Regardante strabe tra l’obskureso, il vidis movado tra l’arbusti apud la muro. Adibe il glitis, l’espado en la manuo. Il kreis ne plu multa sono kam pantero reptanta nokte, ma la homo trakata audis. La Kimeriano neprecize vidis granda amaso proxim la muro, alejis su pro ke ol esis adminime homal; pose la kerlo rapide turnis su anhelante quaze pro paniko, facis l’unesma movo por saltar adavane, manui sizante, lore retrotiris su kande la lamo dil Kimeriano flagris en la stel-lumo. Dum tensa instanto nek l’unu nek l’altru parolis, pronta por omno.
‘Vu ne es soldato,’ tandem sisis la nekonocato. ‘Vu es furtisto quale me.’
‘E qua vu esas?’ demandis la Kimeriano per suspektema susuro.
‘Taurus de Nemedia.’
La Kimeriano abasis sua espado.
‘Me audis pri vu. Homi nomas vu princo di furtisti.’
Nelauta rido esis la respondo. Taurus esis tam alta kam la Kimeriano, e plu pezoza; lu havis granda ventro, ma singla movo indikis subtila magnetismo dinamikal, reflektita en l’akut okuli qui cintilifis vivoze, mem en stel-lumo. Lu esis nudpeda e portis volvajo de to quo semblis esar kordo dina e forta, nodizita ye punti intermitanta.
‘Qua vu es?’ lu susuris.
‘Konan, Kimeriano,’ respondis l’altru. ‘Me venis por serchar moyeno furtar la juvelo di Yara, quan homi nomas la Kordio dil Elefanto.’
Konan sentis, ke la granda ventro dil homo sukusesis per ridado, ma ne mokante.
‘Per Bel, deo di furtisti!’ sisis Taurus. ‘Me opinionis, ke nur me havis sata kurajo probar ta furto-chaso. Ta Zamorani nomas su furtisti—ba! Konan, me prizas vua kurajo. Me nultempe partoprenis aventuro kun altru, ma per Bel, ni kune probos to, se vu deziras.’
‘Vu anke serchas la gemo, ka ne?’
‘Quo altra? Me projetis to dum monati, ma vu, me supozas, agas pro impulso, mea amiko, ka ne?’
‘Ka vu mortigis la soldato?’
‘Komprenende. Me glitis del muro kande lu esis ye l’altra parto dil gardeno. Me celis me en l’arbusti; lu audis me, od opinionis ke lu audis ulo. Kande lu trapazis, esis nula laboro irar addop lu e subite sizar lua kolo e strangular lu til morto. Lu esis quale la plumulto di homi, miblinda en l’obskureso. Bona furtisto devas havar okuli quale ti di kato.’
‘Vu facis un eroro,’ dicis Konan.
L’okuli di Taurus cintilifis iracoze.
‘Ka me? Ka me, eroro? Neposible!’
‘Vu devis tranir la kadavro aden l’arbusti.’
‘Dicis la novico al maestro dil arto. Li ne chanjos la guardo til pos noktomezo. Se irgu venus por serchar lu nun e trovus lua kadavro, li quik fugus a Yara, klamante pri la novaji, e ni havus sata tempo por eskapar. Se li ne trovus ol, li durus batar l’arbusti e kaptus ni quale rati en kaptilo.’
‘Vu es justa,’ Konan konkordis.
‘Do. Nun atencez. Ni disipas tempo per ca diskuto damnita. Esas nula gardisti en la gardeno interna—gardisti homal, me intencas dicar, quankam esas sentineli mem plu mortigiva. Esis lia prezenteso qua perplexigis me tante longe, ma me fine deskovris maniero dupigar li.’
‘Quo pri la soldati en l’infra parto dil turmo?’
‘Olda Yara lojas en la supra chambri. Per ta voyo ni venos—ed iros, me esperas. Ne demandez quamaniere. Me inventis moyeno. Ni eniros sekrete tra la suprajo dil turmo e strangulos olda Yara ante ke lu povas sorcar ni. Adminime ni esforcos; restas la posibleso esar transformita ad araneo od rospo, kontre la richaji e povo dil mondo. Omna bona furtisto savez quale riskar su.’
‘Me iros tam fore kam irgu,’ dicis Konan, e desmetis sua sandali.
‘Do sequez me.’ E turnante su, Taurus saltis adsupre, sizis la muro e tiris su adsupre. L’ajileso dil homo astonis, pro lua grandeso; lu semblis preske glitar adsupre trans la bordo dil chapo. Konan sequis lu, e jacante sur la larja suprajo, li parolis per susurado cirkonspekta.
‘Me vidas nula lumo,’ Konan murmuris. L’infra parto dil turmo multe similesis la parto videbla del extero—perfekta e brilanta cilindro havanta nula videbla aperturi.
