La muskuli di ilua pezoza brakii bronzea rugizis dum ke il remis per movo-facileso preske felinatra. Feroca viviveso evidenta en omna traito e movo separis il de homi ordinara; ma ilua mieno esis nek sovaja nek solena, quankam l’okuli brulante blua sugestis feroceso facile vekigebla. Yen Konan, qua vagabis aden l’armizita kampeyi dil kozaki sen irga havajo ma sua mento e sua espado, e qua espadagabis voyo por esar chefo inter li.
Il remis al eskalero skultita quale on familiara kun la cirkumaji, e fixigis la batelo per kordo a saliajo di roko. Pose lu acensis senhezite per l’eskalero rodita. Il esis akute alerta, ne pro ke lu koncie suspektis danjero celata, ma pro ke alerteso esis parto di il, stimulita da lua vivo sovaja.
To quon Ghaznavi konsiderabis esar intuico di animalo o senso sisesma esis nur la fakultati razatra e l’inteleketo sovaja dil barbarulo. Konan havis nul instinto qua dicis a lu, ke homi celate spektis il de la kani dil marbordo.
Dum ke il klimis la klifo, un de ta homi profunde respiris e furtatre levis armarko. Jehungir sizis lua karpo e sisis blasfemante aden lua orelo. ‘Folulo! Ka vu trompus ni? Ka vu ne vidas, ke il es ultre nia porteo? Lasez lu irar aden l’insulo. Lu serchos la yunino. Ni restez hike pokatempe. Lu forsan sentis, ke ni es hike, o konjektis nia komploto. Lu forsan celis militisti ulloke. Ni vartez. Pos horo, se nulo suspektinda eventabus, ni remos al eskalero ed ibe vartos il. Se il ne rivenos pos pasable kurta tempo, uli de ni iros adsur l’insulo por trakar il. Ma me ne deziras lo, se posible. Uli de ni certe mortus se ni mustas enirar la foresto. Me preferus kaptar il decensanta l’eskalero, ube ni povas plumizar il per flechi de sekura disto.’
Dume la nesuspektema kozako plunjis aden la foresto. Il iris silencoze per mola ledra boti, ilua regardo avide serchis omna ombri por vidar la belino splendida qua havas flava hari, pri qua il revabis depos vidir el en la paviliono di Jehungir Agha apud la fuorto Ghori. Il mem dezirus el se el montrabus repugneso pro il. Ma elua rideti e regardeti enigmatra incitis ilua sango, e per l’omna violenteso senlegala di ilua heredo, il deziris ta homino civilizita ed elua blanka pelo ed orea hari.
Il esabis che Xapur ante nun. Min kam monato antee il havabis kunveno sekreta kun pirati. Il savis, ke il proximeskis loko ube on povas vidar la ruinaji misterioza por qui l’insulo esis nomizita, ed esis kurioza, kad il trovos la yunino inter oli. Tainstante il haltis quaze frapita til morto.
Avan il, inter l’arbori, ulo aparis quan sua raciono dicis esar neposibla. Ol esis granda muro obskure verda, havante alta turmi ultre la rempari.
Konan stacis paralizita en la perplexeso qua senkurajigas on koram nego di raciono neposibla. Il dubitis nek sua vido nek sua raciono, ma ulo esis monstroze mala. Min kam un monato ante nun, nur ruinaji frakasita revelesis inter l’arbori. Qua manui homal dum la kelka semani pasinta povus erektar tale enorma amaso quale il nun vidis? Ultre lo, la pirati qui sencese vagas sur Vilayet certe saveskabus pri tante grandega laboro hike, e li informabus la kozaki.
Esis nul expliko, ma yen la fakto. Il esis sur Xapur e ta amaso marvelatra de alta masonuri esis sur Xapur, ed omno esis dementeso e paradoxo; ma omno esis vera.
Il jiris por retrokurar tra la junglo, decensar per l’eskalero skultita, e remar trans la blua aquo al fora kampeyo che l’ekflueyo dil Zaporoska. Dum ta panik-instanto senraciona, mem pensar pri restar tante proxim la maro enlanda repugnis il. Il livez ol dop su, livez la kampeyo armizita e la blua Esto misterioza ube la legi fundamental di naturo povus esar forpozita, per qua magio diablatra il ne savas.
Dum instanto restis en la balanco la fato di rejii qui dependis de ca barbarulo gaye vestizita. Mikra evento inklinigis la balanco—nur silka shifono pendante de arbusto quan il hazarde vidis. Il inklinis su vers ol, sua naztrui expansis, sua nervi tremis pro stimulivo subtila. Sur ta peceto di stofo lacerita, tante febla, ke il sentis ol mine per ilua sensi korporal e plue per instinto, restis la parfumo quan il rikonocis de la dolca karno dil muliero vidita en la paviliono di Jehungir. La peskero ne mentiabis: el ya esas hike! Lore en la sulo il vidis unika traco de nuda pedo, longa e dina, ma di homulo, ne di homino, e plu profunda kam esus naturala. La konkluzo esis evidenta; la homulo qua facis ta traco portis kargajo, e qua kargajo ma la yunino serchata dal kozako?
Il stacis taceme koram l’obskura turmi videbla tra l’arbori, ilua okuli esis nur fenduri por blua fairo. Deziro por la yunino havanta flava hari luktis kun budema furio primordial kontre ta qua kaptabis el. Ilua pasiono homal represis ilua timi ultrehomal, e blotisante quale pantero trakanta, il glitis vers la muri, uzis la densa foliaro por esar nevidebla del rempari.
Proximeskante, il vidis, ke la muri kompozesis ek la sama petro verda kam la ruinaji, ed il havis sento nebulatra di familiareso, quaze il regardis ulo ne antee vidita, ma pri qua il sonjabis, od imaginabis. Tandem il rikonocis ta sento. La muri e turmi restis sur la linei dil ruinaji, quaze l’edifici krulinta rikreskabis per olia formi original.
Nula sono perturbis la silenco jornal dum ke Konan furtatre iris al bazo dil muro, qua levis su eskarpe del vejetantaro abundanta. En ca parto sudal dil maro enlanda la vejetantaro esis preske tropikal. Il vidis nulu sur la rempari, audis nula sono del interno. Il vidis de kurta disto adsinistre enorma pordego, e supozis, ke ol esis riglagita e gardita. Ma il anke supozis, ke la yunino serchata esis ultre ta muro, e la voyo selektita esis karakterizive temerara.
Super il, branchi festonizita per viti extensis su vers la rempari. Il klimis arborego quale kato, ed atinginte loko super la parapeto, tenis dika brancho per l’amba manui, ociligis su til ke il ganis momento, e lore jetis su tra la aero, falis felinatre adsur la rempari. Ibe blotisante, il regardegis l’infra stradi dil urbo.
La cirkuito dil muro ne esis granda, ma la nombro di verda petra edifici kontenita en ol surprizis. Oli esis alta de tri o quar etaji, la plumulto havante plata tekti, en bona stilo arkitektural. La stradi konvergis quale la radii di roto en korto oktogonatra centre dil urbo, avan alta edifico havanta kupoli e turmi qua dominacis la tota urbo. Il vidis nulu en la stradi od en la fenestri, quankam la suno ja levis su. La silenco qua regnis esis to di urbo mortinta e desertita. Streta eskalero petra acensis la muro proxim il; per to il decensis.
Domo esis tante proxim la muro ke, mivoye alonge l’eskalero, il trovis apuda fenestro ed haltis por enregardar. Esis nula stangi, e la silka kurteni esis tenita da kordi satina. Il regardis chambro di qua la muri esis celita da obskura tapeti velvura. La pavimento esis kovrita per dika tapisi, ed esis benki ek ebeno polisita, ed ivora doselo, sur qua feli esis amasigita.
Il dureskis decensar kande il audis sono di ulu venanta en la strado infre su. Ante ke ta nekonocato povis irar cirkum l’angulo e vidar il sur l’eskalero, il rapide transsaltis la spaco e falis aden la chambro. Il ektiris sua espado. Il stacis instante quale statuo; nulo eventis, do il movis trans la tapisi vers pordo arkatra, kande tapeto esis fortirita por revelar alkovo kusenizita, de qua dina yunino havanta bruna harari regardis il per okuli langoroza.
Konan tensate regardegis el, expektis ke el quik krieskos. Ma el nur represis beo per manuo frianda, staceskis e sensucieme apogis su an tapeto tenita per un manuo.
El esis sendubite blankino, quankam la pelo esis tre obskura. Elua hararo quadrate tondizita esis tam nigra kam noktomezo; elua nura vesto esis silko-peceto cirkum la hanchi flexebla.
Balde el parolis, ma il ne savis l’idiomo e sukusis sua kapo. El itere beis, flexeble extensis su, e sen montrar timo o surprizo, chanjis a linguo quan il povis komprenar, dialekto dil Yuetshi ma sonanta stranje antique.