Ĉi-lasta estas grandega slabo cl roz-kolora vitro kristala kaj tre klara, kie sun-lumo evidentigas ĉiujn internajn kaj fascinantajn reliefojn, kies nekredebla filigrano mirigus la plej genian surteran oraĵiston! La brodaĵoj reflektiĝas sur la polurita pavimo el milda cindra koloro, kiu transformiĝas en fascinantan spegulon reflektante siajn reliefojn kaj la kolorojn de la giganta supra verando. Kiam la brizo movas la astralajn fluidojn, kiuj penetras en la medion, multobliĝas la lilaj reflektoj kaj la nuancoj rozaj kaj salm- koloraj. Ili akordas kun la delikataj tonoj lazur-ĉielaj, kiuj plej aspektas kiel polvo dc blankeco irizita de la suno kaj ŝvebanta ĉirkaŭ la alabastraj kolonoj. La portalo majcsta, sed sen la troigoj de senutila pompo, situas en la centro dc la alabastra fasado kaj, pli antaŭe, paralele viciĝas la sep kolonoj, kiuj subtenas la mirindan slabon el roza kristalo, kiu kovras la frontan arcon. Super la portalo, kiun daŭre envolvas bunta aŭreolo, staras laŭlonge filigrana friso el arabeskoj kaj fajnaj girlandoj laŭ du safiraj nuancoj, hela kaj malhela. Pli malsupre, sur la grandioza fasado de la portalo, troviĝas la esperantista blazono de la Akademio de la Metropolo de la Granda Koro. Temas pri belaspekta kruco tajlita en la plej bela lazuro, kiun mi iam vidis. En la kuniĝo de la du brakoj staras granda roz-kolora koro kun ter-globo en la centro, kies oceanoj estas smerald-koloraj kaj la kontinentoj hel-verdaj kontraste kun la malhel- verdo de la ter-reliefoj. La tuto de ĉi-tiu alloga blazono elstariĝas sur fono de luma aŭro, kiu mildc evidentigas la konturojn de la ĉiel-lazura kruco polarizante ĝin per arĝenta tono kaj elradiante dolĉajn rebrilojn kontraŭ la alabastra koloro de la akademiaj muroj. Sur la ekvatoro de ĉi-tiu terglobo staras hel-viola zono enkadrigita en du arĝentaj frisoj. Sur la zono, per senmakulaj blankaj literoj altreliefaj, oni legas la frazon tiel konatan de la surteraj esperantistoj: "Esperanto estas la Evangelio de la lingvoj". Pli poste mi trovis aliajn similajn frazojn en la studejoj kaj labor-salonoj de la Akademio, interkiuj mi notis precipe jenan maksimon: "Esperanto estas la parolsimfonio de la Spirito, pere de la homa instrumentalo".
La sveltaj kolonoj estas travideblaj kaj pinte maldikaj, sed larĝaj je la bazo. lli staras sur sep kusenoj el marmora astrala substanco. Ĉiuj estas lume trapenetritaj kaj evidentigas siajn graciajn volutojn kaj internajn reliefojn. Ĉi-tiuj lante supreniras ĝis kiam la frondoj povas maldensiĝi sur la sulkoj de fajnaj brodaĵoj, kitij formas kapricajn baledojn produktitajn de la spiraloj ĉirkaŭ la supraj kapiteloj.
Ĉi-tiuj alabastraj kolonoj fariĝas tre vivaj ankaŭ dumtage kun la volutoj kaj filigranoj interne suprenirantaj en formo de topazaj kordonoj kun folioj roz-lilaj, elvokante la ĉarmajn orkideojn kaj la ravajn vegetalajn parazitojn de la brazilaj arbaroj.
Danke al tekniko, kies klarigo ne eblas, la tuta esperantista konstruaĵo estas daŭre mergita en dclikata aŭro de smeralda lumo, kiu ŝuldiĝas al energidona koncentrado ĉirkaŭ ĝia helkrema kupolo. Ĉi-tiu estas bonega kaptilo de sun-lumo, kiun ĝi kanaligas internen de la centra turo sub formo de balzamaj emanaĵoj kaj de tie radias kaj distribuas al ĝiaj sep aloj. Same kiel okazas dumnokte kun la volbo de la metropola templo, la kupolo de la Akademio similas al vastega kaj luma lampŝirmilo, kiu ornamas la okcidentan regionon kiel alloga fonto de polarizita lumo. Tiu-ĉi lumo fandiĝas kun la luma aŭro de la najbaraj konstruaĵoj, mirinde kontribuante por doni ĉielan helecon al florplena universitata kvartalo. La EsperantoAkademio memorigas la figuron de majesta palaco materiigita per la magio de potenca orienta geniulo, kiu scipovis kunigi, en ĝia konstruado, la amemon de sanktulo kaj la genion de saĝulo.