‘Esas pordi e fenestri ruzoze konstruktita,’ respondis Taurus, ‘ma oli es klozita. La soldati respiras aero qua venas de supre.’
La gardeno esis nedefinita lago de ombri, ube arbusti plumatra ed arbori base extensata vaciletis obskure en la stel-lumo. L’anmo prudenta di Konan sentis la nubo de minaco vartanta qua kovris ol. Il sentis la regardo di okuli nevidita, ed il flaris la subtil odoro qua herisis instinte la kurta hari sur sua kolo, quale chashundo heriseskas pro odoro di ancien enemiko.
‘Sequez me,’ susuris Taurus, ‘restez dop me, se vu prizas vivar.’
Prenante de sua zono to quo semblis esar kupra tubo, la Nemediano lejere faligis su al gazono. Konan esis proxime dop lu, espado pronta, ma Taurus retropulsis il an la muro, e montris nul indiko ke lu ipse avancus. Lua posturo esis tense expektanta, e lua regardo, quale to di Konan, fixigesis ye la amaso tenebroza de arbusti distanta de plura futi. Lore du grand okuli flagris del ombri vacilanta, e dop li altra fairo-cintili brilis en l’obskureso.
‘Leoni!’ murmuris Konan.
‘Yes. Die on tenas li en subtera kaverni sub la turmo. Pro to esas nula gardisti en ca gardeno.’
Konan rapide kontis l’okuli.
‘Kin videbla; forsan altri en l’arbusti. Li asaltos pos instanto—’
‘Tacez!’ sisis Taurus, e lu cirkonspekte movis de la muro quaze lu marchis sur razili, e levis la dina tubo. Basa grondi venis del ombri e l’okuli flamifanta movis adavane. Konan sentis la granda boki bavanta, la tufizita kaudi floganta flava flanki. La aero tenseskis—la Kimeriano tenis sua espado, expektis l’asalto e la nerezistebla lanso di granda korpi. Lore Taurus levis la tubo a sua labii e fortege suflis. Longa spumo de flava pudro jetesis ek la tubo e quik divenis densa nubo verd-flava qua kovris l’arbusti e celis l’okuli brilanta.
Taurus hastoze kuris al muro. Konan regardis desafable sen komprenar. La densa nubo celis l’arbusti, e de oli venis nula sono.
‘Quo es ta nebulo?’ la Kimeriano demandis perturbite.
‘Morto!’ sisis la Nemediano. ‘Se la vento venus e suflus ol retroe vers ni, ni mustus fugar trans la muro. Ma no, la vento ne suflas, e nun ol dispersesas. Vartez til ke ol tote desaparabos. Inspirar ol es morto.’
Balde nur flava shifoni pendis fantomatre en la aero; pose oli foriris, e Taurus gestis, ke sua kompanulo avancez. Li reptis vers l’arbusti, e Konan anhelis. Jacante en l’ombri esis kin granda formi flava; la fairo en lia sever okuli esis extingita. Dolca odoro restis en la aero.
‘Li mortis sen sono!’ murmuris la Kimeriano. ‘Taurus, quo es ta pudro?’
‘Ol facesis ek la nigra lotuso, la flori di qua shancelas en la jungli perdita di Khitai, ube habitas nur la sacerdoti di Yun, qui havas flava kranii. Ta flori frapas mortigante irgu qua flaras oli.’
Konan genupozis apud la granda formi, certigis su ke oli ya ne plus povas domajar. Il sukusis sua kapo; la magio dil landi exotika esas misterioza e terorinda al barbari dil nordo.
‘Pro quo ne mortigar samamaniere la soldati en la turmo?’ lu demandis.
‘Pro ke to esis l’omna pudro quan me havis. Ganar ol esis prodajo sata por famozigar me inter la furtisti dil mondo. Me furtis ol de karavano iranta a Stigia, e me levis ol, en sua sako ek ora stofo, del volvaji di grandega serpento qua gardis ol, sen vekigar ol. Ma venez, per la nomo di Bel! Ka ni disipos la nokto per diskutar?’
Li glitis tra l’arbusti al bazo brilanta dil turmo, ed ibe, per gesto taciganta, Taurus desvolvis sua nodizita kordo, ye un extremajo di qua esis forta hoko stala. Konan komprenis lua projeto, e demandis nulo dum ke la Nemediano sizis la kordo dop la hoko ed ociligis ol cirkum sua kapo. Konan pozis sua orelo a la glata muro ed askoltis, ma audis nulo. Evidente la soldati interne ne suspektis ke esas apuda invadanti, qui facabis ne plusa sono kom la noktovento qua suflis tra l’arbori. Ma stranja nervozeso kaptis la barbarulo; forsan pro l’odoro di leoni qua esas omnube.