— Ha! — vespiras Baniko. — kiom longe mi devos ankoraŭ vivi en tiu terura necerteco?
En buso sidas bela sinjorino kun bebo sur la genuoj. Ŝia najbaro provas amindumi ŝin:
— Kiel bela estas tiu infaneto! Kiom belan hararon li havas! Lia patro verŝajne estas ruĝhara.
— Mi ne scias. Li ne demetis sian kaskedon.
Riĉa proprietulo ĵus vizitis siajn kurĉevalojn en la stalo. Revenante hejmen, li surprizas sian edzinon kuŝanta en la brakoj de unu el liaj ĵokeoj. Furioze li elĵetas la ĵokeon el la domo, kriante:
— Fiulo, hodiaŭ vi rajdis por mi lastfoje!
Dum vojaĝo Kruko devas noktumi ĉe amikoj. Ĉar ties loĝejo estas malgranda, li dormas en unu ĉambro kun dekmonata bebo. Vespere li multe trinkis, kaj nokte li vekiĝas kun urĝega bezono urini. Li vane serĉas la necesejon, li ne volas veki siajn gastigantojn, li ne trovas noktovazon en la ĉambro. Tiam li havas savan ideon: li prenas la bebon el la lulilo, kuŝigas lin sur sian liton kaj malplenigas sian vezikon en la lulinon. Morgaŭ neniu rimarkos, ĉu la infanlito estas iom pli malseka ol kutime.
Per malpeza paŝo Kruko revenas al sia kuŝejo kaj terure eksakras, kiam vidas, ke la bebo intertempe kakis en lian liton.
S-ino Baniko havas aknojn, kiuj jukas ŝiajn femurojn kaj ventron. Ekzamenante ŝin, maljuna kuracisto murmuras:
— Razi.
— Ĉu mi razu min, sinjoro doktoro?
— Ne vi, sed li antaŭe.
En tribunalo staras bela prostituitino akuzita pri ŝtelado al siaj klientoj. Ŝia advokato pledas lerte:
— Sinjoroj juĝantoj, ĉu vi vere povus decidi, ke tiu kompatinda junulino iru en malliberejon? Bonvolu pripensi, ke ŝin atendas ŝia dolĉa hejmo, kie ŝi nun povus modeste sidi, trikante, inter sia varma kameno kaj sia telefono numero 914156, mi ripetas: 914156.
Nova paroĥestro venas unuafoje en Bervalon. Apud la stacidomo lin salutas knabo:
— Bonan tagon, sinjoro.
— Mia infano, nomu do min Patro.
— Brave! ekkrias la etulo, ege ĝojos panjo, kiu ofte diris, ke vi verŝajne neniam revenos.
Lita dialogo:
— Karulo, via fingroringo dolorigas min.
— Sed, karulino, mi ne havas ringon. Ĉu eble mia brakhorloĝo?
(por la grafino Mambolino)
Malgraŭ la puro de la marko la leterportisto stopos vian poŝtaĵon.
Kunvenis ĉiuj viroj el Bervalo, por aŭdi prelegon de moderna seksologo. La profesoro petas:
— Levu la manon kiu seksumas du fojojn semajne.
Multaj manoj leviĝas.
— Ankaŭ kiu havas rilatojn du fojojn monate levu la manon.
Leviĝas ankoraŭ kelkaj manoj.
La demandado daŭras ĝis la profesoro diras:
— Kiu seksumas nur unufoje dum jaro anoncu vin.
Maljuna viro stariĝas kun tiom ĝoja mieno, ke la seksologo miras:
— Kial tio ridigas vin?
— Tial ke tio okazos hodiaŭ vespere.
La okjara filino de Kruko vespere petas sian patrinon:
— Panjo, bonvolu min senvestigi.
— Vi estas jam sufiĉe granda kaj povas senvestiĝi sola.
— La servistino estas pli granda ol mi, sed tamen hieraŭ paĉjo ŝin senvestigis.
