La libro de la mediumoj

Ĉu la universa fluidaĵo estas samtempe la uni- versa elemento?

"Jes; ĝi estas la elementa principo de ĉiuj ekzist-

^aJ°j"

Ĉu ĝi havas ian rilaton al la elektra fluidaĵo, kies efikojn ni konas?

"Gi estas ties elemento."

En kia stato la universa fluidaĵo sin prezentas al ni en sia plej simpla formo?

"Por ĝin trovi en ĝia absoluta simpleco, estas ne- cese supreniri ĝis la Spiritoj puraj; en via mondo ĝi troviĝas ĉiam pli aŭ malpli modifita, por konsistigi la kompaktan materion, kiu vin ĉirkaŭas; vi tamen povas diri, ke la stato plej proksima al tiu simpleco estas tiu de la fluidaĵo, kiun vi nomas animala magneta fluidaĵo."

Oni diris, ke la universa fluidaĵo estas la fon- to de la vivo; ĉu ĝi estas ankaŭ la fonto de la inteli- gento?

"Ne, tiu fluidaĵo animas nur la materion."

Ĉar la perispirito konsistas ĝuste el tiu fluid- aĵo, tial ŝajnas, ke ĉi tiu tie troviĝas en kvazaŭa kon- densostato, kiu ĝin iamaniere similigas al la ĝustasenca materio: ĉu tiel?

"Jes, iamaniere, kiel vi diras, ĉar ĝi ne havas ĉiujn proprecojn de la materio; ĝi estas pli aŭ malpli densa laŭ la mondoj."

Kiel iu Spirito povas estigi la movadon de solida korpo?

"Kombinante parton de la universa fluidaĵo kun la fluidaĵo, taŭga por tiu efiko, kiun la mediumo elĵet- as el si."

Ĉu la Spiritoj levas tablon per siaj propraj membroj, iom solidigitaj?

"Ĉi tiu respondo ankoraŭ ne alportos tion, kion vi deziras. Kiam tablo moviĝas sub viaj manoj, la elvokita Spirito ĉerpas el la universa fluidaĵo ion, per kio li kva- zaŭ animas la tablon per nenatura vivo. Tiel prepar- inte la tablon, la Spirito ĝin altiras al si kaj movas sub la influo de sia propra fluidaĵo, kiun li ellasas per sia volo. Kiam la maso, kiun li volas movi, estas por li tro peza, li helpe vokas aliajn Spiritojn, kies kondiĉoj estas tiel samaj kiel liaj. Dank'al sia etereca naturo la Spirito mem ne povas agi sur la malsubtilan mate- rion sen ia perilo, t. e. sen la elemento, liganta lin kun la materio; tiu ligilo, kiu estas tio, kion vi nomas peris - pirito, havigas al vi la ŝlosilon de ĉiuj materiaj spiritismaj fenomenoj. Mi pensas, ke mi respondis sufiĉe kla- re, por esti ĝuste komprenata."

Rimarko. Mi atentigas la leganton pri la unua frazo de ĉi tiu respondo, nome: Ci tiu respondo ANKORAЬ ne alportos tion, kion vi deziras. La Spirito perfekte komprenis, ke ĉiujn antaŭajn demandojn mi faris, nur por veni al ĉi tiu, kaj aludas mian penson, kiu ja atendis tute alian respondon, t. e. la jesigon de mia ideo pri la maniero, kiel Spirito movas tablon.

Ĉu la Spiritoj, kiujn li helpe vokas, estas mal- superaj ol li? ĉu al lia dispono?

"Ili preskaŭ ĉiam estas samrangaj kiel li: ili ofte venas memvole."

Ĉu ĉiuj Spiritoj kapablas okazigi tiajn feno- menojn?

"La Spiritoj, kiuj okazigas tiajn efikojn, estas ĉiam malsuperaj Spiritoj, kiuj ankoraŭ ne liberiĝis de ĉiu materia influo."

Ni komprenas, ke la Superaj Spiritoj ne okup- as sin pri aferoj, kiuj staras tre malalte rilate al ili; sed ni demandas, ĉu, dank'al sia pli subtila esteco, ili kapablus okazigi tiujn fenomenojn, se tio estus ilia volo?

"La Superaj Spiritoj havas la forton moralan, kiel la ceteraj havas la forton fizikan; kiam ili bezonas ĉi tiun forton, tiam ili servigas al si tiujn, kiuj ĝin havas.

Ĉu oni jam ne diris al vi, ke ili uzas malsuperajn Spi- ritojn, kiel vi uzas ŝarĝoportistojn?"

