Bonaj Spiritoj, kiuj akompanis ĝin sur la tero, ne forlasu ĝin en ĉi tiu lasta momento; donu al ĝi forton, por elteni la lastajn suferojn, kiujn ĝi devas havi tie ĉi por sia estonta progreso; inspiru gin, por ke ĝi dediĉu al la pento pro sia kulpoj la lastajn ekbrilojn de intelekto, al ĝi restantajn, aŭ kiuj povas al ĝi momente reveni.
Gvidu mian penson, por ke ĝi faru malpli peniga la laboron de la disiĝo, kaj ĝi portu en lian animon, en la momento, kiam ĉi tiu lasas la teron, la konsolojn de l' espero.
iv. preĝoj por tiuj, kiuj jam ne estas sur la tero
Por jusmortinto
59. Antaŭparolo. La preĝoj por la Spiritoj, jus forlasintaj la teron, ne havas kiel celon nur doni al ili ateston de simpatio; tiuj preĝoj havas ankaŭ kiel efikon helpi ilian liberiĝon kaj sekve mallongigi la konfuzon, kiu ĉiam venas post la disiĝo, kaj fari pli trankvila la vekiĝon. Sed ankaŭ tiam, kiel en ĉiu alia cirkonstanco, la efikeco estas en la sincereco de la penso, kaj ne en la abundeco de paroloj, eldirataj pli aŭ malpli parade kaj en kiuj, plej ofte, la koro ne partoprenas.
La preĝoj, elirantaj el la koro, resonas ĉirkaŭ la Spirito, kies ideoj estas ankoraŭ konfuzaj, kiel amikaj voĉoj, venantaj eltiri lin el la dormo. (Ĉap. XXVII, § 10.) 60. Preĝo. Dio Ĉiopova, Via favorkoreco etendiĝu sur la animon de N..., kiun Vi ĵus revokis al Vi. La provoj, kiujn li (aŭ ŝi) havis sur la tero, povu esti al li (aŭ ŝi) kalkulitaj, kaj povu niaj preĝoj mildigi kaj mallongigi la penojn, kiujn eble li (aŭ ŝi) ankoraŭ havas kiel Spirito!
Bonaj Spiritoj, kiuj venis ricevi lin, kaj precipe vi, lia Gardanĝelo, estu ĉe li kaj helpu lin liberiĝi el la materio; donu al li lumon kaj konscion pri si mem, por eltiri lin el la konfuzo, kiu sekvas la transiron de l' en- korpa vivo al la spirita vivo. Inspiru al li penton pro l' eraroj, kiujn li eble faris, kaj deziron, ke al li estu permesite repagi ilin, por plirapidigi sian progreson en direkto al feliĉa eterna vivo.
N..., vi jus reeniris en la mondon de la Spiritoj, kaj tamen vi estas tie ĉi inter ni; vi vidas kaj aŭdas nin, ĉar diferenco inter vi kaj ni estas nur la pereema korpo, kiun vi jus forlasis kaj kiu baldaŭ fariĝos polvo.
Vi forlasis la maldelikatan envolvaĵon ŝanĝeman kaj morteman, kaj vi konservis nur la eterecan envolvaĵon nepereeman kaj neatingeblan por la suferoj. Se vi ne plu vivas per la korpo, vi vivas la vivon de la Spiritoj, kaj tia vivo ne konas la sortobatojn, kiuj afliktas la homaron.
Vi jam ne havas la vualon, kiu kaŝas antaŭ niaj okuloj la belaĵojn de l' estonta vivo; de nun vi povos rigardadi novajn mirindaĵojn, dum ni estas ankoraŭ tenataj en la mallumo.
Vi povas traflugi la spacon kaj viziti la mondojn libere, dum ni pene rampas sur la tero, kie nin katenas nia materia korpo, simila por ni al peza ŝarĝo.
La horizonto de la senlimo estas etendiĝonta antaŭ vi, kaj antaŭ tiom da grandaĵoj vi komprenos la vanecon de niaj surteraj deziroj, de niaj mondaj ambicioj kaj de la frivolaj ĝojoj, el kiuj la homoj faras siajn ĝuojn.
La morto por la homoj estas nur materia disiĝo dum kelkaj momentoj. El la ekzilejo, kie nin tenas ankoraŭ la volo de Dio kaj la devoj, kiujn koncernas nin plenumi sur la tero, ni sekvos vin per la penso ĝis la momento, kiam estos al ni permesite rekuniĝi kun vi, same kiel vi jam rekuniĝis kun tiuj, kiuj liberiĝis pli frue ol vi.
Se ni ne povas iri al vi, vi povas veni al ni. Venu do inter tiujn, kiuj vin amas kaj kiujn vi amis; subtenu ilin en la provoj de la vivo; prigardu tiujn, kiuj estas al vi karaj; protektu ilin laŭ via povo kaj mildigu iliajn ĉagrenojn per la penso, ke vi estas pli feliĉa nun, kaj per la konsola certeco, ke ili kaj vi kolektiĝos en pli feliĉa mondo.