Juĝisto: — Kial vi volas eksedziniĝi?
Plendantino: — Ekde la edziĝofesto mia edzo alparolis min nur kvin fojojn.
Juĝisto: — Ĉu vi havas infanojn?
Plendantino: — Jes, sinjoro juĝisto, kvin.
S-ino Baniko rimarkas sur la vizaĝo kaj ankaŭ aliloke aknojn, kiuj igas ŝin timi pri venerea malsano. Ŝi tuj iras al kuracisto kaj klarigas al li sian maltrankvilon. Li petas ŝin senvestiĝi kaj zorge ekzamenas ŝin. Subite li demetas sian pantalonon kaj impetas al s-ino Baniko, kiu mirigite ekkrias:
— Kion do vi faras, sinjoro doktoro?
— Mi trankviligas vin, sinjorino. Mi nur trankviligas vin.
Maljunulo festas sian centan naskiĝtagon. Raportistoj de Heroldo de Bervalo intervjuas lin:
— Ĉu vi povas konfidi al ni la sekreton de via grandaĝeco?
— Jes, mi neniam drinkis, mi estas rigora vegetarano, mi ĉiam vivis ĉaste, mi…
Subite aŭdiĝas terura bruego en la apuda ĉambro, virinaj ridoj, laŭta kantaĉo de ebriulo.
— Kio estas tio? — miras la ĵurnalistoj.
— Ne atentu, — diras la centjarulo. — Simple mia patro, kiel kutime, malfrue revenas post sia diboĉa rondiro.
En bervala ŝpinejo la produktado malprogresas. Antaŭ du monatoj dungiĝis nova laboristino, kiu posedas nekredeble dikan bruston. Ŝiaj kolegoj nur strabas al ŝia strikta pulovero; la kasisto, la sekretario, la subdirektoro revas pri ŝia plena mamzono. La ŝpinejon minacas bankroto.
La direktoro decidas agi. Li venigas la mamulinon en sian oficejon.
— Fraŭlino, mi bedaŭras, sed mi devas maldungi vin.
— Kial do, sinjoro direktoro? Ĉu mi ne konvene faras mian laboron?
— Jes ja, sed…
— Mi neniel kulpas.
— Fraŭlino, via brusto! Ĉu vi ne rimarkis, ke via brusto konfuzas mian tutan entreprenon?
— Ĉu tio estas la sola kialo?
— Jes.
La laboristino ekridas, suprenfaldas sian puloveron, malkroĉas siajn kaŭĉukajn mamojn kaj ĵetas ilin en la paperkorbon.
— Ĉu nun mi rajtas labori plu, sinjoro direktoro?
— He, he, jes.
Post ŝia eliro li longe meditas, subite demetas sian protezan dentaton kaj ĵetas ĝin en la paperkorbon, dirante:
— Mordu do ilin! Vi jam delonge avidis tion.
Kruko kuŝas en malsanulejo pro grava flegmono en la gorĝo. Li ne plu povas paroli, kaj oni nutras lin per klisteroj.
Matene flegistino alportas kafon kun lakto kaj komencas enŝpruci la trinkaĵon en lian postaĵon. Kruko eligas protestan ĝemon. La flegistino haltas kaj demandas:
— Ĉu tro varmas?
Kruko prenas paperon kaj skribas: «Vi forgesis la sukeron».
Kuracisto: — Stranga estas via kazo. Unuafoje mi vidas varikojn sur generilo.
Paciento: — Eble pro ĝia tro ofta starado, sinjoro doktoro.
Piratoj atakis turistan ŝipon kaj elirigis la pasaĝerojn sur la ferdekon. La pirata ĉefo ordonas:
— La virinojn ĵetu en oceanon, kaj la virojn ni fiku.
Iu malaplombe rimarkigas:
— Ĉu oni fikas virojn?
Ĉiuj viroj demetas la pantalonojn kaj turnas la postaĵojn al la piratoj:
— Fikas! certe oni fikas!