Rimarko. Estas dirite, ke la "denseco" de la perispirito — se oni povas uzi tian esprimon — diversas laŭ la stato de la mondoj; ŝajnas, ke ĝi diversas ankaŭ en la sama mondo laŭ la individuoj. Ĉe la morale progresintaj Spiritoj la perispirito estas pli subtila kaj similas tiun de la altklasaj Spiritoj; ĉe la malsuperaj Spiritoj, kontraŭe, ĝi similas la materion, kaj ĝuste pro tio la malaltklasaj Spiritoj tiel longe konservas la iluziojn de sia surtera vivo: tiuj pensas kaj agas, kvazaŭ ili ankoraŭ vivus; ili nutras la samajn dezir- ojn kaj, oni eble povus diri, la saman voluptamon. Tiu mal- subtileco de la perispirito, havigante al ĉi tiu pli da parenc- eco kun la materio, faras la malsuperajn Spiritojn pli taŭg- aj por la fizikaj manifestiĝoj. Pro tiu sama kaŭzo iu societa homo, sin donanta al intelektaj verkoj kaj kies korpo estas malfortika kaj delikata, ne povas levi pezan ŝarĝaĵon, kiel ĝin faras ŝarĝoportisto. Ĉe tiu homo la materio estas iel malpli kompakta, la organoj estas malpli fortikaj; li havas malpli da nerva fluidaĵo. Car la perispirito rilatas al la Spi- rito, kiel la korpo al la homo, kaj ĉar ĝia denseco estas rekte proporcia al la klaso de la Spirito, tial la pli granda denseco de la perispirito ĉe la malsuperaj Spiritoj anstataŭas la mus- kolan forton, t. e. havigas al ĝiaj fluidaĵoj, necesaj por la manifestiĝoj, pli grandan potencon, ol ĉe tiuj, kies naturo estas pli etereca. Dezirante fari tiajn efikojn, altklasa Spi- rito agas tiel, kiel inter ni la malfortikaj homoj: li venigas por tio Spiriton-metiiston.

Se ni bone komprenis, kion vi diris, la vivo- principo troviĝas en la universa fluidaĵo; la Spirito ĉerp- as el tiu fluidaĵo la duonmaterian envolvaĵon, el kiu konsistas lia perispirito, kaj ĝuste per tiu fluidaĵo li agas sur la inertan materion. Ĉu estas ja tiel?

"Jes; efektive li animas la materion per ia nenatura vivo: la materio estas animita de la animala vivo. La tablo, kiu sin movas sub viaj manoj, vivas simile al ani- malo; ĝi per si mem obeas la inteligentan estulon. Ne ĉi tiu ĝin pelas, kiel homo movas ŝarĝaĵon; kiam la tablo leviĝas, ne la Spirito ĝin levas materiale, sed tio estas la tablo animita, kiu obeas la impulson de la Spirito."

Kia estas la rolo de la mediumo en tiu fe- nomeno?

"Mi ĝin jam diris: la propra fluidaĵo de la mediumo kombiniĝas kun la universa fluidaĵo, kiun la Spirito ko- lektas al si; estas necesa la kuniĝo de ĉi tiuj du fluid- aĵoj, t. e. de la fluidaĵo animaligita kun la universa fluidaĵo, por ke la tablo ricevu vivon. Sed ja rimarku, ke tia vivo estas nur momenta: ĝi estingiĝas kune kun la agado kaj ofte antaŭ ol ĉi tiu finiĝas, tuj kiam la kvanto da fluidaĵo jam ne sufiĉas, por ĝin tenadi."

Cu Spirito povas agadi sen la kunhelpo de me- diumo?

"Li povas agadi sen la konscio de la mediumo, t. e. multaj homoj, ĉe iuj fenomenoj, servas preterkonscie kiel helpantoj al la Spirito. La Spirito ĉerpas el tiuj, kiel el fonto, la animaligitan fluidaĵon, kiun li bezonas; tial la kunhelpo de iu mediumo, kiel vi ĝin komprenas, ne ĉiam estas necesa, kio okazas precipe ĉe la spontaneaj fenomenoj."

Cu, animita, la tablo agadas inteligente? ĉu ĝi pensas?

"Tiel same kiel bastono, per kiu vi faras inteligentan signon. Kio okazas estas ja tio, ke la vivipovo, per kiu ĝi estas animita, ebligas al ĝi obei la impulson de iu inteligento. Notu do bone al vi, ke tablo moviĝanta ne fariĝas Spirito kaj per si mem havas nek pensokapablon nek volon."

Rimarko. En la ordinara parolado ni ofte uzas analog- an esprimon; pri rado, rapide turniĝanta, ni diras, ke ĝi estas animita per rapida movado.

Kiu estas la pli influa kaŭzo por la okazigo de tiu fenomeno: ĉu la Spirito aŭ la fluidaĵo?

"La Spirito estas la kaŭzo, la fluidaĵo estas la ilo: ambaŭ estas necesaj."

Kian rolon ludas do la volo de la mediumo en tiu okazo?

"Gi altiras la Spiritojn kaj ilin kunhelpas ĉe la impulso, kiun ili donas al la fluidaĵo."

— Cu la agado de la volo estas ĉiam nepre necesa?

"Gi pligrandigas la forton, sed ĝi ne ĉiam estas necesa, ĉar la moviĝado povas fariĝi kontraŭ, eĉ malgraŭ tiu volo, kio pruvas, ke ekzistas ia kaŭzo, nedependanta de la mediumo."

Rimarko. La kontakto de la manoj ne ĉiam estas ne- cesa por la movado de iu objekto. Gi plej ofte estas necesa nur por la unua impulso, sed, unu fojon animita, la objekto povas obei la volon de la Spirito sen ia materia kontakto; ĉi tio dependas, aŭ de la potenco de la mediumo, aŭ de la naturo de la Spirito. Eĉ iu unua kontakto ne ĉiam estas nepre necesa, kion pruvas spontaneaj movoj kaj delokigoj, kiujn neniu ekpensis estigi.