S-ino Kruko plendas al kuracisto, ke ŝia edzo jam ne estas tiom arda, kia li estis antaŭ kelkaj jaroj.
— Metu tiujn tablojdojn en lian manĝaĵon, kaj baldaŭ vi rimarkos ĉe via edzo novan impetemon.
Post du semajnoj la kuracisto renkontas s-inon Kruko surstrate.
— Nu, sinjorino, ĉu la medikamento helpis?
— Ha! sinjoro doktoro, ĉar mia edzo havas malbonan kutimon legi gazeton ĉetable, mi metis al li, nerimarkite, kvar tablojdojn en la supon. Poste li formetis la gazeton kaj rigardis min per frandemaj okuloj. Poste li diris al mi: «Ne restu do kontraŭ mi. Venu sidiĝi apud mi». Kaj poste, ha! sinjoro doktoro, li renversis min sur la tablon kaj li min… Ho! sinjoro doktoro, mi ruĝiĝas rememorante pri tio.
— Tamen vi ja deziris tion, sinjorino.
— Jes ja, sed ne en restoracio.
Rekrutoj staras nudaj antaŭ la ekzamenantaro. Militista kuracisto demandas junan bervalanon:
— Kion signifas tiu ENTO tatuita sur via vira organo?
— Mi estas fervora esperantisto, sinjoro kapitano, kaj en certaj gloraj momentoj miaj amikinoj povas tie legi la vorton ESPERANTO.
Post horo la kuracisto denove vidas fortikan bervalanon kun generilo ornamita per ENTO.
— Ha, ha, ankaŭ ĉe vi oni povas iafoje legi ESPERANTO, ĉu ne?
— Ne, sinjoro kapitano, — fiere diras la rekruto. — Ĉe mi estas legebla EN LA MONDON VENIS NOVA SENTO!
(por balotantino)
Ĉe elektoj ritaj ŝi miras mian sperton.
Knabo rigardas aŭtomobiliston, kiu ŝvitante ŝanĝas radon de sia veturilo. Li tedas lin per siaj stultaj rimarkoj:
— Mia paĉjo havas du aŭtojn, kaj ĉe ĉiu li havas du vicradojn. Ha! inteligenta estas mia paĉjo. Por esti sekura, mia paĉjo havas ankaŭ du krikojn. Kaj mia paĉjo havas du…
La tedata aŭtomobilisto, kiu ĵus finis sian riparon kaj urinas en angulo, turnas sin al la knabo kaj kolere krias:
— Ĉu ankaŭ da tio via paĉjo havas du?
— Jes, — aplombe respondas la knabo. — Unu malgrandan, kiel la via, por pisi, kaj unu grandegan, kiam li postkuras la servistinon.
Kruko: — Ĉu vi vidas la belan sinjorinon, tie?
Baniko: — Jes.
Kruko: — Estus eble al mi fiki ŝin.
Baniko: — De kiam vi konas ŝin?
Kruko: — Mi tute ne konas ŝin, sed ĝuste nun mi havas erektiĝon.
En kolegio instruisto okaze aŭdas lernanton konfidi al kamarado:
— Mi kuŝis kun Didi.
La instruisto parolas pri tio kun kolego. Tiu konfesas, ke li mem plurfoje surprizis lernantojn, kiam ili fanfaronis, ke kuŝis kun Didi.
La kolegiestro, informite, decidas agi kontraŭ la fiulino, kiu delogas la kompatindajn lernantojn. Sed unue li volas koni la amplekson de la malmoralaĵo. Li kunvenigas ĉiujn klasojn kaj malkaŝe petas:
— Paŝu antaŭen ĉiuj, kiuj havis rilatojn kun Didi.
Ĉiuj kolegianoj elpaŝas. La instruistoj estas teruritaj. Nur unu juna, anĝelmiena lernanto restis sur sia loko. La direktoro prenas lin en siajn brakojn kaj ekploras:
— Kompatinda infano, la sola, kiu ne perversiĝis inter tia grego da porkoj! Kiel vi nomiĝas, etulo?
— Didi, sinjoro direktoro.
El Babakotomagelo, unu el la plej malgrandaj insuloj de la arkipelago Matoko, al internacia kongreso en Bervalo venis bela junulino. Ŝi konatiĝis kun Kruko, kiu ĉiujare profitas la kongreson, por praktike studi la amorajn morojn de foraj popoloj.
