‘Esas kreuri,’ dicis Pelias, ‘ne nur de tero e maro, ma anke de aero e la fora regioni dil cielo, qui habitas aparte, nekonocita da homi. Ma por ta qua havas la Mastro-vorti e Signi, e la Savo qua jacas sub omno, li esas nek maligna nek neacesebla. Regardez, e ne timez.’
Lu levis sua manui vers la cielo e facis advoko longa e stranja qua semblis fremisar sencese aden la kosmo, deskreskante e velkante, ma ne mortante, nur irante plu e plu fore aden ula kosmo nekonocita. Del silenco sequanta Konan audis subita batado di ali inter la steli, e retrosaltis kande enorma kreuro vespertiliatra decensis apud il. Il vidis, ke olua grandeg okuli kalme regardis il en la stel-lumo; il vidis l’extenso de quaradek futi di olua ali giganta. Ed il vidis, ke ol esis nek vespertilio nek ucelo.
‘Acensez e kavalkez,’ dicis Pelias. ‘Ante jornesko ol portabos vu a Tamar.’
‘Per Krom!’ murmuris Konan. ‘Kad to omna esas koshmaro de qua me balde vekos en mea palaco en Tamar? Quo pri vu? Me ne livez vu sola inter vua enemiki.’
‘Esez tranquila pri me,’ replikis Pelias. ‘Ye jornesko la homi di Khorshemish saveskos, ke li havas nova mastro. Ne dubitez to quon la dei sendas a vu. Me renkontros vu en l’agro apud Shamar.’
Dubitoze Konan acensis la dorso giboza, sizis la kolo arkatra, ankore konvinkita, ke il tenesis da koshmaro fantastika. Kun granda vento e tondro dil ali enorma, la kreuro lansis su aden la aero, e la rejulo vertijeskis vidante l’urbo-lumi mikreskar fore sub il.
4.
‘L’espado qua mortigas la rejulo, tranchas la kordi dil imperio.’
Ululanta hom-amasi qui levis pugni e piqui rustoza esamifis en la stradi di Tamar. Esis la horo ante jornesko dil duesma dio pos la batalio di Shamar, ed eventi eventabis tante rapide, ke oli stuporigis la mento. Per moyeni konocita nur da Tsotha-lanti, la novajo atingabis Tamar nur dekedu hori depos la batalio. Kaoso esis la rezultajo. La baroni desertabis la chefurbo rejal, forgalopis por sekurigar lia kasteli kontre vicini marodanta. La rejio bone unionigita quan Konan konstruktabis semblis balde dissolvesar, e plebeyi e komercisti tremis pro proxima retroveno di regno feudal. La populo ululis ke rejulo protektez li tam multe kontre lia propra aristokrataro kam kontre enemiki stranjera. Komto Trokero, livita responsiva pri l’urbo da Konan, esforcis quietigar li, ma pro lia teroro neracionoza, li memoris olda militi interna e quale ta sama komto siejabis Tamar dekekin yari ante nun. On kriis en la stradi, ke Trokero trahizis la rejulo, ke lu intencis spoliar l’urbo. La mercenarii spolieskis la quarteri ed ektiris komercisti krianta ed homini terorigita.
Trokero avancis a la spolianti, kovris la stradi per lia kadavri, shovis li retroe a lia quartero, e kaptis lia chefi. Ankore la homi impetuoze kuris tra l’urbo, kriachis stupide, kriis ke la komto ipsa instigabis la tumulto por sua propra skopi.
Princo Arpelo venis avan la konsilantaro distraktata ed anuncis, ke lu ipsa esas pronta asumar l’urbo-guvernerio til ke nova rejo esez elektita, pro ke Konan havis nula filiulo. Li debatante, lua agenti subtile iris inter la civitani, qui deziris fidar ad irgu rejal. La konsilantaro audis la sturmo exter la palaco-fenestri ube la turbi kriis por Arpelo la Salvanto. La konsilantaro cedis su.
Trokero komence refuzis l’impero cedar lua autoritato-bastono, ma la homi esamifis cirkum lu, sisis ed ululis, jetis roki e refuzaji a la kavalieri. Vidante la vaneso di batalio en la stradi kontre la sequantaro di Arpelo, pro tala kondicioni, Trokero jetis la bastono aden la vizajo di sua rivalo, pendigis la chefi dil mercenarii en la merkato-placo kom sua lasta ago ofical, e kavalkis de la pordego sudal avan sua mil-e-kinacent kavalieri stale vestizita. La pordegi bruisoze klozesis dop lu e la maskilo komplezanta di Arpelo falis e revelis la vizajo severa di volfo hungranta.
La mercenarii esinte pecigita o celante su en lia kazerno, la soldati di Arpelo esas la nura soldati en Tamar. Sidante sur lua milit-kavalo en la granda placo, Arpelo proklamis su rejulo di Aquilonia inter la klamado dil turbo dupigita.
