– Och, Peabody, jakie to słodkie. Będą się godzić.
Roarke klepnął Eve w ramię.
– Nie masz czasem zapasowej pary tych okularów?
– Ty zboczeńcu. – Doszła jednak do wniosku, że zasłużył sobie na chwilę rozrywki, więc podała mu okulary. – Tylko pamiętaj, że będziesz mógł zostać wezwany na świadka.
– Jak to? Przecież mnie tu nie ma. -Włożył okulary i ustawił ostrość. Po chwili potrząsnął głową. – Nie są zbyt pomysłowi, co? Pani porucznik, proszę mi powiedzieć, czy policjanci spędzają wiele czasu na obserwacji ludzi zażywających tak zwanych rozkoszy cielesnych?
– Widziałam już chyba wszystko, co może robić ze sobą dwoje ludzi.
Słysząc posępną nutę w głosie Eve, oddał jej okulary.
– To paskudna robota. Chyba jednak dobrze, że podejrzani o zabójstwo nie mają prawa do prywatności.
Wzruszyła ramionami i ustawiła ostrość okularów. Najważniejsze, żeby odzyskać humor. Wiedziała, że wielu policjantów rajcowało zaglądanie w okna sypialni Bogu ducha winnych ludzi; niezwykłe właściwości okularów sprawiały, że nagminnie używano ich niezgodnie z regulaminem. Ona sama uważała je za ogromnie przydatne narzędzie pracy, mimo że w sądzie często kwestionowano informacje zebrane przy jego użyciu.
– Wygląda na to, że zbliżamy się do wielkiego finału – powiedziała bezbarwnym tonem. – Są szybcy, trzeba im to przyznać.
Justin, oparty na łokciach, wszedł w Jerry, która uniosła biodra, wbijając stopy w materac. Ich twarze były mokre od potu, zaciśnięte powieki nadawały im wyraz bólu i rozkoszy. Kiedy Justin osunął się na kochankę, Eve otworzyła usta, pragnąc coś powiedzieć.
Ale ugryzła się w język, gdy zobaczyła, że Jerry obejmuje Justina, a on wtula się w jej szyję. Kochankowie spletli się w czułym uścisku.
– A niech mnie – szepnęła Eve. – Nie chodzi tylko o seks. To prawdziwe uczucie.
Niełatwo było patrzeć na dwoje ludzi okazujących sobie prawdziwą miłość. Justin i Jerry na chwilę odsunęli się od siebie, po czym usiedli na łóżku czule objęci. On przygładził jej potargane włosy; ona wtuliła twarz w jego dłoń. Zaczęli rozmawiać. Sądząc z wyrazu ich twarzy, temat rozmowy był niezwykle poważny. Po pewnym czasie Jerry zwiesiła głowę i rozpłakała się.
Justin pocałował jej włosy, czoło, po czym wstał i przeszedł przez sypialnię. Z minilodówki wyjął wysoką szklankę i napełnił ją ciemnoniebieskim płynę
Z ponurą miną wręczył szklankę Jerry. Chcił wyrwała mu ją z ręki i wypiła duszkiem.
– Jeśli to jest drink proteinowy, to ja jestem święta. Jerry Fitzgerald ćpa.
– Ale tylko ona – zauważyła Peabody. – On te gonie pije.
Justin wziął Jerry za rękę, po czym, objął kochankę ramieniem, wyprowadził ją z sypialni, poza zasięg okularów.
– Obserwuj dalej, Peabody – poleciła Eve, Zdjęła okulary i opuściła je na szyję. – Coś ją wyprowadziło z równowagi. Nie sądzę, żeby chodziło o naszą drobną scysję. Nerwy jej puszczają. Nie wszyscy są urodzonymi mordercami.
– Jeśli chcą odgrywać skłóconych kochanków by umocnić swoje alibi, przychodząc tu, Jerry podejmowała spore ryzyko.
Eve skinęła głową, patrząc na Roarke'a.
– Potrzebowała go. Wiele jest rodzajów uzależnień. – Usłyszawszy dźwięk komunikatora, włóżyła rękę do torebki. – Dallas.
– Czemu wy wszyscy tak mnie poganiacie?
– Dickie, masz dla mnie dobre wiadomości?
– To interesująca mikstura. Nie licząc kilku dodatków koniecznych do przejścia w stan ciekły, ładnego koloru i lekko owocowego smaku, to ta sama substancja. W tym płynie znajdują się wszystkie składniki uprzednio analizowanego proszku, z nektarem Kwiatu Nieśmiertelności włącznie. Działanie jego jest jednak nieco łagodniejsze i kiedy przyjmuje się go doustnie…
– Wystarczy. Prześlij pełny raport do mojego gabinetu, a kopie daj Whitneyowi, Casto i prokuratorowi.
