Permesu, ho mia Dio, ke ĉi tiu malsano estu por mi utila averto kaj instigu min zorgi pri mi mem; mi ĝin akceptas kiel elaĉeton de la pasinteco kaj kiel provon por mia fido kaj mia submetiĝo al Via sankta volo.
(Vidu la preĝon n-ro 40.)
Preĝo. (Por la malsanulo) - Mia Dio, Viaj decidoj estas nepenetreblaj, kaj en Via saĝeco Vi decidis aflikti N... per la malsano. Jetu, mi Vin petegas, kompatan rigardon sur liajn suferojn, kaj bonvolu ĉesigi ilin.
Bonaj Spiritoj, adjutantoj de la Ĉiopova, helpu, mi vin petegas, mian deziron mildigi la suferadon de N...; direktu mian penson, por ke ĝi iru verŝi sanigan balzamon sur lian korpon kaj konsolon en lian animon.
Inspiru al li paciencon kaj submetiĝon al la volo de Dio; donu al li forton, por elteni siajn dolorojn kun kristana rezignacio, por ke li ne perdu la frukton de ĉi tiu provo.
(Vidu la preĝon n-ro 57.)
Preĝo. (Fare de la sanigiva mediumo) - Mia Dio, se Vi konsentas uzi min, kvankam mi estas tute seninda, mi povos forpeli tiun ĉi malsanon, se tia estas Via volo, ĉar mi havas fidon al Vi; sed sen Vi mi nenion povas. Permesu al la bonaj Spiritoj saturi min per sia saniga emanaĵo, por ke mi transigu ĝin al tiu ĉi mal- sanulo, kaj deturnu de mi ĉian penson pri fiero kaj egoismo, kiu povus malpurigi la sanigan emanaĵon.
Por la obseditoj
Antaŭparolo. Obsedo estas la persista agado de malbona Spirito sur iun homon. Ĝi prezentas tre malsamajn karakterojn, ekde la simpla morala influo, sen eksteraj senteblaj signoj, ĝis plena malordo de l' organismo kaj de la mensaj kapabloj. Ĝi konfuzas ĉiujn mediumajn kapablojn; en la perskriba mediumeco ĝi manifestiĝas per la obstineco de unu sola Spirito, kiu komunikiĝas esceptante ĉiujn aliajn.
La malbonaj Spiritoj svarmas ĉirkaŭ la tero, sekve de la morala malsupereco de ĝiaj loĝantoj. Ilia malica agado estas unu el la plagoj, kiuj turmentas la homaron sur la tero. La obsedo, same kiel la malsanoj kaj ĉiuj ĉagrenoj de la vivo, devas esti do rigardata kiel provo aŭ kiel elaĉeto, kaj tiel akceptata. Same kiel la malsanoj estas rezultato de korpaj malperfektaĵoj, kiuj faras la korpon atingebla por la eksteraj pereigaj influoj, la obsedo rezultas ĉiam de morala malperfekteco, kiu ebligas la influon de malbona Spirito. Al fizika kaŭzo oni kontraŭmetas fizikan forton; al morala kaŭzo estas necese kontraŭstari per morala forto. Por eviti la malsanojn, oni fortikigas la korpon; por sin ŝirmi kontraŭ la obsedo, oni devas fortikigi la animon; tial la obsedito bezonas labori por sia propra pliboniĝo, kio ofte sufiĉas por liberigi lin de l' obsedanto, sen helpo de fremdaj personoj. Tiu kelpo fariĝas necesa, kiam la obsedo degeneras en subjugigon aŭ en plenposedon, ĉar tiam la turmentato iafoje perdas siajn energion kaj liberan volon.
La obsedo estas preskaŭ ĉiam venĝo de iu Spirito, kaj plej ofte havas sian fonton en la rilatoj de l' obsedanto kun la obsedito en antaŭa ekzistado. (Ĉap. X, § 6; ĉap. XII, §§ 5 kaj 6.)
En la okazoj de grava obsedo, la obsedito estas kvazaŭ envolvita kaj saturita de danĝera fluidaĵo, kiu nuligas la agadon de la bonaj emanaĵoj kaj ilin forpuŝas. Estas necese liberigi lin de tiuj emanaĵoj; nu, malbona emanaĵo ne povas esti forpuŝata de alia malbona emanaĵo. Per agado simila al la agado de sanigiva mediumo en la okazoj de malsano, estas necese forpeli la malbonan emanaĵon per helpo de pli bona emanaĵo, kiu iamaniere havas la efikon de kontraŭaganto. Tia estas la agado mekanika, sed ĝi ne sufiĉas; estas necese ankaŭ kaj precipe agi sur la inteligentan estulon, al kiu oni devas havi la rajton paroli kun aŭtoritateco, kiun havas nur la morala supereco; ju pli granda la morala supereco, des pli granda la aŭtoritateco.
