Kuriozeso obtuza igis lu inquestar; e nun lu trovis to quon lu serchis, e desquieteso kaptis lu, sento pri minaco celata.
Inter l’arbori stacis konstrukturo ruptita ek bloki giganta de stranja verda petro feratra, trovita nur sur l’insuli di Vilayet. Semblis nekredebla ke manui homal povis formacir e pozir oli, e certe esis ultre la povo homal renversir la konstrukturo. Ma la fulmino-stroko fendabis quale vitro ta bloki qui pezas de tuni, polvigabis altri, ed arachabis la tota arko dil kupolo.
La peskero klimis la fragmenti ed enregardis, e to quon lu vidis igis lu grunar. En la kupolo ruinita, cirkondata da petro-polvo e peceti di stoni frakasita, jacis viro sur ora bloko. Lu esis vestizita per sorto de jupo e zono shagrina. Lua nigra hararo, qua pendis kom krinaro quadrata til lua shultri enorma, esis ligita cirkum lua tempori da streta ora cirkleto. Sur lua nuda pektoro muskuloza jacis stranja poniardo havanta pomelo juvelizita, tenilo kordizita per shagrino, e larja cimitaro. Ol similesis la kultelo quan la peskero portis ye sua hancho, ma mankis ad ol la bordo segatra, ed ol esis fasonita per infinite plu granda experteso.
La peskero deziregis l’armo. Ta viro, komprenende, esis mortinta; lu esis mortinta dum yarcenti. Ica kupolo esis lua tombo. La peskero ne esis kurioza pri qua arti l’ancieni prezervabis la korpo en tanta vivsimileso, retenis la membri muskuloza plena e nevelkinta, la bruna karno vivoza. L’obtuza cerebro dil Yuetsho havis sat multa spaco nur por lua deziro por la kultelo havanta delikata linei ondatra en la lamo obtuze brilanta.
Kliminte aden la kupolo, lu levis l’armo del pektoro dil viro. E kande lu facis lo, evento stranja e terorinda eventis. La bruna manui muskuloza konvulsis, la palpebri apertesis e revelis grand okuli obskura ed hipnotanta, la regardego di qui frapis la peskero tresayigante quale stroko korporal. Lu retrosaltis, faligis la poniardo juvelizita pro perturbo. La viro sur l’estradeto rekte sideskis pezoze, e la peskero beis pro ilua grandeso tale revelita. Ilua stret okuli tenis la Yuetsho ed en ta stret okuli lu vidis nek amikeso nek gratitudo; lu vidis nur fairo tam stranjera ed enemikal kam to quo brulis en l’okuli di tigro.
Subite la viro staceskis alte super lu, minaco en sua omna traiti. Esis nula spaco en la cerebro obtuza dil peskero por timo, adminime tala timo quala sizas homo qua jus vidis to quo defias la legi fundamental di naturo. Dum ke la granda manui falis adsur lua shultri, lu ektiris sua kultelo segatra e frapis deinfre per la sama movo. La lamo frakasesis sur la ventro dil nekonocato quale sur stala kolono, e lore la kolo dil peskero esis ruptita quale sika brancheto da la giganta manui.
2.
Jehungir Agha, sinioro di Khawarizm e gardisto dil marbordo, itere examenis l’ornita pergamen-volvajo havanta pavono-siglo, e ridis kurte e sardonike.
‘Nu?’ bruske demandis lua konsilero Ghaznavi.
Jehungir levis sua shultri. Lu esis bela viro, havante la fiereso senkompata di alta nasko e talento.
‘La rejo perdas pacienteso,’ lu dicis. ‘Per sua propra manuo, lu plendas bitre pri to quon lu nomas mea falio gardar la frontiero. Per Tarim, se me ne es kapabla frapar ta furtisti del stepi, Khawarizm devas havar nova mastro.’
Ghaznavi mediteme tiris sua barbo grizizita. Yezdigerd, rejo di Turan, esis la maxim potenta monarko en la mondo. En lua palaco en la granda portuo-urbo Aghrapur esis amasigita la spoliaji di imperii. Lua navari de galeri havanta purpura segli facis Vilayet nur lago Hirkaniana. L’obskura homi di Zamora pagis tributo a lu, quale la provinci estal di Koth. La Shemidi reverencis a lua regno tam fore weste kam Shushan. Lua armei devastis la limiti di Stigia en la sudo e la landi nivoza dil Hiperboriani en la nordo. Lua kavalkanti portis torcho ed espado adweste aden Brithunia ed Ofir e Korinthia, mem til la limiti di Nemedia. Lua espadagisti portanta helmi orizita tramplis armei sub la hufi di lia kavali, ed urbi murizita incendiesis segun lua impero. En la saturita sklavo-merkati di Aghrapur, Sultanapur, Khawarizm, Shahpur e Khorusun, mulieri vendesis po tri arjenta moneto-peceti—blonda Brithunianini, flava Stigianini, bruneta Zamoranini, ebenea Kushidini, Shemidini havanta olivea peli.
