Лепшага клапаціў пошук аптымальнай хуткасьці руху дзяржавы па часе. Ён разумеў, што ідэалогія – рухавік хуткасьці гістарычнага руху дзяржавы. Калі ён будзе прысьпешваць час і нават абганяць яго, тады трапіць у Будучую Беларусь. А там Лукапшык яго пераможа. Калі ён -- Лепшы замарудзіць хаду і паверне час назад, тады яго ўладу адбяруць нацыяналісты і паставяць кіраваць свайго нацыяналістычнага Ідала. А калі ён -- Лепшы адкруціць час яшчэ далей у мінуўшчыну, тады ўжо Шклоўскі Ідал возьме верх.
Рухацца ўбакі было бессэнсоўным, бо там былі свае кіраўнікі. У Краіне Вялікай Мудрасьці ўладу аддалі Лепшаму з Лепшых спецслужбаў. І за спробу захапіць там ўладу маглі забіць і пакінуць на зямлі помнікам.
Атрымлівалась, што Лепшага атачылі нябачныя сьцены і ў часе і ў прасторы, што істотна замінала дасягнуць Боскай улады – не было разгону.
Вось пад час такога роздуму прыйшоў з дакладам Найбяспечны і таксама далажыў пра апазыцыйныя сьцены:
-- Яны зьдзекуюцца над адданымі Прэзыдэнту людзьмі, пішучы на сьценах:
ЕСЛІ ТЫ ЗА ЛУКАШЕНКУ, БЕЙСЯ ЛБОМ ОБ ЭТУ СТЕНКУ!
Мы іх арыштоўваем, але колькасьць пішучых не памяньшаецца. Прапаную выставіць каля кожнай сьцяны часавога, і ніводзін надпіс не зьявіцца.
Лепшы спачатку спахмурнеў, потым нешта падлічыў:
-- Дык мы всех часавых каля труб паставілі ад Міронав са сьцягамі ахраняць...
Нейкая думка білася ў Найлепшай галаве аб чэрап з хуткасьцю вышэй за хуткасьць сьвета і Лявонаў сканер не мог яе ўхапіць. Урэшце думка сьцішылася і аформілася. Лепшы загадаў:
-- Выпусціць всех араставаных і сказаць, што за роспісы больш не арэстуюць, а дадуць гранты. І всех нашых прыхільнікаў кінуць на роспісы сьцен «…бейся лбом…»
Праз ноч у краіне кожную сьцяну і плот распісалі заклікамі:
ЕСЛІ ТЫ ЗА ЛУКАШЕНКУ, БЕЙСЯ ЛБОМ ОБ ЭТУ СТЕНКУ!
Раніцой, калі людзі ехалі на працу, каля кожнай сьцяны з надпісам стаялі на каленях людзі: старое і малое, жанчына і дзяўчына, біліся галавой аб сьцяну. Праз гадзіну-дзве ім на зьмену прыходзілі новыя людзі і таксама пачыналі біцца галавой аб сьцяну. Калі-нікалі паміж імі ўзьнікалі бойкі і скандалы за права біцца аб сьцяну – не хапала месца. Ніхто не ведаў, што гэта былі "патрыёты прэзідэнта" з БРСМ” Ніхто не ведаў, што Лепшы выдаў сакрэтны ўказ:
УКАЗ
Самым твердолобым -- выдаваць малако бясплатна для крэпасці касцей.
Тех кто разобьет галаву, прыравнять к вецеранам войны.
На раніцу насельніцтва, калі ехала на працу, бачыла, што пад кожным надпісам-заклікам, дзе ўчора біліся ў істэрыцы, у сьценах зьзяў пралом. У грамадзкім транспарце нейкія людзі крычалі:
-- Как крепка любяць Лепшага! Значыць, он самый лучшы презідзент на земле! У него столько врагов! Надо яго поддзержываць. Ён стараецца! Для Лепшага нічаго не жалка. Даже лоб расшыбіць.
Некаторыя пасажыры спрабавалі жартаваць:
-- Прымусь дурня Богу маліцца, ён і лоб разаб'е! -- і агітатары падхоплівалі:
-- Правільно! Наш Презідзент – как Бог на зямле!
І амаль ніхто не ведаў, што АМАПУ загадалі па начах доўбнямі і ламамі прабіваць дзіркі пад надпісамі. А хто гэта выпадкова бачыў, той зьнікаў.
З таго часу ўсе гарады перайшлі на двухдзённы рытм жыцьця. Адзін дзень па ўсім горадзе біліся аб сьцяну, уначы сьцены ламалі, на другі дзень праломы замуроўвалі. Патрыёты Лепшага ішлі на свой пост з песняй "І вновь начінается бой, і сердце грохочет в груді, Лука-а на-аш такой молодой, і новый іюль впередзі!".
Калі Лепшаму данесьлі, якім посьпехам у народзе карыстаюцца насьценныя бітвы і яго перамогі, ён ашалеў ад шчасьця! Удалося выканаць абавязак кожнага члена роду лукавых – выйграць сваю гістарычную бітву! Бітву насьценную!
Лепшыя дарадцы падказвалі яму распачаць бітву з цэнамі і выйграць яе, ён абачліва пярэчыў словамі Першага Прэзідэнта:
«Вы можете мне сказать – отпустите Вы эти цены, не трогайте Вы их. Они сами урегулируются. Ну если хотите разнести всю страну, то можно это сделать. Я это уже проходил дважды, будучи президентом».
Але нешта ўсё роўна яго турбавала. Ён нервова круціўся ў пакоі і напяваў: "Бейся лбом! Бейся лбом! Бейся лбом аб гэту сценку!". І раптам зразумеў, што не давала яму спакою. Ён кінуўся да сьцяны і пачаў бiцца аб яе галавой. Удар! Яшчэ удар! І, самлеўшы, упаў на падлогу. А перад вачыма зіхацела празрыстая сьцяна. На ёй было напісана:
СЬЦЯНА ДЭМАКРАТЫІ
ОБСЕ -- ЕЎРАЗВЯЗ -- ЕЎРАПАРЛАМЕНТ -- РАДА ЕЎРОПЫ
Потым "сьцяна дэмакратыі" зьнікла, а ў ягоных вачах, як у дзіцячым калейдаскопе, паплылі кругі, у якіх лёталі зорачкi i цаглiны. З iх у Лепшых мазгах пачала складвацца крамлёўская сьцяна. Ён падскочыў з падлогі і зноў пачаў біцца галавой аб сьцяну свайго габiнэта. Лепшы ўяўляў, што сьцяна крамлёўская, і крычаў: