* * *
Скляпеньні, крокі,
водгульле, палёт-лісток
сухі лунае.
* * *
Шоргат шэрых хваль
доўга слухаю адзін.
Дух марской травы.
* * *
Жорсткі хвалялом,
насьцярожанае мора,
шурпаты вецер.
* * *
Глядзіць сланечнік,
нахіліўшы галаву,
на ранішні сьнег.
* * *
Пад белым небам
у сухой траве заснуў
руды сабака.
* * *
Лялька ў калюзе,
нерухомыя вочы
глядзяць з-пад вады.
* * *
Кідае лісты
ў фантанчык зь лебедзем
стогадовы клён.
* * *
Ціха падае
лісьце з паркавых клёнаў,
падае ціха.
* * *
Вецер у сьпіну.
Коціцца сухі лісток,
а за ім другі.
* * *
Вяртацца мушу,
вяртаньне будзе хуткім…
Ізноў дарога.
* * *
Гаворым з братам
пад цёмнымі букамі,
палім няспынна.
* * *
На ціхай вадзе
дзікія качкі сядзяць,
хуткі цень кірлі.
* * *
Зачапілася
за гатычны кіпарыс
хмарка горная.
* * *
Пад ляскоўкаю
нечакана знайшоўся
салодкі яблык.
* * *
Я забіў жучка,
А спытай мяне — нашто?
І не адкажу.
* * *
Палахлівае
лісьце паляць у парку,
полымя й вецер.
* * *
Восеньскі кантраст —
на бліскучым блакіце
жоўта-цёмны клён.
* * *
Парк прапах дымам.
На гурбе чорных лісьцяў
танчыць агеньчык.
* * *
Чорная вада
у калюжыне стаіць,
а над ёю — я.
* * *
На рэчку хадзіў
паглядзець, ці замерзла,
чакаю зімы.
* * *
Чужы завулак —
тут нават чырвань цэглы
цяпла ня мае.
* * *
Холад восені,
у вясну ляціць-ляціць
матылёк сухі.
* * *
Ты мяне суцеш,
доўгая дарога да
шэрага неба.
* * *
Лілея ў шклянцы,
дух яблыкаў-антонаў,
сьлёзы каханкі.
* * *
Нашто блукаю
і каго шукаю тут,
сярод туманаў?
* * *
Памажыце мне
каханую забыць, кля —
новыя лісты.
* * *
Сланечнік высах,
ледзь чутны водар мёду
застаўся ў лістах.
* * *
Несупынны дождж,
як дзіця, спадзяюся
на заўтрашні дзень.
* * *
Рукі нямога,
чырвоныя на дажджы,
хутка гавораць.
* * *
На камень-валун
сеў самотны вандроўнік,
халодны вечар.
* * *
Легкаважны дым
не магу ніяк схапіць
за блакітны хвост.
* * *
Як непрыкметна
на вагоннай падлозе
сьлед высыхае.
* * *
Сьпяць дарожнікі,
лыжка ў шклянцы на стале
ўсё зьвініць-зьвініць.
* * *
Так дрыжыць вагон,
што ніводнай літары
роўна не пішу.
* * *
Стаміўся ехаць,
нарэшце, той прыпынак,
дзе ўсе сыходзяць.
* * *
Чаму ж вы, пташкі,
ня зьведалі адзіноты
па-над зямлёю?
* * *
Агарнулі лес
восеньскія халады,
вогнішча кладу.
* * *
Колькі каштанаў
прынёс дадому й расклаў
у кніжнай шафе.
* * *
Паўночны вецер,
дождж, шэрая дарога,
ноч, валацуга.