mi en mia ing'
kacaĉon por frivola sving'!
Bezonas viron mi potencan,
ke, kiam li ekfikos min,
mi sentu tremon dekomencan,
ke vibru ĉio en la sin',
ke turniĝadu mi pro sentoj,
ke pro ekstazo klaku l' dentoj,
l' okuloj saltu pro amor',
atingu l' kaco ĝis la kor'!»
Matrjona post tabaka flaro
suspiris peze, kun amaro,
kaj post minuto da silent'
respondis je l' vidvina plend':
«Malsimplas trovi, eĉ laŭpete
kacegon tian, karulin'.
De dudek cedu iomete –
mi trovos, eble, kun dek kvin!
Interalie, mi disponas
junulon belan laŭ statur',
kun tia kaco, ke ne konas
similan, certe, la natur'.
Mi, pekulino, mem pretere
atentis kacon de la bub'.
Vidinte – preskaŭ svenis, vere:
precize fajrestinga tub'!
Tro grandus ĝi eĉ por stalono,
kaj taŭgus ne por fika cel' –
per dekkvincola ĉi bastono
li pelus ratojn for el kel'.
La bubo – sana, korpulenta,
konvenas por vi, belulin'.
Laŭ nomo noble elokventa –
Kojonov Luĉjo – nomu lin.
Sed kompatinda – li nun restis
sen botoj kaj sen pantalon'.
Li en drinkej' tro lukse festis –
fordonis ĉion ĝis kalson'.»
Ravite la vidvin' atentis
la vortojn de l' parigistin',
fikadon dolĉan antaŭsentis,
pri l' kaco revis en fascin'.
Ŝi al Matrjona ekscitite
alvenis kun admira larm'
kaj, brakuminte ŝin subite,
eldiris kun anima varm':
«Matrjona, amikin' bonkora,
kvazaŭ patrino karmemora!
Vi trovu Luĉjon kun rapid'
kaj lin invitu por vizit'.
Solida rekompenco estu,
se vi klopodos. Luĉjon vestu
laŭ plej konvena manier',
kaj venu morgaŭ je vesper'.»
Kvar buntajn paperetojn laste
al ŝi transdonis la vidvin',
kaj petis nepre, senprokraste,
matene jam viziti lin.
L' parigistino forimpetas
el la gastama domo, kaj
vidvino nia jam kun gaj'
atendas, kaj al fikoj pretas.
Parto kvina
En ĉelo frida kaj malpura
apud drinkej', en kota strat'
ŝtelist' kaj diboĉul' terura
ebrie vivis en malsat'.
Kaj krom perfekta senhaveco
alia plag' turmentis lin:
la kaco, longa ĝis maldeco,
laŭ col-mezuro – je dek kvin.
Kaj junulin', kaj oldulino,
kaj plej trivita stratputino
vidinte tion, en panik'
rifuzis tuje pri la fik',
ĉar la virinojn malinstigis
pri li vaganta onidir':
per sia kaco fikmortigis
du sinjorinojn tiu vir'!
Kaj ekde tiam li tutsole
sen am' vegetis laŭ destin'.
Damnante l' kacon, senkonsole
dronigis triston li en vin'.