En la mondo, kie vi estas, ĉiuj surteraj resentoj devas estingiĝi. Povu vi, por via estonta feliĉo, tie de nun esti neatingebla por malbonaj resentoj! Pardonu do tiujn, kiuj eble estis malpravaj kontraŭ vi, kiel vin pardonas tiuj, kiujn vi eble ofendis.
NOTO. Oni povas aldoni al tiu preĝo, kiu aplikiĝas al ĉiuj, kelkajn apartajn vortojn laŭ privataj cirkonstancoj de familio aŭ de amikeco kaj laŭ la situacio de la mortinto.
Se la mortinto estas infano, Spiritismo instruas al ni, ke li neniel estas ĵuskreita Spirito, sed ke li jam vivis kaj eble estas tre progresinta. Se lia lasta ekzistado estis mallonga, ĝi estis nur kompletigaĵo de provo, aŭ devis esti provo por la gepatroj.
61. (Alia).[24] Sinjoro Ĉiopova, via favorkoreco etendiĝu sur niajn gefratojn, kiuj jus forlasis la teron! Via lumo estu en iliaj okuloj! Elirigu ilin el la mallumo; malfermu iliajn okulojn kaj iliajn orelojn! Viaj bonaj Spiritoj ĉirkaŭu ilin kaj igu ilin aŭdi parolojn de paco kaj espero!
Sinjoro, kvankam ni estas senindaj, ni kuraĝas petegi Vian favorkoran indulgon por tiu el niaj ge- fratoj, kiu estas jus revokita el la ekzilo; permesu, ke lia reveno estu la reveno de l' erarinta filo. Forgesu, ho mia Dio, la erarojn, kiujn li eble faris, kaj memoru nur la bonon, de li eble faritan. Via justeco estas ne- ŝanĝebla, ni tion scias, sed Via amo estas senlima; ni Vin petegas, plimildigu Vian justecon per tiu fonto de boneco, kiu elfluas el Vi.
Lumo fariĝu por vi, mia frato, kiu jus lasis la teron! la bonaj Spiritoj de la Sinjoro alproksimiĝu al vi, ĉir- kaŭu vin kaj helpu vin forskui la terajn katenojn! Komprenu kaj vidu la grandecon de nia Mastro; sub- metiĝu sen murmuro al Lia justeco, sed neniam mal- esperu pri Lia favorkoreco. Frato! Serioza rememoro pri via pasinteco malfermu al vi la pordojn de l' estont- eco, komprenigante al vi la kulpojn, kiujn vi lasis malantaŭ vi, kaj la laboron, kiun vi devas fari por ilin repagi! Dio vin pardonu, kaj la bonaj Spiritoj subtenu kaj kuraĝigu vin! Via fratoj de sur la tero preĝos por vi kaj petas, ke vi preĝu por ili.
Por la personoj, kiujn oni amas
62. Antaŭparolo. Kiel terura estas la ideo pri la neniiĝo! Kiel kompatindaj estas la personoj, kiuj kredas, ke la voĉo de amiko, priploranta sian amikon, perdiĝas en la malpleno kaj neniun eĥon trovas, kiu respondus al li! Neniam konis la purajn kaj sanktajn amojn tiuj personoj, kiuj opinias, ke ĉio mortas kun la korpo; ke la genio, kiu heligis la mondon per sia vasta intelekto, estas nur materia kombino, kiu estingiĝas por ĉiam kiel blovo; ke el la plej kara estulo, el patro, el patrino aŭ el adorata infano, restas nur iom da polvo, kiun la tempo disflugigas por ĉiam!
Ĉu bonkora homo povas resti malvarma ĉe tiu penso? Ĉu la ideo pri absoluta neniiĝo ne glaciigas lin de teruro kaj ne igas lin almenaŭ deziri, ke ne estu tiel? Se ĝis la hodiaŭa tago la racio ne sufiĉis por disbati liajn dubojn, jen Spiritismo, kiu venas forviŝi ĉian necertecon pri l' estonteco per la materialaj pruvoj, kiujn ĝi donas pri la postvivado de l' animo kaj la ekzistado en la transtomba mondo. Tial, ĉie tiuj pruvoj estas ricevataj kun ĝojo; fido al Dio renaskiĝas, ĉar de nun la homo scias, ke la surtera vivo estas nur rapida migrado, celanta pli bonan vivon; ke liaj ĉi-tieaj laboroj ne estas perditaj por li, kaj ke la plej sanktaj korligiloj ne estas rompitaj sen espero. (Ĉap. IV, § 18; ĉapitro V, § 21.)
63. Preĝo. Bonvolu, ho mia Dio, ricevi kun favoro la preĝon, kiun mi faras al Vi por la Spirito de N...; ekvidigu al li Vian lumon kaj faciligu al li la vojon al la eterna feliĉo. Permesu, ke la bonaj Spiritoj portu al li miajn parolojn kaj mian penson.
Ci, kiu estis al mi kara en tiu ĉi mondo, aŭskultu mian voĉon, kiu vokas cin por doni al ci novan ateston de mia amo. Dio permesis, ke ci estis la unua liberigita; mi ne povus plendi sen egoismo, ĉar tio estus deziri por ci la penojn kaj suferojn de la vivo. Mi atendas do kun rezignacio la momenton de nia rekuniĝo en la mondo pli feliĉa, kien ci iris pli frue ol mi.