Паўднёвая Амерыка
У квідытч гуляюць па ўсёй Паўднёвай Амерыцы, хоць і тут, гэтак жа як на поўначы, гульні прыходзіцца канкураваць з кводпотом. У мінулым стагоддзі Аргентына і Бразілія змаглі прабіцца ў чвэрцьфіналы Кубка свету. Несумнеўна, найболей прасунутай у вобласці квідытча краінай Паўднёвай Амерыкі з'яўляецца Пяру, зборная якой апошнія 10 гадоў спрабуе стаць першай лацінаамерыканскай камандай пераможцам Кубка свету. Лічыцца, што перуянскія чараўнікі навучыліся гульні ў квідытча ў еўрапейскіх чараўнікоў, якія былі пасланыя Міжнароднай канфедэрацыяй у Пяру для кантролю колькасці Віпертузаў (мясцовых перуянскіх драконаў). З тых часоў квідытч стаў вельмі папулярны сярод чараўнікоў Пяру, і найболей вядомая перуянская каманда "Ліанолазы Лімы" нядаўна з вялікім поспехам здзейсніла турнэ па Еўропе.
Азія
Квідытч ніколі не быў асабліва папулярны на Ўсходзе, бо лятаючая мятла з'яўляецца дзівоцтвам у краінах, дзе сродкам перамяшчэння служыць дыван. Міністэрствы магіі ў такіх краінах, як Індыя, Пакістан, Бангладэш, Іран і Манголія, дзе квітнее гандаль лятаючымі дыванамі, ставяцца да квідытча з некаторым скептыцызмам, хоць сярод простых чараўнікоў і чараўніц ёсць фанаты гэтага спорту. Выключэннем з гэтага правіла з'яўляецца Японія, дзе квідытч вельмі папулярны з мінулага стагоддзя. Найболей паспяховая японская каманда "Тойохаші Тенгу" ледзь не выпусціла перамогу над літоўскай камандай "Гаргульі Городока" у 1994 г. Аднак японская рытуальная цырымонія па спальванні сваіх мецел у выпадку пройгрышу асуджаецца Камітэтам па квідытчу Міжнароднай канфедэрацыі за бязмэтнае псаванне каштоўнага дрэўнага матэрыялу.
Раздзел IX. Распрацоўка хуткасная мятлы
Да пачатку XIX стагоддзя ў квідытч гулялі на мятлах самай рознай якасці. Гэтыя мятлы з'яўляліся вялікім крокам наперад у параўнанні са сваімі сярэднявечнымі папярэдніцамі. Загавор подрэссорываюшчай падушкі, вынайдзенае ў 1820 г. Элліотам Сметвікам, удасканальвалася шмат гадоў і дазволіла зрабіць мятлы нашмат зручнейшымі ў выкарыстанні, чым калі альбо раней (гл мал. 6).