‘Askoltez!’ il bruske dicis. ‘Me iros aden ta chambro e riglagos la pordo. Stacez hike ed askoltez; se Khosatral venus, advokez me. Se vu audus me kriar ke vu irez, kurez quaze la diablo persequas vu—lu probable ya venas. Irez a ta pordo ye la fora extremajo dil koridoro, pro ke me esos ultre helpo. Me iras por la kultelo dil Yuetshi!’
Ante ke el povis protestar, il glitis tra la pordo e klozis ol dop su. Il riglagis ol nelaute, ma ne remarkis, ke la riglo povas esar movita del extero. En la krepuskulo, ilua regardo serchis ta kupra trono pavoriganta; yes, la bestio squamoza ankore esis ibe, plenigis la trono per sua volvaji odiinda. Il vidis pordo dop la trono e savis, ke ol duktas aden la chambro kupolizita. Ma por atingar ol, il mustas acensar l’estradeto, kelka futi del trono ipsa.
Vento suflante trans la verda pavimento facus plu multa bruiso kam la pedi reptanta di Konan. Fixinte ilua regardo ye la reptero dormanta, il atingis l’estradeto e klimis la vitra gradi. La serpento ne movabis. Il extensis manuo vers la pordo...
La riglo di la bronza pordo kliktis e Konan sufokis blasfemo terorinda kande il vidis Oktavia enirar. El regardegis cirkume, necerta en l’obskureso plu profunda, ed il stacis senmove, ne audacis kriar averto. Lore el vidis ilua figuro e kuris vers l’estradeto, kriis: ‘Me volas irar kun vu! Me timas vartar sole— ho!’ El levis adsupre la manui e kriachis pro hororo vidante unesmafoye l’okupanto dil trono. La kapo koniforma levis su de la volvaji ed extensis su vers el per longa kolo.
Konan transiris la spaco inter su e la trono per salto desesperanta, ociligis sua espado per sua tota povo. E la serpento movis per rapideso tante blindiganta ke ol turnis su e renkontris il meze dil aero, ed envolvis ilua membri e korpo per sis volvaji. Ilua stroko haltigita vane faliis dum ke il bruisoze falis adsur l’estradeto, laceris la torso squamoza ma ne tranchis ol.
Lore il tordis su sur la vitra gradi, la multa volvaji slimoza tordis e nodigis su cirkum il, kompresis mortigante. Ilua dextra brakio esis ankore libera, ma il ne povis trovar ferma teno por frapar mortigante, ed il savis, ke nur un stroko mustas suficar. Per konvulso di expanso muskulal qua bufis la veini di ilua tempori til ke oli preske krevis, e nodigis ilua muskuli en saliaji tremanta e tormentita, il pezoze haulis su a sua pedi, levante la preske tota pezajo di ca diablo longa de quaradek futi.
Dum instanto il shancelis sur gambi larje extensita, sentis sua kosti sinkigita a sua organi e sua vido obskureskar; ilua cimitaro brilis super ilua kapo. Lore ol falis, tranchis tra la squami e karno e vertebri. Ed ube esabis un kablo tordata nun esis hororinde du, batante e tordante su pro morto-angori. Konan shancelante pazis for olia blinda stroki. Il esis malada, vertijanta, e sango fluis ek ilua nazo. Tastante tra nebuleto obskura, il sizis Oktavia e sukusis el til ke el anhelis.
‘Kande me dicas ke vu restez,’ il grunis, ‘restez!’
Il vertijis tante multe ke il ne mem savis kad el respondis. Sizante elua karpo, quaze el esis puerino desobediema, il duktis el cirkum la stumpi abomininda qui ankore tordis e nodigis su sur la pavimento. Il opinionis, ke ulloke fore esis klamado di homi, ma ilua oreli ankore plenigesis per la tondro di sango, ed il ne esis certa.
La pordo falis ad ilua esforci. Se Khosatral pozabis ibe la serpento por gardar to quon lu timis, lu evidente konsiderabis ol kom ampla presorgo. Apertinte la pordo, Konan expektis nova monstro asaltar il, ma en la lumo plu obskura il vidis nur la kurvo dil arko supera, oro-bloko obtuze brilanta, e krecento qua jacis quale mi-luno sur la stono.
