Mi scias ankaŭ, ke mi retrovos tiujn, kiujn mi ofendis; volu ili pardoni al mi tion, kion ili havas kon- traŭ mi kiel riproĉindaĵon: mian fieron, mian malmild- econ, miajn maljustajn agojn, por ke ilia ĉeesto ne fra- kasu min de honto!
Mi pardonas tiujn, kiuj faris al mi malbonon sur la tero; mi ne portas malamon kontraŭ ili, kaj mi petegas Dion pardoni ilin.
Sinjoro, donu al mi forton por lasi sen bedaŭro la maldelikatajn ĝojojn de tiu ĉi mondo, kiuj neniom valoras kompare kun la puraj ĝojoj de la mondo, kien mi estas enironta. Tie, por la justulo, ne plu estas turmentoj, ne plu suferoj, ne plu ĉagrenoj; nur la kulpulo suferas, sed al li restas la espero.
Bonaj Spiritoj, kaj vi, mia Gardanĝelo, ne lasu min peki en ĉi tiu lasta momento; igu la dian lumon brili antaŭ miaj okuloj, por refortigi mian fidon, se ĝi ŝanceliĝos.
NOTO. Vidu malsupre la paragrafon V: Preĝoj por la malsanuloj kaj la obseditoj.
iii. preĝoj por aliaj Por afliktito
42. Antaŭparolo. Se estas en la intereso de la afliktito, ke lia provo daŭru plu, ĝi ne estos mallongigita pro nia peto; sed estus malpieco senkuraĝiĝi tial, ke la peto ne estas aŭskultata; cetere, se la provo ne ĉesos, oni povas esperi, ke ia konsolo mildigos ties amarecon. Kio estas vere utila por iu, kiu estas en sufero, tio estas la kuraĝo kaj la rezignacio, sen kiuj liaj suferoj estas senutilaj por li, ĉar li estos devigita rekomenci la provon. Sekve, precipe al tiu celo oni devas direkti niajn klopodojn, aŭ vokante la bonajn Spiritojn por lin helpi, aŭ revigligan- te la animon de l' afliktito per konsiloj kaj kuraĝigo, aŭ, fine, helpante lin materiale, se tio estas ebla. En ĉi tiu okazo, la preĝo povas havi ankaŭ rektan efikon, direktan- te al la persono emanaĵon kun la celo fortigi lian animon. (Ĉap.V, §§ 5 kaj 27; ĉap. XXVII, §§ 6 kaj 10.)
Preĝo. Mia Dio, kies boneco estas senlima, vo- lontu mildigi la amarecon de la situacio de N..., se tia estas Via volo.
Bonaj Spiritoj, en la nomo de Dio Ĉiopova, mi petegas vin helpi lin en liaj afliktoj. Se, en lia intereso, la afliktoj ne povas esti ŝparataj al li, igu lin kompreni, ke ili estas necesaj al lia progreso. Donu al li konfidon al Dio kaj al la estonteco, kiuj faros al li malpli amaraj la afliktojn. Donu al li ankaŭ la forton por ne perei pro malespero, kiu perdigus por li la fruktojn de la sufero kaj farus ankoraŭ pli peniga lian estontan situacion. Konduku mian penson al li, kaj povu ĝi subteni lian kuraĝon.
Dankpreĝo pro bonfaro ricevita de alia
Antaŭparolo. Kiu ne estas regata de l' egoismo, tiu ĝojas pro la bonaĵo, kiu okazas al sia proksimulo, eĉ tiam, kiam li ne petis ĝin per preĝo.
Preĝo. Mia Dio, estu glorata pro la feliĉo, kiu okazis al N...
Bonaj Spiritoj, permesu, ke li tie vidu efikon de la boneco de Dio. Se la bonaĵo, kiu okazas al li, estas provo, inspiru lin, por ke li uzu ĝin por la bono kaj ne fieru pro ĝi, por ke tiu bonaĵo ne fariĝu malutila al li en la estonteco.
Vi, mia bona Genio, kiu min protektas kaj deziras mian feliĉon, evitigu al mi ĉian senton de envio aŭ de ĵaluzo.
Por niaj malamikoj kaj por tiuj, kiuj deziras
al ni malbonon
Antaŭparolo. Jesuo diris: Amu viajn malamikojn. Tiu maksimo estas la supro de la kristana kari- temo; sed per tio Jesuo neniel opinias, ke ni devas havi por niaj malamikoj tian saman korinklinon, kian ni havas por niaj amikoj; per tiuj paroloj li diras al ni, ke ni forgesu la ofendojn, ni pardonu al ili la malbonon, kiun ili faras al ni, ni pagu al ili la malbonon per bono. Krom la merito, kiu tio estas en la okuloj de Dio, tio montras al la okuloj de la homoj la veran superecon. (Ĉap.XII, §§ 3 kaj 4.)
