Oktavia saltis a sua pedi, la blanka pugni klozita, l’okuli cintilifanta, e la figuro tremanta pro iraco insultata.
‘Ka vi koaktus me plear la debochantino por ta barbarulo?’ el klamis. ‘Me ne facos lo! Me ne esas hundino del vendo-bloko por afektace ridetar ed oglar furtisto del stepi. Me esas la filiino di sinioro Nemediana—’
‘Tu esis del nobelaro Nemediana ante ke mea kavalkanti forraptis tu,’ cinikale replikis Jehungir. ‘Nun tu es nur sklavo qua facos to quon me imperos.’
‘Me ne facos lo!’ el furiis.
‘Kontree,’ dicis Jehungir per studiema krueleso, ‘tu ya facos lo. Me prizas la projeto di Ghaznavi. Durez, princo inter konsileri.’
‘Konan probable deziros komprar el. Vu refuzos vendar el, komprenende, o kambiar po el la kaptiti Hirkaniana. Il lore forsan esforcus furtar el, o forportar el per atakar—quankam me ne opinionas, ke mem il audacus ruptar la parlament-armistico. Omnakaze, ni esez pronta por irgo quon il probos.
‘Pose, balde pos la parlamento, ante ke il povas obliviar el, ni sendez ad il kuriero, sub armistico-standardo, por akuzar, ke il furtis la yunino, e por postular, ke il retrodonez el. Il forsan mortigos la kuriero, ma il adminime supozos, ke el eskapis.
‘Lore ni sendez spiono—peskero del Yuetshi suficos—al kampeyo dil kozaki, qua dicos a Konan, ke Oktavia celas su sur Xapur. Se me konocas ta homo, lu iros direte a ca loko.’
‘Ma ni ne povos esar certa, ke lu iros sole,’ disputis Jehungir.
‘Ka viro iras kun milito-bando por rendevuar kun la muliero dezirata?’ replikis Ghaznavi. ‘Probable il ya iros sole. Ma ni sorgez pri l’alternativo. Ni ne vartez il sur l’insulo, ube ni ipsa povus esar enkaptiligita, ma inter la kani di punto marshoza qua salias nur triamil futi de Xapur. Se il venus kun trupo, ni retretus ed inventus nova komploto. Se il venus sole o kun bandeto, ni kaptus il. Fidez a me, lu venos memorante la rideti ed ogli signifikiva di vua sklavo charmanta.’
‘Me ne abasos me a tala shamo!’ Oktavia furiis. ‘Ante lo, me mortos!’
‘Tu ne mortos, mea belino rebela,’ dicis Jehungir, ‘ma tu subisos experienco tre doloriganta e shaminda.’
Lu klakis, ed Oktavia paleskis. Cafoye ne la Kushido eniris, ma Shemido, viro tre muskuloza, de meza alteso, havanta kurta blue nigra barbo loklizita.
‘Yen laboro por tu, Gilzan,’ dicis Jehungir. ‘Forduktez ca folino e ludez kun el pokatempe. Ma sorgez, ke tu ne domajez elua beleso.’
Per nelauta grunacho la Shemido sizis la karpo di Oktavia, e tainstante sub lua fingri feratra elua tota defio abandonis el. Per krio kompatinda, el arachis su de ta manuo e jetis su a sua genui avan la mastro nepardonema, singlutis por mizerikordio.
Jehungir per gesto forsendis la tormentisto deceptita, e dicis a Ghaznavi: ‘Se vua projeto sucesos, me plenigos vua gremio per oro.’
3.
En l’obskureso ante jorno, sono nekustumal perturbis la soleso qua dormis super la marshi kanoza e la aqui nebuloza dil marbordo. Ol esis nek aqual ucelo somnolanta nek bestio vekanta. Ol esis homo qua iris luktante tra la densa kani plu alta kam la kapo di viro.
Esis homino, se irgu vidabus, alta ed havanta flava hari. Elua tuniko trempita revelis la membri splendida. Oktavia advere eskapabis, omna parto insultita ankore priklis pro l’experienco en kaptiteso netolerebla.
La mastreso di Jehungir esabis sat mola; ma per intencita maligneso, Jehungir donacabis el a nobelulo di qua la nomo esis citajo popular por dekadeso mem en Khawarizm.