Il joyoze sizis ol, e ne tardigis su por pluse explorar. Il turnis su e fugis trans la chambro ed alonge la granda koridoro vers la fora pordo, quan il opinionis irar adextere. Il esis justa. Pos kelka minuti il emersis aden la stradi silencoza, miportante, miguidante sua kompanino. Esis nulu videbla, ma ultre la muro westal sonis krii e klami jemanta qui tremigis Oktavia. Il duktis el al muro sudwesta, e sen desfacileso trovis petra eskalero qua acensis al remparo. Il prenabis dika kordo de tapeto, e nun, atinginte la parapeto, il pozis la kordo mola e forta cirkum la hanchi dil yunino ed abasis el a la tero. Pose, fixiginte un extremajo dil kordo a merlono, il ipsa klimis adinfre. Esis nur un maniero eskapar ta insulo—l’eskalero ye la klifi westal. Tadirecione il hastis, irante cirkum la loko de qua venis la krii e la soni di stroki terorinda.
Oktavia sentis, ke grava danjero restis en ta profundaji folioza. El anhelis e presis su apud sua protektanto. Ma la foresto esis nun silencoza, e li vidis nula formo danjeroza, til ke li emersis del arbori e vidis figuro qua stacis an la bordo dil klifi.
Jehungir Agha eskapabis la fato qua kaptabis sua militisti kande fera giganto subite atakis de la pordego ed abatis ed aplastis li til peceti di karno lacerita ed osti splitigita. Vidante ke l’espadi di lua armarkisti ruptesis an ta monstro homatra, lu savis, ke ico ne esis enemiko homal, e lu fugabis, celis su en la foresto profunda til ke la sono di buchado cesis. Pose lu retroreptis al eskalero, ma sua batelisti ne vartis lu. Ili audabis la kriachi e balde, vartante nervoze, vidis sur la klifo super ili monstro sangizita qua brandisis brakii giganta pro triumfo hororinda. Ili ne plus vartis. Kande Jehungir venis al klifi, ili jus desaparis inter la kani tro fore por audar lu. Khosatral esis foririnta—lu od retroirabis al urbo od vagis tra la foresto serchante ta homo qua eskapabis lu exter la muri.
Jehungir esis pronta decensar l’eskalero e forirar per la batelo di Konan, kande lu vidis la komandero e la yunino irar ek l’arbori. L’experienco qua konjelabis lua sango e preske aplastis lua raciono ne chanjabis l’intenco di Jehungir relate la chefo dil kozaki. Vidar la viro quan lu venabis por mortigar joyigis lu. Lu astonesis vidar la yunino donita a Jelal Khan, ma ne disipis tempo pro el. Lu levis sua armarko e tiris la flecho til olua pinto e lasis ol flugar. Konan blotisis e la flecho splitigesis sur arboro, e Konan ridis.
‘Hundo!’ il mokis. ‘Vu ne povas frapar me! Me ne naskis por mortar per stalo Hirkaniana! Itere probez, porko de Turan!’
Jehungir ne itere probis. Ol esis lua lasta flecho. Lu ektiris sua cimitaro ed avancis, fidis a lua alta helmo e katen-masho. Konan renkontris lu mivoye per espado-jirado blindiganta. La kurva lami kolizionis, retrosaltis, ocilis per arki briletanta qui nebulizis la vido di ti qui esforcis sequar oli. Oktavia spektante ne vidis la stroko ma audis la shoko hakanta, e vidis Jehungir falar, sango spricante ek lua flanko ube la stalo di la Kimeriano fendabis la masho e mordabis til la spino.
Ma la kriacho di Oktavia ne esis incitata da la morto di elua olima mastro. Pos frakas-bruiso di branchi, Khosatral Khel atakis li. La yunino ne povis fugar; jemo eskapis el ed elua genui faliis e faligis el reptachante a la tero.
Konan, inklinanta super la korpo dil Agha, ne movis por eskapar. Chanjante l’espado sangizita ad ilua sinistra manuo, il ektiris la granda mi-lamo dil Yuetshi. Khosatral Khel stacis super il, la brakii levita quale marteli, ma kande la lamo reflektis la lumo dil suno, la gigantulo subite retropazis.
Ma la sango di Konan boliis. Il kuris adavane, hakis per la lamo krecentaforma. Ed ol ne splitis. Sub olua akutajo, l’obskura metalo dil korpo di Khosatral tranchesis quale karno ordinara sub hako-kultelo. Del profunda tranchuro fluis stranja ikhoro, e Khosatral kriis per la sono funeral di granda klosho. Lua brakii terorinda frapis, ma Konan, plu rapida kam l’armarkisti qui mortabis per ta drashili hororinda, evitis oli e frapis itere ed anke itere. Khosatral shancelis; lua kriachi esis hororinda audar, quaze metalo havis lango di doloro, quaze fero kriachis e bramis pro tormento.
Lore lu turnis su e shancelis aden la foresto; lu faletis, tramplis arbusti, shokis arbori. Ma quankam Konan persequis lu per la rapideso di granda pasiono, la muri e turmi di Dagon aparis tra l’arbori ante ke la viro rajuntis la gigantulo.