Il nun esis meze dil chambro, iris inklinata adavane, la kapo prudente pozita, l’espado tenita avan il, kande itere morto sen sono atakis il. Ombro fluganta qua trapasis la pavimento esis la nura averto, ed ilua salto obliqua la nura kauzo ke ilua vivo salvesis. Il havis vidajo instantal di nigra hororo haroza qua ocilis preter il havante kliktanta dentegi spumifanta, ed ulo spricis adsur ilua nuda shultro qua bruletis quale guti de inferno-fairo liquida. Retroe saltante, l’espado alte tenita, il vidis ta hororo shokar la pavimento, jirar e kuregar vers il per rapideso pavoriganta—nigra araneo giganta tala quala homi vidas nur en koshmari.
Ol esis tam granda kam porko, per ok gambi dika ed haroza portis sua ogratra korpo trans la pavimento maxim rapide; ilua quar okuli male brilis per inteligenteso hororinda, e sua dentegi gutifis veneno qua, quale Konan saveskis per la shultro brulata ube nur kelka guti spricabis kande la ento frapis e falis, portis rapida morto. Ico esis la mortiganto qua falis de sua plaso meze dil plafono per araneo-reto adsur la kolo dil Nemediano. Li esis foluli, pro ke li ne suspektis, ke la supra chambri esas anke gardita quale le infra!
Ta pensaji kurte flagris en la mento di Konan kande la monstro atakis. Il alte saltis, ed ol pasis sub il, turnis su e retrohastis. Cafoye il evitis l’atako per saltar flanke e quale kato ipse atakis. Ilua espado tranchis un de la gambi haroza, ed itere il apene salvis su kande la monstro eskartis vers il, la dentegi kliktante diablatre. Ma la ento ne persequis; ol turnis su ed hastis trans la pavimento kristal e kuris adsupre alonge la muro al plafono, ube ol blotisis dum instanto, regardegis il maligne per sua red okuli demonatra. Lore, sen averto ol jetis su tra spaco, tranante filo de stofo griza e slimoza.
Konan retropazis por evitar la ento lansita—lore quik inklinis la kapo frenezioze en bona tempo por eskapar la reto-kordo fluganta. Il vidis l’intenco dil monstro e saltis vers la pordo, ma ol esis plu rapida, e glutiniva filo jetita trans la pordo kaptis il. Il ne audacis tranchar ol per sua espado; il savis, ke la filo adheros a la lamo, ed ante ke il povus forsukusar ol, la demono stekus ta dentegi aden ilua dorso.
Lore komencis riskoza ludo, l’inteligenteso e rapideso di la viro kontre la demonatra habileso e rapideso di l’araneo giganta. Ol ne plus kuregis trans la pavimento en avan-atako, od ociligis sua korpo tra la aero vers il. Ol kuregis an la plafono e la muri, esforcis kaptar il per la longa fili glutiniva e griza di sua reto, quin ol lansis per precizeso diablatra. Ta fili esis tam dika kam kordi, e Konan savis, ke se oli envolvus il, ilua forteso frenezioza ne suficus liberigar il ante ke la monstro atakus.
Tra la tota chambro duris ta ludo dil diablo, tote silencoza ecepte l’anhelado dil homo, la skrapado nelauta di ilua nuda pedi sur la pavimento, e la kastanyeto-kliktado dil dentegi dil monstro. La griza fili jacis volvita sur la pavimento; oli pendis quale slingi de la muri; oli velizis la juvelo-kesti e silka divani, e pendis kom obskura festoni del plafono juvelizita. La rapideso stal-kaptilatra dil okuli e muskuli di Konan prezervabis il netushita, quankam la slingi glutiniva pasabis tante proxime, ke li skrachis ilua nuda pelo. Il savis, ke il ne sempre povus evitar oli; il mustas atencar la fili pendigita del plafono ed anke la pavimento, por ke il ne mispazez aden volvaji ibe. Balde o tarde, slingo glutiniva tordos su cirkum il, ed il jacos sub la povo dil monstro.
L’araneo kuregis trans la pavimento dil chambro, la griza filo tranita dop ol. Konan alte saltis super divano—per rapida turno la demono kuris adsupre an muro, e la filo, saltante del pavimento quale vivanto, flugis cirkum la pedkolo di Konan. Il falis adsur sua manui, frenezioze tiris la reto qua tenis il quale mordilo flexebla, o quale la volvajo di pitono. La diablo haroza kuris adinfre por kompletigar sua kapto. Incitate a furio, Konan sizis juvelo-kesto e jetis ol per sua tota forteso. Icon la monstro ne expektis. La jetajo frapis ol meze di la nigra gambi bifurkita ed aplastis ol an la muro per matida grinco nauzeiganta. Sango e verda slimo spricis, e la ruptit amaso falis kun la frakasita juvelo-kesto al pavimento. La nigra korpo aplastita jacis inter la amaso cintilanta de juveli qui fluis adsur ol; la gambi haroza movis senskope, l’okuli mortanta rede cintilifis inter la gemi briletanta.