La karno di Oktavia trepidis ed havis ganso-pelo pro elua memoraji. Desespero fortigabis el por klimar del kastelo di Jelal Khan per kordego fasonita ek bendi de tapeti lacerita, ed el hazarde trovis kavalo ligita a paliseto. El kavalkabis dum la tota nokto, e ye jornesko el havis kavalo kurbaturata ye la marbordo marshoza. Trepidante pro odio pri la destino abomininda quan Jelal Khan projetis, el plunjis su aden la marsho por serchar celoloko del persequo expektita. Kande la kani esis min densa cirkum el, e la aquo atingis elua kruri, el vidis la formo obskura di insulo avan el. El vadis adavane til ke l’ondi atingis elua tayo; lore el forte natis per vigoro qua promisis duro nekustumal.
Proximeskante l’insulo, el vidis ke ol levis su eskarpe del aquo per klifi kastelatra. El tandem atingis oli, ma ne trovis rok-tabulo nek sub la aquo sur qua el povis stacar, nek super ol de qua el povis pendar. El natis alonge la kurvo dil klifi, e l’anxio di elua longa fugo pezigis elua membri. Elua manui tastis alonge la stoni eskarpa e subite trovis konkavajo. Singlutante pro alejo, el tiris su ek la aquo e tenis su ferme, blanka deino gutifanta en la febla stel-lumo.
El esis sur ti qui semblis esar gradi skultita aden la klifo. El acensis per oli, presis su an la petro-muro, ed audis la kliktado di remili silencigita. El intence regardis ed opinionis, ke el povis vidar formo neklara qua movis vers la marsho quan el jus livabis. Ma ol es tro fora por esar certa pro l’obskureso, e balde la febla sono cesis, ed el duris klimar. Se esus elua persequanti, esis ne plu bona projeto kam celar su sur l’insulo. El savis, ke la plumulta insuli apud ta marbordo marshoza esis nehabitata. Ico forsan esus celoloko di pirati, ma mem pirati esus preferinda a la bestio quan el eskapabis.
Klimante, el hazarde komparis mentale elua olima mastro a la kozako-chefo kun qua el—koaktite—flirtabis shaminde en la pavilioni dil kampeyo apud la fuorto Ghori, ube la siniori Hirkaniana negociabis kun la militisti del stepi. Ilua regardo brulanta pavorigis ed humiligis el, ma ilua pura feroceso elemental levis il super Jelal Khan, tala monstro quala nur civilizuro tro luxoza produktas.
El tranis su trans la klifo-bordo e timide regardis l’ombri densa avan el. L’arbori kreskis proxime al klifi, quale solida nigreso. Ulo flug-sisis super elua kapo, ed el blotisis, quankam el rikonocis, ke ol esis nur vespertilio.
El ne prizis ta ombri ebenatra, ma fermigis sua maxilo ed ireskis vers oli, esforcis ne pensar pri serpenti. Elua nuda pedi ne sonis sur la lemo sponjatra sub l’arbori. Inter oli, l’obskureso pavorigante glutis el. Pos apene dekedu pazi, el ne plus povis retroregardar por vidar la klifi ed ultre oli la maro. Kelka plusa pazi, ed el esis tote konfuzigata e perdis senso pri direciono. Tra la branchi interplektita, ne mem stelo esis videbla. El tastis e faletis blinde, subite haltis.
Avan el komencis batado ritmoza de tamburo. El ne expektis audar tala sono en ta loko dum ta tempo. El quik obliviis ol, koncieskis, ke apud el esas prezenteso. El ne povis vidar, ma savis, ke ulo stacis apude en l’obskureso.
Matide kriante, el retropazis, e facante lo, ulo quan el mem panikante rikonocis kom brakio homal kurvigis su cirkum elua tayo. El kriachis ed uzis sua tota yuna forteso por saltar a libereso, ma la kaptanto sizis el quaze el esas puerino, facile opresis elua rezisto frenezioza. La taco qua recevis elua pregi e protesti frenezioza grandigis elua teroro, ed el sentis su portata tra l’obskureso vers la fora tamburo qua pulsis e murmuris.
4.
Dum ke l’unesma tinti di jorno redigis la maro, bateleto havanta sola okupanto proximeskis la klifi. La viro en la batelo esis figuro piktinda. Sharpo karmezina esis ligita cirkum ilua kapo; ilua larja bracho ek reda silko esis zonizita per larja sharpo qua suportis cimitaro en gaino shagrina. La boti orizita plue sugestis kavalkanto kam maristo, ma lu habile traktis la batelo. Tra la blanka bluzo apertita videsis larja pektoro muskuloza, brunigita dal suno.