Publius la Kancelero, opozante to, jetesis aden karcero. La komercisti, qui pro alejo salutabis la proklamo di rejo, nun konsterneskis pro ke l’unesma ago dil nova rejo esas impozar grandeg imposto. Sis richa komercisti sendesis kom delegitaro por protestar, e quik li esis sizata e senkapigata sen ceremonio. Silenco shokita ed aturdita sequis ta mortigi. La komercisti, quale kustumale kande komercisti afrontas povo neguvernebla da pekunio, falis a lia grasa ventri e likis la boti di sua opresanto.
La populo vulgara ne perturbesis pro la fato dil komercisti, ma li murmureskis trovinte ke la pavonumanta militistaro Peliana, qua fingis mantenar ordino, esis tam mala kam banditi Turana. Plendi pri extorso, ocido e violaco venis ad Arpelo, qua lojabis su en la palaco di Publius, pro ke la konsilanti desesperanta, kondamnita da lua impero, tenis la palaco rejal kontre lua soldati. Tamen lu posedabis la plezuro-palaco, e la homini di Konan ektiresis a lua chambri. La populo murmuris pro vidar ke la belegini rejal tordis su en la manui brutala dil militisti fere vestizita—damzeli Poitainana havanta obskur okuli, dina mulieri havanta nigra harari de Zamora, Zingar, ed Hirkana, Brithunianini havanta flava harari, omni plorante pro timo e shamo. El ne kustumis tala brutaleso.
Nokteskis en urbo konfuzigata e trublita, ed ante noktomezo rumori pasis misterioze tra la stradi, ke la Kothani persequabis lia triumfo e bategas la muri di Shamar. Ulu en la sekreta policistaro di Tsotha babilabis. Timo tremigis la populo quale terocilo, e li ne mem pauzis konsiderar la sorco per qua ta novaji tante rapide transmisesis. Li asaltis la pordi di Arpelo, postulis ke lu marchez adsude e forpulsez l’enemiki trans la fluvio Tibor. Lu forsan remarkabus, ke lua trupi ne suficus, e ke lu ne povus rekrutar pluso til ke la baroni agnoskez lu kom rejo. Ma lu esis ebriigita da povo, e ridis mokante.
Yuna studento, Athemides, klimis kolono en la merkato, e per vorti brulanta akuzis, ke Arpelo esas utensilo di Strabonus, piktis vivoza pikturo pri vivo sub la regno Kothana ed Arpelo kom satrapo. Ante ke lu parparolis, la turbo kriis pro timo ed ululis pro furio. Arpelo sendis soldati por kaptar la yunulo, ma la populo prenis lu e fugis kun lu, jetis roki e kati mortinta adsur la soldati persequanta. Salveo de arbalesti fugigis la turbo, ed atako da kavalkanti plenigis la merkato per kadavri. Ma Athemides esis sekrete portita del urbo por pregar a Trokero, ke lu sizez Tamar e marchez por helpar Shamar.
Athemides trovis, ke Trokero deskampis exter la muri, pronta por marchar a Poitain en la parto fore sudala dil rejio. Al pregi urjanta dil yunulo lu respondis, ke lu ne havis sat multa trupi od por asaltar Tamar, mem kun la helpo dil turbo interna, od por konfrontar Strabonus. Omnakaze, l’avara nobeli spolius Poitain dop lu dum ke lu luktas la Kothani. La rejo mortinte, singlu devas protektar sua propra vivo. Lu kavalkos a Poitain e defensos ol tam bone posible kontre Arpelo e lua stranjera federiti.
Dum ke Athemides pregis, la turbo impotente iracanta ankore furieskis en l’urbo. Sub la granda turmo apud la palaco rejal, la homi vorticis e movis, kriis lia odio kontre Arpelo, qua stacis sur la turmo-pinto e ridis dum ke lua armarkisti rangis su alonge la parapeti, flechi tirita e fingri an la destensili di lia arbalesti.
La princo di Pelia esis larja viro de mez alteso havante vizajo severa ed obskura. Lu esis intriganto, ma anke luktanto. Sub lua silka jupo oree pasmentizita briletis stalo polisita. Lua hararo nigra e longa esis frizita e parfumizita, ligita per rubando ek arjenta stofo, ma ye lua hancho pendis espado, la mancho juvelizita di qua esis markizita en batalii e kampanii.
‘Foli! Ululez segunvole! Konan esas mortinta ed Arpelo esas rejo!’
Kad se omna Aquilonia kontreagus lu? Lu havas sat multa soldati por retenar la muregi til ke Strabonus venos. Ma Aquilonia partigesas kontre su. Singla barono ja armizis su por sizar la trezoro di sua vicino. Arpelo devas traktar nur la turbo impotenta. Strabonus tranchos tra la laxa linei dil baroni luktanta quale rostro tra spumo, e til lua adveno, Arpelo bezonas nur tenar la chefurbo rejal.