Demando: Ĉu la studoj kaj la edukaj laboroj plenumitaj en la Esperanto- Akademio de la metropolo de la Granda Koro estas sub la respondeco de departementoj similaj al surtera pedagogia mekanismo? Aŭ ĉu ili konsistas el rimedoj pure mensaj, nur je inspira plano, lasante al la teranoj la ĉelan taskon de lernado?
Atanagildo: La Esperanto-Akademio de nia metropolo dividiĝas en diversaj departementoj destinitaj al laboroj kaj specialigitaj studoj, kunlige kun aliaj esperantistaj institucioj kaj asocioj ekzistantaj en la ĉefaj komunumoj dc elkarniĝintaj spiritoj apartenantaj al aliaj rasoj, ankaŭ interesitaj pri la studado de Esperanto. En la multaspektaj astralaj laboroj celantaj la surteran disvastigon de la lingvo Esperanto kunvenas miloj da teknikistoj, filozofoj, sciencistoj kaj historiistoj, kiuj, post konvena preparado, renaskiĝos en la diversaj surteraj rasoj, sindone agante por Ia progreso de la nobla internacia lingvo.
Enkarniĝintoj kaj elkarniĝintoj aktive laboras por la sukceso de la internacieco de la lingvo, jen akcelante la disvastigon de la parola mekanismo, jen partoprenante en frataj movadoj de elstara spiriteco, kiuj faciligu la kristanan renoviĝon de la surtera civitano. Verdire la "misio Esperanto" ankoraŭ ne finiĝis ĉar, paralele al progreso mensa, arta, scienca kaj religia de la surtera homo, aperos ankaŭ novaj nuancoj de parola beleco, kiujn nur la esperantista idiomo kapablos traduki pere de la altaj inspiroj de siaj sideraj mentoroj.
Demando: Kia esta la interna aspekto de ĉi-tiu EsperantoAkademio?
Atanagildo: La interno de ĉiuj fakoj situantaj en la vastaj aloj kunligitaj al la centra kolono de la konstmaĵo, estas komplete diafana. La astrala lumo, milda kaj balzama, transiras de unu ĉambro al la alia kaj el tiu miksaĵo naskiĝas la plej bclaj koloritaj tonoj.
Konforme al la naturo de la mensaj kaj emociaj emanaĵoj de la estaĵoj tie ĉeestantaj en agordo kun la plenumataj laboroj, la medio, luma kaj kolorplena, modifiĝas kaj influiĝas vibre. Kvankam daŭre persistas ununura lum-nuanco aŭ aparta koloro kiel brila fono de la Akademia medio, en ĉiu alo oni povas distingi kolor-tonon malsaman kaj konvenan al ĝia ĉefa funkcio. Temas pri nuanco, kiu elstaras super la luma kaj kolorplena konstanta fono de la tuta institucio. ankaŭ la centra turo de la konstruaĵo posedas la eksterordinaran kapablon absorbi ĉiujn kolor-nuancojn, kiuj devenas de la flankaj apartamentoj, kaj poste fandi ilin en unusolan lum-kvanton el belega sidera koloro, kies allogon ne eblas priskribi per la limigita homa esprim-maniero. Ĉi-tiu mirinda fenomeno devenas de procedo, kiun la teknikistoj de nia metropolo uzas por kunigi la vibrajn kampojn de ĉiuj medioj de studo kaj laboro. Tiel ili transformiĝas en unusolan vibran modelon kiel nura amema kaj energi-dona amplekso, kiu kunigos la mensajn kaj emociajn aspirojn de ĉiuj esperantistaj laboristoj. Ĉi-tiu fandiĝo de koloroj kaj psika sinteno de la animoj, kiuj tie studas kaj laboras, konsistigas la "lokan aŭron", tio estas la fundamenta "psika temo", kiu distingas la funkcion kaj edukan karakteron de la Esperanto-Akademio inter la aliaj akademiaj institucioj apartenantaj al la universitata kvartalo de la metropolo de la Granda Koro. Post kelka tempo mi povis pli bone kompreni ĉitiun mirindan fandiĝon de koloroj kaj pensoj de la laboremaj elkarniĝintaj esperantistoj. Ĝi okazas kunlige kun la tuta majesta medio de la Akademio, ĉar ĝi signifas ankaŭ valoran psikan provon kapablan ame penetrigi la aŭron mem per la sublima interfratiĝa mesaĝo de Esperanto.