‘Ka vu serchas ulu?’ el demandis sensucieme, quaze invado di elua chambro da stranjero armizita esis tote kustumal.
‘Qua vu es?’ il demandis.
‘Me esas Yateli,’ el respondis lente. ‘Me evidente festis tarde hiere, me esas nun tre dormema. Qua vu esas?’
‘Me esas Konan, komandero inter la kozaki,’ il respondis regardante el. Il supozis, ke elua mieno esis posturo, ed expektis ke el esforcez eskapar del chambro od ecitar la domanaro. Ma quankam kordo velvura, forsan signal-kordo, pendis apud el, el ne tushis ol.
‘Konan,’ el dormeme repetis. ‘Vu ne esas Dagoniano. Me supozas, ke vu esas mercenario. Ka vu fortranchis la kapi de multa Yuetshi?’
‘Me ne batalias aquo-rati!’ il grunis.
‘Ma li esas tre terorinda,’ el murmuris. ‘Me memoras kande li esis nia sklavi. Ma li revoltis ed incendiis e mortigis. Nur la magio di Khosatral Khel retenis li de la muri—’ El pauzis, mieno perplexa luktis kontre la dormemeso. ‘Me obliviis,’ el murmuris. ‘Li ya klimis la muri lasta nokte. Esis krii e fairo, ed homi vane advokis Khosatral.’ El sukusis la kapo quaze por klarigar ol. ‘Ma to ne esas posibla,’ el murmuris, ‘nam me vivas, e pensis esar mortinta. Ho, sendez to a la diablo!’
El transiris la chambro, prenis la manuo di Konan e duktis il al doselo. Il necerte e perplexe cedis su. La yunino ridetis quale puerino dormema; elua cilii longa e silkatra pendis an okuli obskura e nebulatra. El karezis ilua dika nigra lokli quaze por certigar, ke il esas reala.
‘Esis sonjo,’ el dicis beante. ‘Forsan nur sonjo. Me sentas quaze me nun sonjas. Ne importas. Esas ulo quan me ne povas rimemorar—me obliviis—esas ulo quan me ne povas komprenar, ma me dormeskas pro pensar. Omnakaze, ne importas.’
‘Quon vu intencas?’ il anxie demandis. ‘Vu dicis, ke li klimis la muri lasta nokte. Qui?’
‘La Yuetshi. Tale me opinionis. Fumo-nubo celis omno, ma nuda diablo sangizita sizis me ye la fauco e trapikis me per kultelo. Ho, to dolorigis me! Ma to esis sonjo, regardez, esas nula marko.’ El senpudore examenis sua glata pektoro, pose sideskis adsur la gremio di Konan e pozis sua brakii flexebla cirkum ilua dika kolo. ‘Me ne povas rimemorar,’ el murmuris, e pozis sua kapo adsur ilua grandega pektoro. ‘Omno esas obskur e nebulatra. Ne importas. Vu ne esas sonjo. Ni vivez. Amorez me!’
Il bersis la kapo dil yunino en sua brakio muskuloza, e kisis elua reda labii per savuro sincera.
‘Vu esas forta,’ el repetis, la voco deslauteskis. ‘Amorez me— amorez—’ La dormema murmurado haltis; l’okuli obskura klozesis, la longa cilii pendis sur la vangi sensuala; la korpo flexebla destensis su en la brakii di Konan.
Il regardachis el. El semblis esar parto dil iluziono di ca tota urbo, ma la ferma tusho di elua membri sub sua fingri serchanta konvinkis il, ke esis vivanta yunino homal en ilua brakii, ne l’ombro di sonjo. Ne min desquietigita, il hastoze pozis el adsur la feli sur la doselo. Elua dormado esis tro profunda por esar natural. Il decidis, ke el esas adikto di ula drogo, forsan la nigra lotuso di Xuthal.
Lore il trovis nova marvelo. Inter la feli sur la dorselo esis belega pelo havanta makuli, la chefa koloro orea. Ol ne esis imituro injenioza, ma la felo di reala bestio. E ta bestio, Konan savis, esis extingita depos adminime mil yari; ol esis del orea leopardo grandega qua tre multe importas en la legendi di Hiboria, e qua l’artisti antiqua delektis piktar e skultar en marmoro.
Perplexe sukusante la kapo, Konan pasis tra la portalo aden koridoro sinuifanta. La domo esis silencoza, ma del extero il audis sono quan ilua akut oreli rikonocis kom ulo acensante per l’eskalero an la muro per qua il ipsa enirabis l’edifico. Pos instanto il tresayis audar, ke ulo saltis per pedi mola ma pezoza aden la chambro quan il jus ekirabis. Rapide turnante su, il hastis alonge la koridoro sinuifanta til ke avan il ulo sur la pavimento haltigis il.