– Mam go przewiązać czerwoną wstążką? – spytał złośliwie.
– Dickie, nie bądź dupkiem. Dostaniesz te bilety. Najlepsze miejsca, słowo honoru. – Przerwała połączenie i uśmiechnęła się szeroko. – Poproś o nakaz rewizji, Peabody. Idziemy po nich.
– Tak jest. Aha, a co z Casto?
– Powiedz mu, że wejdziemy od frontu. Niech i on ma udział w naszym sukcesie.
Papierkowa robota i wstępne przesłuchania trwały do piątej rano. Adwokaci Jerry Fitzgerald zażądali sześciogodzinnej przerwy. Nie mając innego wyboru, Eve zgodziła się, po czym dała Peabody wolne do ósmej i zajrzała do swojego pokoiku.
– Chyba mówiłam ci, żebyś się przespał – powiedziała, ujrzawszy Roarke'a, siedzącego wygodnie za jej biurkiem.
– Miałem trochę roboty.
Eve spojrzała na monitor swojego łącza i zmarszczyła brwi. Widniały na nim jakieś skomplikowane, szczegółowe plany.
– To własność policji. Za nieuprawnione korzystanie można dostać osiemnaście miesięcy ograniczenia wolności.
– Możesz poczekać z aresztowaniem mnie? Już prawie skończyłem. Plan wschodniego skrzydła, wszystkie poziomy.
– Ja nie żartuję, Roarke. Nie możesz załatwiać swoich osobistych spraw przez moje łącze.
– Hmmm… Poprawić centrum rekreacyjne C. Zbyt mało przestrzeni. Przesłać wszystkie wiadomości i poprawki do wydziału architektury w biurze FreeStar Jeden. Zapisać na dysk i rozłączyć,
– Wyjął dysk z urządzenia i schował do kieszeni,
– Coś mówiłaś?
– To urządzenie powinno reagować tylko na i mój głos. Jak ci się udało je uruchomić?
W odpowiedzi Roarke tylko się uśmiechnął.
– Ależ, Eve.
– Dobrze, nie mów mi. I tak nie chcę tego wiedzieć. Nie mogłeś załatwić tego w domu?
– Oczywiście, że mogłem, ale wtedy nie miałbym przyjemności zabrać cię stąd i zmusić, żebyś zdrzemnęła się na kilka godzin. – Wstał. – Co właśnie zamierzam zrobić.
– Prześpię się w sali rekreacyjnej.
– Nieprawda, miałaś zamiar oglądać dowody i siedzieć przy komputerze dotąd, aż wypadłyby ci oczy.
Mogła temu zaprzeczyć. W większości sytuacji potrafiła bardzo przekonująco kłamać.
– Chcę tylko zrobić tu trochę porządku. Przechylił głowę na bok.
– Gdzie Peabody?
– Wysłałam ją do domu.
– A nieoceniony Casto?
Wyczuwając podstęp, Eve wzruszyła ramionami.
– Chyba pojechał z nią.
– A co z podejrzanymi?
– Mają przerwę w przesłuchaniu.
– No to i ty możesz odpocząć – powiedział, biorąc Eve za rękę. Próbowała mu się wyrwać, ale bezceremonialnie wyprowadził ją na korytarz. – Jestem pewien, że wszyscy są zachwyceni twoją nową kreacją, ale myślę, że będziesz wyglądała jeszcze lepiej, kiedy się zdrzemniesz, weźmiesz prysznic i zmienisz ubranie.
Spojrzała na czarną atłasową suknię Leonarda, którą wciąż miała na sobie. Zupełnie o niej zapomniała.
– Pewnie są tu w szafce jakieś dżinsy. – Kiedy Roarke bez większego wysiłku wepchnął ją do windy, Eve uświadomiła sobie, że ledwo trzyma się na nogach ze zmęczenia. – Dobrze, dobrze. Pójdę do domu i wezmę prysznic, może zjem śniadanie.
I położysz się spać, pomyślał Roarke.
– Jak ci poszło?
– Hmmm? – Otworzyła szeroko oczy, walcząc z sennością. – Na razie żadnych postępów. Zresztą spodziewałam się, że pierwsze przesłuchania nic nie dadzą. Fitzgerald i Young uparcie twierdzą, że narkotyki zostały podrzucone. Mamy wystarczająco dużo dowodów, by doprowadzić Jerry na przymusowe badanie na obecność nielegalnych substancji w organizmie. Jej adwokaci oczywiście usiłują do tego nie dopuścić, ale niczego nie wskórają. – Ziewnęła potężnie. – A potem, z wynikami badań w ręku, pociągniemy ją za język. Następne przesłuchania będziemy prowadzić we trójkę, ja, Peabody i Casto.