La repugneso di olua vizajo superiris simpla bestialeso. Ol forsan esus la vizajo di anciena e maligna mumio animata da vivo demonatra. En ta traiti abomininda l’okuli dil proskriptito semblis vidar, quale ombro en la dementeso cirkondanta, simileso febla e terorinda a la sklavo Thoth-Amon. Lore la filozofio cinikal e su-suficanta di Askalante abandonis il, e per krio hororigata il cedis sua spirito ante ke ta dentegi bavanta tushis il.
Konan sukusante la sango-guti de sua okuli regardegis senmove. Komence il opinionis, ke hundo granda e nigra stacis super la kadavro distordita di Askalante; sua vido klarigesis, ed il vidis ke ol esis nek hundo nek babuino.
Per krio quale eko dil morto-krio di Askalante, il shancelis for la muro ed renkontris la hororo saltanta per lanso dil hakilo qua havis en ol la tota povo desesperanta di ilua nervi elektrizita. L’armo flugante rikochis de l’obliqua kranio quan ol devus fendir, e la rejulo esis forjetita trans la duimo dil chambro per la shoko dil korpo giganta.
La boko bavanta klozis adsur la brakio quan Konan levis por gardar sua fauco, ma la monstro ne esforcis sizar il mortigante. Super ilua brakio mutilita, ol regardegis demonatre l’okuli dil rejulo, en qui imajo reflekteskis di la sama hororo qua brilis en l’okuli mortinta di Askalante. Konan sentis sua anmo velkar e tiresar ek sua korpo por dronar en la flava putei di hororo kosmal, qua brilis fantomatre en la kaoso senforma qua kreskis cirkum il por glutar ilua tota vivo e mento-saneso. Ta okuli kreskis e giganteskis, ed en oli Konan vidis la vereso dil omna horori abismal e blasfemoza qui insidias su en l’extera obskureso di nihili senforma e nigra profundaji. Il apertis sua labii sangifanta por kriachar sua odio ed abomino, ma nur sika stertoro venis ek sua guturo.
Ma la hororo qua paralizabis e destruktabis Askalante incitis en la Kimeriano furio frenezioza simila a dementeso. Per tordo volkanal dil tota korpo il retrofalis, ne atencis l’agonio di sua brakio lacerita, e tranis la monstro kun il. Ed ilua manuo frapis ulo quan ilua milito-mento rikonocis kom la mancho di l’espado frakasita. Instinte il sizis olu e frapis per la tota povo di nervo e tendino quale on poniardagas. La lamo ruptita sinkis profunde e la brakio di Konan liberigesis dum ke la boko abomininda beis pro angoro. La rejulo forlansesis violentoze, ed il, levante su per un manuo, vidis astonate la konvulsi terorinda di la monstro, ek qua dika sango spricis tra la granda vunduro lacerita da la lamo ruptita. Dum ke il spektis, olua baraktado cesis ed ol jacis spasmoze, regardante adsupre per sangoza okuli mortinta.
Konan palpebragis e sukusis la sango ek sua propra okuli; semblis ad il ke la ento fuzis aden amaso slimoza e nestabila.
Lore mixuro de voci tushis ilua oreli, e la chambro plenigesis per la fine vekigita homi dil korto—kavalieri, peri, dami, soldati, konsileri—omni balbutis e kriis ed obstruktis l’una l’altra. La Nigra Draki asistis furiante, blasfemante ed arufita, manui sur manchi di glavi e blasfemi stranjera en lia denti. Pri la yuna oficiro dil pordo-guardo nulu savis, e lu ne esis trovita lore o pose, quankam on avide serchis lu.
‘Gromel! Volmana! Rinaldo!’ klamis Publius, chefa konsilero, e tordis sua grasa manui stacante inter la kadavri. ‘Nigra perfideso! Ulu pendigesos pro to! Advokez la guardo.’
‘La guardo es hike, olda stultulo!’ arogante dicis Palantides, komandero dil Nigra Draki; il obliviis la rango di Publius pro la preso di ta instanto. ‘Cesez vua miaulado e helpez ni bandajizar la vunduri di la rejulo. Il preske sangifas til morto.’
‘Yes, yes!’ kriis Publius, homo facita por projeti, ne agi. ‘Ni bandajizez ilua vunduri. Querez omna mediko dil korto! Ho, mea suvereno, quala shamo por l’urbo! Ka vu esas mortigita?’
‘Vino!’ dicis anhelante la rejulo de la kanapeo ube li pozabis il. Li adportis gobleto ad ilua labii sangifanta ed il drinkis quale homo mimortinta pro dursto.
‘Bonege!’ il grunis e retrofalis. ‘Mortigado es maledikite sika laboro.’
Li estanchabis la sango-fluo, e l’inata vivo-forteso dil barbaro asertis su.
‘Unesme la poniardo-vunduro en mea flanko,’ il imperis la korto-mediki. ‘Rinaldo kompozis kansono mortiganta ibe, ed akuta esis la plektro.’
‘Ni devabis pendigir lu longe ante nun,’ balbutis Publius. ‘Nulo bona venas ek poeti—qua esas?’
Il nervoze tushis la kadavro di Askalante per sua pedfingro sandalizita.
‘Per Mitra!’ klamis la komandero. ‘Ilta esas Askalante, olima komtulo de Thun! Qua diablo duktis lu de lua frequenteyo dezertal?’
‘Ma pro quo lu tale regardegas?’ susuris Publius retrotirante su, sua propra okuli larja, e stranja pikado inter la kurta hari sur la nuko di sua grasa kolo. L’altri taceskis regardante la proskriptito mortinta.
‘Se vi vidabus to quon lu e me vidis,’ grondis la rejulo, qua rekte sideskis malgre la protesti dil mediki, ‘vi ne astonesus. Velkigez via vido per regardo a—’ Il subite haltis, boko beanta, fingro indikanta vane. Ube la monstro mortabis, esas nur nuda pavimento.
‘Krom!’ il blasfemis. ‘La ento fuzis aden l’obceneso qua genitis ol!’
‘La rejulo deliras,’ susuris nobelulo. Konan audis e klamis barbara blasfemi.
‘Per Badb, Morigan, Macha e Nemain!’ il konkluzis iracoze. ‘Me es racionoza! Ol esis quale mixuro di Stigiana mumio e babuino. Ol venis tra la pordo, e la raskali di Askalante fugis avan ol. Ol mortigis Askalante, qua preske trapikis me. Pose ol venis a me ed me mortigis ol—quale, me ne savas, por ke mea hakilo rikochis de ol quale de roko. Ma me opinionas, ke la Sajulo Epemitreus koncernis su pri to—’
‘Askoltez, il nomas Epemitreus, mortinta dum mil-e-kinacent yari!’ li susuris l’una a l’altra.
‘Per Imir!’ bramis la rejulo. ‘Canokte me parolis kun Epemitreus! Il advokis me en sonjo, e me alongiris nigra stona koridoro skultita per olda dei, a petra eskalero, sur la gradi di qua esis la konturo di Set, til ke me atingis kripto e tombo ube esis fenixo skultita—’
‘Per la nomo di Mitra, suverena rejulo, tacez!’ Esis la chefa sacerdoto di Mitra qua kriis, e sua vizajo esis pala.
Konan sukusis sua kapo quale leono sukusanta sua krinaro, e sua voco esis densa per la bramo di leono iracoza.
‘Ka me esas sklavo, por klozar mea boko segun vua impero?’
‘No, no, mea suvereno!’ La chefa sacerdoto trepidis, ma ne pro timo di iraco rejal. ‘Me ne intencis ofensar.’ Lu inklinis sua kapo a la rejulo e parolis per susuro qua atingis nur la oreli di Konan.
‘Suvereno, co esas afero ultre savo homal. Nur l’interna cirklo dil sacerdoti savas pri la nigra stona koridoro tranchita en la nigra kordio dil Monto Golamira per manui nekonocata, e pri la tombo gardata da fenixo ube Epemitreus enterigesis mil-e-kinacent yari ante nun. E depos ta ero nulu vivanta eniris ol, pro ke ilua sacerdoti selektita, pos ke li pozabis la Sajulo en la kripto, obstruktis l’extera enireyo dil koridoro por ke nulu trovez ol, e tatempe ne mem la chefa sacerdoti savas ube ol esas. Nur parole, donita da la sacerdoti elektita a kelki elektita, jaluze gardata, l’interna cirklo dil akoluti di Mitra savas pri la tombo di Epemitreus en la nigra kordio di Golamira. To esas un de la misterii fundamental di la kulto di Mitra.’
‘Me ne povas dicar per quala magio Epemitreus tiris me ad il,’ replikis Konan. ‘Ma me konversis kun il, ed il facis signo sur mea espado. Pro quo ta signo facis ol mortigiva a demoni, o quala magio esas en ta signo, me ne savas; ma quankam la lamo ruptesis sur la kasko di Gromel, la fragmento esis sat longa por mortigar la hororo.’
‘Permisez me vidar vua espado,’ susuris la chefa sacerdoto per subite sika guturo.
Konan montris l’espado ruptita e la chefa sacerdoto kriis e falis a sua genui.