Konan regardegis cirkume, ma aparis nul altra hororo, ed il komencis liberigar su del reto. La stofo tenace adheris ad ilua pedkolo e manui, ma tandem il esis liberigita, e prenante sua espado, il prudente pazis inter la griza volvaji e slingi al interna pordo. Quala horori esis dop ol, il ne savis. La sango dil Kimeriano boliis, e pro ke il venabis tante fore, e pro ke il vinkabis tante multa danjeri, il rezolvis durar til la severa fino dil aventuro, irge qua ol esus. Ed il opinionis, ke la serchata juvelo ne esis inter ti qui esis tante sensucieme dissemita tra la chambro.
Arachinte la slingi qui sordidigis l’interna pordo, il deskovris ke ol, quale l’altra, ne esis klefklozita. Il esis kurioza, ka la soldati infre ankore ne savis, ke il esas hike. Nu, il esis alte super li, e se on povus kredar naraci, li kustumis audar stranja soni en la turmo supre—soni minacanta, e kriachi pro agonio ed hororo.
Il pensis pri Yara, ed il ne esis tote tranquila kande il apertis l’ora pordo. Ma il vidis nur eskalero havanta gradi arjenta qua iris adinfre, feble lumizita per moyeno ne trovebla. Il taceme decensis per ol, tenegante l’espado. Il audis nula sono, e balde arivis avan ivora pordo inkastrata per sango-gemi. Il askoltis, ma esis nula sono interne; nur dina fumeti flotacis ocieme de sub la pordo, havante stranje exotika odoro nefamiliara al Kimeriano. L’arjenta eskalero turnis adinfre e desaparis aden l’obskureso, e nula sono acensis del puteo ombroza; il sentis okulte, ke il esis sola en turmo okupata nur da fantomi e spiriti.
3.
Sorgeme il presis l’ivora pordo ed ol silencoze apertesis adinterne. Ye la solio Konan regardegis quale volfo en loko nekonocata, pronta por luktar o por fugar instante. Il enregardis granda chambro havanta ora kupolo; la muri esis ek verda jado, la pavimento ek ivoro, mikovrita per dika tapisi. Fumo ed odoro exotika de incenso flotacis de fairo-korbo sur ora tripedo, e dop ol sidis idolo sur sorto di kanapeo marmora. Konan regardegis konsternate; l’imajo havis korpo di viro, nuda, verd-kolora; ma la kapo esis ek koshmaro e dementeso. Tro granda por la korpo homal, ol havis nula traiti homal. Konan regardegis l’oreli larje extensita, la rostro tordita, ye l’amba flanki di qua esis blanka dentegi pintizita per ronda ora buli. L’okuli klozesis, quaze pro dormado.
Do ico esis la kauzo di la nomo, la Turmo dil Elefanto, nam la kapo dil kozo multe similesis ti di la bestii deskriptita dal vaganto Shemida. Co esis la deo di Yara; do ube esas ta gemo ma celita en l’idolo, pro ke la gemo nomesis la Kordio dil Elefanto?
Konan venis adavane, sua regardo fixigite ye l’idolo senmova, e subite l’okuli dil kozo apertesis! La Kimeriano haltis en sua plaso. Ol ne esis imajo—ol esis vivanto, ed il esis kaptita en olua chambro!
Ke il ne quik explozis pro frenezio mortiganta esis fakta qua mezuras ilua hororo, qua paralizis il. Homo civilizita en lua plaso serchus refujeyo dubitoza per decidar, ke lu dementeskas; la Kimeriano ne dubitis sua sensi. Il savis, ke il esis vizajo kontre vizajo kun demono dil Seniora Mondo, e ta savo furtis de il ilua omna fakultati ecepte vido-povo.
La torso di la hororo levesis e serchis, l’okuli topaza regardegis sen vidar, e Konan remarkis, ke la monstro esis blinda. Kun ta pensajo venis desfrostigo di ilua nervi glaciigita, ed il taceme moveskis retroe vers la pordo. Ma la ento audis. La rostro sentema extensis su vers il, e la hororo di Konan itere haltigis il kande la ento parolis per voco stranja e balbutanta qua nultempe chanjis tono o sonkoloro. La Kimeriano komprenis, ke ta boko nultempe formacesis od intencesis por parolado homal.