Цаглінамі новага света стануць ідэальныя душы – душы беларусаў, апрацаваныя
ўначы намі разам.
Растворам паслужаць сьлёзы, пралітыя ўсімі людзьмі ў імя ўсіх дыктатараў за ўсю гісторыю існаваньня чалавецтва.
А чарнобыльскімі атамамі мы апраменім душы і яны, пасечаныя, зазіхацяць шчасьцем праз дзіркі на ўвесь сусьвет, прыцягваючы ў яго людзей, якія паверылі ў новы сьвет і, зацягваючы тых, хто пакуль не давярае.
Дыктатары нічога не разумеючы, спрабавалі ўявіць сабе свой ідэальны сьвет. А Лепшы спытаў:
-- А зачэм слёзы?
Кашчавая натхнёна тлумачыла:
-- Аснова жыцьця – вада, а аснова новага сьвету, пабудаванага хаўрусам дыктатараў і іхных рабоў, сьлёзы. Ніводная сьлязніка не будзе ўтрымліваць малекулы волі! Толькі часьцінкі пакоры. Крысталы солі ад гэтых сьлёз – сапраўдная соль новай зямлі і толькі яе будуць новыя людзі ўжываць у ежу. У ёй – малекулы бязьмежнай любові да падпарадкаваньня і рабалепства.
Уточылася нябачная ДуППа:
-- Што гэта за хаўрус? Давайце створым калгас, а лепей саўгас. Выберэм брыгадзіраў і старшыню…
ДуППу падтрымалі толькі душы Сталіна і Леніна.
Лепшы спытаў:
-- А дзіравыя душы не прастудзяцца ат скразьняков? Не падхвацят заразу? Ім не гразіць эпідэмія вальналюбства ат віруса свабоды?
-- Не! Праз дзіркі ад чарнобыльскіх атамаў не трапіць унутр ніводная бацыла волі. Дзіркі будуць толькі выпускаць шчасьце ад райскага жыцьця і гнеў супраць ворагаў.
Агаломшаныя мудрасьцю Кашчавай, дыктатары распальваліся жаданьнем утварыць свой сьвет ды яшчэ з чароўным каханьнем. Яны прагна глядзелі на душы, якіх заводзілі ў залу з люка ў падлозе.
Кашчавая ўрачыста абвясьціла:
“Пачынаем утварэньне новага сьвету! Абвяшчаю другі чарнобыльскі выбух! Атамы, што дагэтуль спалі, зараз абудзяцца. Атамы, што дагэтуль толькі казыталі сваімі прамянямі, пачнуць забіваць!”
Ад прагі авалодаць гэтымі душамі Лепшы, Лукапшык і Шклоўскі Ідал аж затрымцелі і вакол іх галоў утварыліся ледзь бачныя німбы. Яны, вібруючы, павялічваліся, сашчапіліся, утварыўшы сьнежную паветраную бабу і пакрысе набылі аблічча Першага Прэзыдэнта, то была яго Душа -- ДуППа.
Яна праляцела над галовамі гасьцей і села на макет шрубалёта, што вісеў над сярэдзінай стала, пільна аглядаючы кожнага госьця. Кашчавая патлумачыла:
-- Вышыня -- любімае месца Душы Першага Прэзыдэнта. Ён любіў лётаць на верталёце над палямі пад час бітваў за ўраджай.
Кашчавая указала на першую партыю беларусаў, якіх даставілі ў ЧаС:
-- Гэта грамадзяне Бабруйска!
Кіраўніцтва горада трымала плакат, які зьнялі з цэнтральнай вуліцы горада: «Политику Президента одобряем!”.
З дзьвярэй пад рэактарам выбеглі дзяўчыны, ўкленчылі, і з енкам пачалі цалаваць чэрапы.
Лепшы да Найбяспечнага:
-- Чаму енчаць?
Найбяспечны гучна патлумачыў:
-- Гэта члены Патрыятычнага Саюза Моладзі (ПатСаМол)! Яны ўзялі вопыт прыхільніц Кім-Ір-Сена і стогнуць ад шчасця, цалуючы Лепшыя сляды!
А на вуха Лепшаму сказаў:
-- Ім паабяцалі заплаціць здельна за кажны пацалунак.
Лепшы ўказаў на свой помнік, які стаяў на атамным рэактары:
-- Ночью мы прайдзем первый Пуць к Свабодзе -- АЧЫШЧЭННЕ. На этам пуці мы ізбавімся ад путав старага – «свабодалюбства» і «гонару» і ачысцім сваі душы для новага – любві і падчыненьня.
Усе зірнулі на статую і ўбачылі, што скура помніка Лепшаму пакрысе варушыцца, быццам дыхае. Госьці мелі біноклі і пільна разглядвалі статую. Па яе паверхні поўзалі дробненькія істоты. А Лепшы адзначыў:
«Эта вшывые блохі с презіденцким вектарам! Бізнесмэны. Палезныя. Вшывых блох с антыпрэзідэнскім вектарам мы давно страхнулі. І штоб народ не заражалі, в цюрэмныя камеры пасадзілі”.
І цех, хто плоха прайдзёт на дэманстрацыю тожа пасадзім…
Кіраўніцтва горада рушыла наперад, за імі хістаючыся крочылі пьяныя душы, а астатнія пазіралі на чэрапы і не зрабілі крока. Насьпяваў скандал.
-- Пугаю іх! – Крыкнуў нехта з гасьцей.
-- Гнаць душы не выпадае, бо яны набрыняюць такім пратэстам, што пасьля іх нічым не апрацуеш. – Адказаў Лявон.
-- Слушна! – адзначыў Шклоўскі Ідал і прапанаваў -- Наперадзе трэба пусьціць кіраўніцтва з народнымі ідаламі на руках і вазах.
-- Каб іх зрабіць, год спатрэбіцца, а у нас адна ноч на ўсё. – Хвалюючыся адказала Сьмерць.
-- Нада цветамі всё засадзіць і душы пайдуць. – Мовіла ДуППа.
-- Покуль чэрапы здымеш, зямлі навязеш ды гною, потым назад чэрапы ўкладзеш і ў дзюркі кветкі ўторніш – лета пройдзе. – Сказаў Лукапшык.