Грукнулі дзьверы.
Пацягнула скразьняком…
Прачнуўся ноччу.
* * *
Жнівеньскі месяц
праглынулі аблокі.
Халодная ноч.
* * *
Старога сябра
галава пасівела.
Месяца сьвятло.
* * *
Ляжаў і слухаў,
вось крокі праходжага
далей і далей.
* * *
Чыркнуў запалкай.
Вецер, не тушы ўначы
крылы полымя.
* * *
Што мне трэба ўзяць?
Яблык у кішэнь паклаў.
Холад раніцы.
* * *
Пасьля хваробы
выйшаў на двор прайсьціся.
Халодны вецер.
* * *
Колькі кастрыцы!
На белым грыбе сьлімак
адпачывае.
* * *
Затрапятаўся
блакітны вітраж — вецер
крануў галіны.
* * *
Сябра-верабей,
ты прыляціш да мяне
сумнай раніцай.
* * *
Аловак схаваў.
Толькі вецер варушыць
лісты паперы.
* * *
Яблыня-дзічка,
ты ізноў нарадзіла
толькі ападкі.
* * *
Што за хмарамі?
Можа, і там, па небе
сыпле дробны дождж?
* * *
Жоўтае лісьце,
дробныя хвалі нясуць.
Холад лужыны.
* * *
Зробіць смачнымі
яблыкі з антонаўкі
халодны вецер.
* * *
Лясныя сьцежкі,
размыты доўгім дажджом,
верасень ідзе.
* * *
Хавайся хутчэй,
вадамер. Бачыш, лісьце
жоўтае плыве.
* * *
Сухое лісьце.
Вецер зжоўклай газэты
старонкі панёс.
* * *
Конік засьпяваў
у пажаўцелай траве.
Сёньня так сумна.
* * *
Кошык з грыбамі
панёс чалавек — сьціхлі
конікі ў траве.
* * *
Ад каго схаваў
жоўтае лісьце вецер
пад агароджай?
* * *
Праз мокрае шкло
паглядзі на праходжых,
што шпарка ідуць.
* * *
Ніхто ня ўбачыў,
я спыніўся ў натоўпе,
стаю пад дажджом.
* * *
Грак над ворывам,
паляцеў уздоўж груда,
крыкнуўшы ветру.
* * *
У белай місе,
нібы вока восені,
чырвоны яблык.
* * *
Камарык зьвініць?
Ці сухую галінку
гайдае вецер?
* * *
На хвалях ракі
алешыны ліст паплыў…
Дзе ён спыніцца?
* * *
Шэпча аб нечым
мне мурзатая грубка.
Восеньскі вечар.
* * *
Чарку гарэлкі
наліў і выпіў адзін.
Ня маю сябра.
* * *
Хто з нас больш сумны?
Гэты дождж параўнаю
са сваім жыцьцём.
* * *
Запалі ліхтар.
Кроплі дажджу прачнуцца
на маім вакне.
* * *
У цёмным кутку
пачапельнік драўляны.
Мокры капялюш.
* * *
Комін фабрыкі.
У лужыне мазута.
Мокрыя боты.
* * *
Шклянка ля крыжа
на вясковых могілках
зьбірае лісьце.
* * *
Хто гэтай ноччу
наведае ліхтары?
Холад верасьня.
* * *
Доўга пью каву,
аб жыцьці разважаю.
На вуліцы дождж.
* * *
Каля вогнішча,
змокшы наскрозь пад дажджом,
прысеў адпачыць.
* * *
У маім доме
лістападаўскі вецер
зачыніў дзьверы.
* * *
Зорнае неба.
Доўгімі зрабіў цені
высокі ліхтар.