Tio tamen ne estas ĉio; por certigi la liberigon, oni devas admoni la malican Spiriton rezigni siajn malbonajn projektojn; estas necese aperigi en li la penton kaj la deziron je bono, per instruoj lerte direktataj, en privataj spiritismaj kunsidoj, celantaj lian moralan eduk- on; tiam oni povas ricevi la duoblan ĝojon liberigi enkarniĝinton kaj konverti malperfektan Spiriton.
La tasko fariĝas pli facila, kiam la obsedito, kom- prenante sian situacion, kunhelpas per sia volo kaj preĝ- ado; ne estas same, kiam la persono, ensorĉite de la trompema Spirito, iluziiĝas pri la kvalitoj de tiu, kiu lin mastras, kaj plezuras en la eraro, en kiu tenas lin la obsedan- to; ĉar tiam, anstataŭ helpi, li forpuŝas ĉian helpon. Tiu estas la okazo de fascinado, ĉiam treege pli malfacile kuracebla, ol la plej tirana subjugigo. (La Libro de la Mediumoj, ĉ. XXIII.)
En ĉiuj okazoj de obsedo, la preĝo estas la plej pova helpilo kontraŭ la obsedanta Spirito.
82. Preĝo. (Fare de la obsedito) - Mia Dio, permesu al la bonaj Spiritoj liberigi min de la malbonfa- ranta Spirito, kiu alligiĝis al mi. Se ĝi estas venĝo, kiun li faras pro malbonaĵoj, kiujn mi iam faris al li, Vi tion permesas, mia Dio, por puno, kaj mi suferas la sekvon de mia kulpo. Povu mia pento meriti Vian pardonon kaj mian liberigon! Sed, kia ajn estas lia motivo, mi petegas por li Vian favorkorecon; bonvolu faciligi al li la vojon de la progreso, kiu deturnos lin de la penso fari la malbonon. Povu mi, miaflanke, pagante al li per bono la malbonon, instigi lin al pli puraj sentoj.
Sed mi scias ankaŭ, ho mia Dio, ke nur mia malperfekteco faras min atingebla por la influoj de la malperfektaj Spiritoj. Donu al mi la lumon necesan por rekoni miajn malkorektaĵojn; kontraŭbatalu en mi precipe la fieron, kiu min blindigas pri miaj kulpoj.
Kiel granda devas esti mia senindeco, ke malica estulo povas min mastri!
Permesu, ho mia Dio, ke ĉi tiu frapo kontraŭ mia vantamo servu al mi kiel leciono por la estonteco; ke ĝi fortigu mian decidon purigi min per la farado de la bono, per la praktikado de la karito kaj de la humileco, por ke mi kontraŭmetu de nun baron al la malbonaj influoj.
Sinjoro, donu al mi forton por elteni ĉi tiun provon kun pacienco kaj rezignacio; mi komprenas, ke, kiel ĉiuj aliaj provoj, ĝi devas helpi mian progreson, se mi ne perdos ĝian frukton per murmuroj, ĉar ĝi donas al mi okazon montri submetiĝon kaj praktikadi kariton al malfeliĉa frato, pardonante al li la malbonon, kiun li faris al mi. (Ĉap. XII, §§ 5 kaj 6; ĉap. XXVIII, §§15 kaj sekv., 46, 47.)
83. Preĝo. (Por la obsedito) - Dio Ĉiopova, bonvolu doni al mi la povon liberigi N...n de la Spirito, kiu lin obsedas; se estas en Viaj decidoj ĉesigi ĉi tiun provon, donu al mi la gracon paroli al tiu Spirito kun aŭtoritato.
Bonaj Spiritoj, kiuj helpas min, kaj vi, lia Gard- anĝelo, donu al mi vian kunlaboradon; helpu min liberigi lin de la malpura fluidaĵo, kiu lin envolvas.
En la nomo de Dio Ĉiopova, mi petas la malbon- farantan Spiriton, kiu lin turmentas, foriri.
84. Preĝo. (Por la obsedanta Spirito) - Dio senlime bona, mi petegas Vian kompaton por la Spirito, kiu obsedas N...n; igu lin ekvidi la dian lumon, por ke li vidu la falsan vojon, sur kiu li iras. Bonaj Spiritoj, helpu min komprenigi al li, ke li ĉion perdos farante la mal- bonon, kaj ĉion gajnos farante la bonon.
Spirito, kiu plezuras turmentante N...n, aŭskultu min, ĉar mi al vi parolas en la nomo de Dio.
Se vi volas pripensi, vi komprenos, ke la malbono ne povas venki la bonon, kaj ke vi ne povas esti pli forta ol Dio kaj la bonaj Spiritoj.