Preĝo. Mia Dio, mi pardonas al N.... la malbonon, kiun li al mi faris kaj tiun, kiun li volis al mi fari, tiel kiel mi deziras, ke Vi al mi pardonu kaj li mem al mi pardonu la kulpojn, kiujn mi eble faris. Se Vi metis lin sur mian vojon kiel provon, Via volo plenumiĝu.
Deturnu de mi, ho mia Dio, la ideon malbeni lin kaj ĉian deziron malican kontraŭ li. Permesu, ke mi nenian ĝojon sentu pro la malfeliĉoj, kiuj povos okazi al li, nek ian ĉagrenon pro la bonaĵoj, kiuj povos esti al li donataj, por ke mia animo ne malpuriĝu per pensoj neindaj je kristano.
Povu Via boneco, Sinjoro, etendiĝi super lin kaj gvidi lin al pli bonaj sentoj pri mi!
Bonaj Spiritoj, inspiru al mi forgeson pri la malbono kaj memoron pri la bono. La malamo, venĝemo, deziro repagi al li malbonon per malbono neniel eniru en mian koron, ĉar malamo kaj venĝemo estas propraj nur al la malbonaj Spiritoj, ĉu en la karno, ĉu ekster la karno! Kontraŭe, mi estu preta aletendi al li fratan manon, doni al li bonon por malbono, kaj veni helpi lin, se tio estas en mia povo!
Mi deziras, por provi la sincerecon de miaj paroloj, ke estu al mi donata okazo esti al li utila; sed precipe gardu min, ho mia Dio, ke mi ne faru tion pro fiero aŭ parado, lin malaltigante per humiliga grandanimeco, kio perdigus al mi la frukton de mia ago, ĉar tiam mi meritus, ke estu al mi aplikitaj jenaj paroloj de Jesuo: Vi jam ricevis vian rekompencon. ( Ĉap. XIII, §§ 1 kaj sekv.)
Dankpreĝo pro bono konsentita al niaj malamikoj
Antaŭparolo. Neniel deziri malbonon al la malamikoj estas nur duona karitemo; la vera karitemo volas, ke ni deziru al ili bonon kaj ke ni estu feliĉaj pro la bono, kiun ili ricevas. (Ĉap. XII, §§ 7 kaj 8.)
Preĝo. Mia Dio, laŭ Via justeco, al Vi plaĉis ĝojigi la koron de N.... Mi dankas tion al Vi pro li, malgraŭ la malbono, kiun li al mi faris aŭ penis fari. Se li tion profitus por humiligi min, mi tion akceptus kiel provon por mia karito.
Bonaj Spiritoj, kiuj min protektas, ne permesu, ke mi ekpensu ian ĉagrenon pro tio; deturnu de mi la envion kaj ĵaluzon, kiuj malaltigas; kontraŭe, inspiru al mi la grandanimecon, kiu altigas. La humiligo estas en la malbono kaj ne en la bono, kaj ni scias, ke pli malpli baldaŭ justeco estos farita al ĉiu laŭ liaj agoj.
Preĝo por la malamikoj de Spiritismo
Feliĉaj estas tiuj, kiuj malsatas kaj soifas justecon, ĉar ili satiĝos.
Feliĉaj estas tiuj, kiuj estas persekutitaj pro justeco, ĉar ilia estas la regno de la ĉielo. Feliĉaj estas vi, kiam oni vin riproĉos kaj persekutos kaj false vin kalumnios pro mi. Ĝoju kaj raviĝu, ĉar via rekompenco estos granda en la ĉielo; ĉar tiel oni persekutis la profetojn, kiuj estis antaŭ vi. (Mateo, 5:6, 10-12.)
Kaj ne timu tiujn, kiuj mortigas la korpon, sed ne povas mortigi la animon; sed prefere timu tiun, kiu povas pereigi kaj animon kaj korpon en Gehena. (Mateo, 10:28.)
Antaŭparolo. El ĉiuj liberoj, la plej netuŝebla estas la libero pensi, kiu ampleksas ankaŭ la liberon de konscienco. Anatemi tiujn, kiuj ne pensas kiel ni, estas postuli tiun liberon por si kaj ĝin rifuzi al aliaj, estas malobei la unuan ordonon de Jesuo: kariton kaj amon al la proksimulo. Persekuti homojn pro ilia kredo estas atenci kontraŭ la plej sankta rajto, kiun ĉiu homo havas: kredi, kiel al li plaĉas, kaj adori Dion, kiel li komprenas la Sinjoron. Trudi al ili eksterajn agojn similajn al la niaj, estas montri, ke oni atentas pli al la formoj ol al la fundo, al la ŝajnoj ol al la konvinko. La devigita mal- konfeso neniam donis fidon: ĝi povas fari nur hipokrit- ulojn; ĝi estas trouzo de materia forto, kiu ne pruvas la veron; la vero estas certa pri si mem: ĝi konvinkas, sed ne persekutas, ĉar ĝi ne bezonas persekuti.