Tamen, dum ke lua rapida kavalkanti vinkis armei fore che lua frontieri, en lua propra limiti enemiko audacoze tiris lua barbo per manuo rede gutifanta e fumo-makulizita.
Sur la larja stepi inter la maro Vilayet e la limiti dil maxim estala rejio di Hiboria, nova raso genitesis dum la miyarcento pasinta, originale formacita de kriminanti fuganta, viri ruinita, sklavi eskapinta, e soldati desertinta. Li esis homi de multa krimini e landi, uli naskis sur la stepi, uli fugis del rejlandi westal. Li nomesis kozaki, qua signifikas vaganti.
Habitante la stepi larja ed expozita, egardante nula legi ma lia propra kodexo stranja, li divenabis populo kapabla defiar la Granda Monarko. Li sencese invadis la frontiero Turaniana, retretis aden la stepi kande vinkita; kun la pirati di Vilayet, homi de simila raso, li molestis la marbordo, spoliis la komerco-navi qua iradis inter la portui Hirkaniana.
‘Quale me aplastez ta volfi?’ demandis Jehungir. ‘Se me persequus li aden la stepi, me riskus od esar interceptata e destruktata, od li tote evitus me ed incendius l’urbo dum ke me esas absenta. Recente li es plu audacoza kam antee.’
‘Pro la nova chefo qua venis ek li,’ respondis Ghaznavi. ‘Vu savas ta quan me indikas.’
‘Yes!’ replikis Jehungir. ‘Ta diablo Konan; il es mem plu sovaja kam la kozaki, ma tam ruzema kam leono dil monti.’
‘Esas plue pro l’instinto di animalo kam pro intelekto,’ respondis Ghaznavi. ‘L’altra kozaki es adminime decendanti di homi civilizita. Il es barbarulo. Ma forigar il esus frapar li mortigante.’
‘Ma quale?’ demandis Jehungir. ‘Il oftege espadagis su ek morto semblante certa. E, per instinto o ruzemeso, il evitas od eskapas omna kaptilo quan on insidias por il.’
‘Por omna bestio e por omna homo es kaptilo neeskapabla,’ citis Ghaznavi. ‘Negociante ransono kun la kozaki por kaptiti, me observis ica viro Konan. Il havas forta inklino a mulieri e forta drinkaji. Igez on querar vua kaptito Oktavia.’
Jehungir klakis per la manui, e eunuko senemoca, Kushido, imajo di brilant ebeno en silka pantalono, reverencis avan lu ed iris segun lua impero. Lu balde rivenis tenante la karpo di alta belino havanta la flava hari, klara okuli e hela pelo di sua raso. Elua kurta tuniko, zonizita ye la tayo, montris la konturi marveloza di elua figuro splendida. Elua bel okuli flagris pro rankoro ed elua reda labii budis, ma el lernabis submiso dum kaptiteso. El stacis, la kapo abasita, avan sua mastro til ke lu gestis, ke el sideskez sur la divano apud lu. Pose lu regardis demandante Ghaznavi.
‘Ni lurez Konan de la kozaki,’ bruske dicis la konsilero. ‘Lia milito-kampeyo es nun ulloke che la suba parto dil fluvio Zaporoska—qua, vu bone savas, esas dezerto de kani, junglo marshoza en qua nia lasta expediciono esis pecigita da ta diabli senmastra.’
‘Me probable ne oblivios lo,’ ironioze dicis Jehungir.
‘Esas insulo nehabitata proxim la marbordo,’ dicis Ghaznavi, ‘nomita Xapur, la Fortifikata, pro ruinaji antiqua che ol. Esas partikularajo di ol per qua ol esas perfekta por nia skopo. Ol havas nula plajo, ma levas su perpendikle ek la maro per klifi alta de cent-e-kinadek futi. Ne mem simio povus klimar oli. L’unika loko ube on povas acensar o decensar esas streta voyeto an la flanko westal qua aparas kom rodita eskalero skultita aden la solida petro dil klifi.
‘Se ni povus kaptar Konan sola sur ta insulo, ni povus chasar lu segun nia deziro, per arkarmi, quale on chasas leono.’
‘Plu bone dezirar la luno,’ nepaciente dicis Jehungir. ‘Ka ni sendez kuriero por demandar, ke lu klimez la klifi e vartez ni?’
‘Fakte, yes!’ Vidante l’astoneso di Jehungir, Ghaznavi duris parolar: ‘Ni demandez parlamento kun la kozaki pri kaptiti, ye la bordo dil stepi apud la fuorto Ghori. Segun kustumo, ni iros kun trupo e kampos exter la kastelo. Li venos kun trupo de egala nombro, e la parlamento procedos per la desfido e suspektemeso kustumal. Ma cafoye ni kunportos, quaze hazarde, vua belega kaptitino.’ Oktavia redeskis ed askoltis plu atenceme kande la konsilero gestis vers el per kapsigno. ‘El uzez sua omna artificachaji por atraktar l’atenco di Konan. Ne esos desfacila. A ta raptanto sovaja, el aparos kom beleso dazlant. Elua viveso e forta figuro luros il plu intense kam un de la belini pupeatra di vua serayo.’