Ol esis figuro homal, qua jacis duime en la koridoro, duime en aperturo qua evidente celis pordo aspektanta quale un de la mur-paneli. Ol esis viro, obskura e magra, vestizita nur per silka lumbo-tuko, havante kapo razita e traiti kruela, e lu jacis quaze morto frapabis lu venante del panelo. Konan inklinis su super lu, serchis por la kauzo di morto, e deskovris, ke lu nur dormas profunde, simile a la yunino en la chambro.
Ma pro quo hike dormar? Pensante pri lo, Konan esis galvanizita da sono dop il. Ulo movis vers il en la koridoro. Rapida regardeto revelis, ke la koridoro finis avan grandega pordo posible klefklozita. Konan levis la sternanta korpo del panel-enireyo e trapazis, klozis la panelo dop su. Kliko montris, ke ol esis nun klefklozita. Stacante en tota obskureso, il audis ke pazo tranata haltis exter la pordo, e febla koldeso tiklis ilua spino. To esis la pazo di nula homo, nek di irga bestio konocata.
Esis instanto silencoza, pose nelauta stridado ek ligno e metalo. Il extensis manuo e sentis, ke la panel-pordo tensesis e kurvigesis adinterne, quaze granda pezajo presis ol del extero. Kande il tushis sua espado, ca presado cesis, ed il audis stranja bavado qua priklis la kurta hari di ilua kranio-pelo. Tenante la cimitaro, il retroe pazeskis, ed ilua taloni sentis gradi. Il preske faletis adinfre. Il esis en streta eskalero.
Il tastis e decensis adinfre tra l’obskureso, serchis ma ne trovis aperturo en la muri. Decidinte ke il ne plus esas en la domo, ma profunde en la tero sub ol, il deskovris, ke la gradi finis en plana tunelo.
5.
Konan tastis alonge la tunelo nigra e silencoza, omninstante timis falar aden ula puteo nevidebla; ma tandem ilua pedi itere frapis gradi, ed il acensis, til ke il venis a pordo sur qua ilua fingri trovis metala klinko. Il ekiris aden chambro obskura ed alta havante enorma proporcioni. Koloni fantastika marchis cirkum la muri marmorumita, subtenis plafono qua, samatempe translucida ed obskura, aparis quale nuboza cielo noktomezal, e donis iluziono di alteso neposibla. Se irga lumo enfiltris del extero, ol esis kurioze chanjita.
En budema krepuskulo, Konan transiris la pavimento nuda e verda. La chambrego esis cirkulatra, penetrita en un latero da la granda plaki bronza di giganta pordo. Opozante ico, sur estradeto apud la muro, a qua acensis vitra gradi larja e kurva, situesis kupra trono, e Konan, vidante to quo envolvis la trono, hastoze retretis e levis sua cimitaro.
Lore, pro ke la kozo ne movis, il regardis plu sorgoze, e balde acensis per la vitra gradi e regardegis ol. Ol esis serpento giganta, semblante skultita ek sorto di jado. Omna squamo esis tam distinta kam sur kreuro vivanta, e la kolori irisoza esis piktita segun realeso. La granda kapo koniforma esis misubmersita en la volvaji dil korpo; do nek okuli nek boko esis videbla. Il sentis rikonoco en sua mento. Ta serpento evidente reprezentas un de ta feroca monstri del marsho qui multa epoki ante nun frequentabis la kanoza limiti dil marbordo sudal di Vilayet. Ma, quale l’orea leopardo, oli extingesis depos yarcenti. Konan vidabis kruda imaji di oli, miniaturi, en l’idol-kabani dil Yuetshi, e deskripto pri oli esis en la Libro di Skelos, qua uzis fonti prehistorial.
Konan admiris la torso squamoza, tam dika kam ilua kruro ed evidente tre longa, ed extensis kurioza manuo ad ol. Tushante ol, ilua kordio preske cesis batar. Glaciatra koldeso konjelis la sango en ilua veini ed herisis la kurta hari di sua kranio-pelo. Sub ilua manuo ne esis surfaco glata e frajila ek vitro o metalo o petro, ma la maso flexebla e fibroza di ento vivanta. Il sentis vivo kolda ed inerta fluar sub sua fingri.
Ilua manuo retrofalis pro repugneso instintal. L’espado tremante en ilua manuo, hororo ed repugneso e timo preske strangulante il, il retropazis e decensis la vitra gradi tre sorgeme, e regardegis pro facineso pavorigita la ento hororinda qua dormis sur la kupra trono. Ol ne movis.
Il atingis la bronza pordo e probis ol, la kordio inter la denti, sudorante pro timo, ke il trovus su inkluzita kun ta hororo slimoza. Ma la pordo apertesis, ed il traglitis e klozis ol dop su.