Tiufoje li miras pri la kompleta nescio de la juna insulanino. Ŝi konas nur unu geiĝan manieron, la t.n. naturan pozicion.
— Ĉu en Babakotokotopo oni ne faras 69?
Ŝi malfermas la okulojn. Per sorĉa voĉo li deklamas la versojn de Peter Peneter:
«Numero dolĉa: 69. Genuas Mi super vi, la kapo ĉe l' ingven'…»
Tiel li vekas ŝian scivolon, ŝian deziron, ŝian voluptemon, kaj post momento ili ekĝuas sur fremda lito la numeron dolĉan.
Subite la Babakotomagelanino abrupte saltas, aŭdante Krukon murmuri:
— En tiu loko jam kunvenis miloj da samideanoj.
— Kion vi diris?
Kruko ridetas, klarigante al sia ekzotika amikino:
— Mi ĵus legis pecon de Heroldo de Bervalo forgesitan en via karna valo[6].
Nekonato eniras apotekon. Li ne scias, kiel klarigi sian viran aferon, ĉar enestas nur apotekistino. Li flustras:
— Fraŭlino, mi havas konstantan erektiĝon. Kion vi povas doni al mi?
— Tio estas stranga kazo. Atendu momenton.
Ŝi malaperas kaj post kelkaj minutoj revenas el la postbutiko, dirante.
— Mia fratino kaj mi proponas al vi loĝon, manĝon kaj tri mil stelojn pomonate.
En la urbodomo juna oficisto ekvidas koleginon apogita sur la breton de fenestro. Rigardante eksteren, ŝi prezentas al li belegan enjupitaĵon. Li mallaŭte proksimiĝas kaj ŝerce klakas per mano sur ŝian rondan postaĵon.
Ŝi abrupte turnas sin al li. Katastrofo! Fatala eraro! Ŝi estas la edzino de la urbestro.
La oficisto scias, ke li estas tuj eksigota kaj eble kondamnota. Li balbutas:
— Sinjorino, se via koro estas same malmola, kiom via postaĵo, mi estas perdita.
Flatite, ŝi ridetas kaj pardonas.
En popola drinkejo oni vokas Banikon al telefono. Ĉar li timas, ke iu dume trinkos lian multekostan vinon, li lasas slipon sur la tablo: «Mi kraĉis en la glason».
Kiam li revenas, li vidas alskribon sur la slipo: «Ankaŭ mi».
Ginekologo ekzamenas gravedan virinon.
— La akuŝo certe ne estos facila, ĉar la infano estas malbone lokita.
— Sinjoro doktoro, tio ne mirigas min, — ŝi ĝemas. — Estis tiom maloportune en la malgranda aŭto de mia fianĉo.
S-ino Kruko iris al kuracisto.
— Sinjoro doktoro, mi ne plu povas dormi. Donu do al mi kontraŭkoncipajn pilolojn.
— Sed, sinjorino, tiaj piloloj ne helpos vin dormi.
— Ili ja estas ne por mi, sed por mia filino.
— Mi tute ne komprenas vin.
— Sinjoro doktoro, de kelkaj semajnoj mi ne plu povas dormi, ĉar mia filino ĉiuvespere eliras el la hejmo.
— Kara amikino, via bebo estas vera portreto de sia patro.
— Espereble mia edzo neniam rimarkos tion.
Knabo eniras apotekon:
— Ĉu vi povas vendi al mi pakaĵon da menstruaj tukoj SEKURO?
— Jes, etulo. Estas afable de vi, ke vi faras aĉetojn por via panjo.
— Ili estas ne por mia panjo.
— Do verŝajne por via granda fratino?
— Mi ne havas fratinon.
— Por kiu do vi aĉetas ilin?
— Por mi. Mi preparas sportan ekzamenon, kaj mi legis reklamon en Heroldo de Bervalo: «Dank' al la menstruaj tukoj SEKURO vi povas facile naĝi, rajdi kaj bicikli».
— Kompatinda amiko, kio al vi okazis? Kial via vizaĝo estas tiel bandaĝita?
— Ha, hieraŭ vespere, dum mi tangis kun mia amikino en ties ĉambro ĉe radio-muziko, min surprizis ŝia patro.
6
Unua rimarko: Temas pri la inaŭgura parolado de la Konstanta Kongresa Sekretario, kiu esprimis la deziron, ke liaj gravaj vortoj flugu de loko al loko.
Dua rimarko: Kruko certe legis la verkojn de Raymond Schwartz.