La spertaj surteraj klar-vidantoj povos konfirmi al vi, ke la laringa ĉakro intensiĝas kaj reduktiĝas en sia fundamenta hellazura koloro, kiel ankaŭ modifiĝas laŭ grandeco kaj lumeco sub la influo de la potencialo kaj parola kvalito de la homo. Temas pri unu el la ĉakroj, kiuj tre multe influas la ceterajn fortocentrojn kaj la nervajn pleksojn de la homa organismo.
Fakte, la materiigo de ideoj pere de fonetismo estas fenomeno, kiu koncentras ĉiujn etero-magnetismajn fortojn de la perispirito agante en vigla agordo kun la aliaj eteraj centroj, kiuj reguligas la organajn taskojn. Ĝia funkcio kaj kolor- aspekto rapide modifiĝas konforme al la sonoreco, akreco aŭ intenseco per kiuj estas prononcitaj la vortoj de la homo. Ekzistas verdire speciala aranĝo por ĝia funkciado - jam sufiĉe konata kaj difinita de kelkaj joganoj kaj lertaj okultistoj - por produkti funkciajn modifojn konforme al la idiomo kaj psikologio de ĉiu surtera raso. Mi havis la eblecon observi interesan eksperimenton en la fonetisma departemento de la Esperanto-Akademio, kiu pnivis, ke la obskuraj dialektoj kaj la konfuzaj ĵargonoj de primitivaj vilaĝanoj reduktas la diametron de la laringa ĉakro al dimensio de monero prezentante malpuran aspekton lazur-indigan sen sufiĉa lumeco kaj ŝajne sen rotacio.
Intertempe, danke al mirinda projekci-aparato sur vitra kaj travidebla ekrano, mi povis apreci diversajn tre belajn efektojn produktitajn en la laringa ĉakro de famaj surteraj kantistoj, kiam en luksa latina teatro ili kantis oper-pecojn de "Nonna" de Bellini.
La efekto estis surpriza kiam la soprano atingis la klimakson de Ia longa ario "Casta Diva", ĉar ŝia laringa ĉakro, regulanta la voĉan rcgionon, atingis diametron de ĉirkaŭ 20 centimetroj. Ĝi dissendis brilon el plej fascina kaj nepriskribebla lila koloro enkadrita en aŭreolo de intensa arĝenta lumeco, kiel kolibrio senmova en la aero subtenata nur per la rapid-movo de siaj flugiloj. La penso de la kantistino fluis tra la voĉ-kordoj de ŝia laringo en la plej dia kaj perfekta vibra komunikebleco de ŝia spirito. Dum alia eksperimento pli kolektiva, mi estis ravita de ĉarma melodia bildo kiu prezentiĝis, kiam la teknikistoj fokusigis la sccnejon de alia teatro en Italujo, kie oni prezentis la "Cavalleria Rusticana" ekzakte en la momento kiam la oro ludis la sccnon antaŭ la preĝejo kantante respekteme kaj trankvilc la ravan mclodion de "Regina Coeli", kiu vibrigis la medion cn rcligia ckstazo. La laringa ĉakro de ĉiu kantisto, membro de la majesta oro kiu antaŭas al la fama "Intermezzo" de la "Rusticana", aspektis kiel brilega sfero dissendanta lumojn lilajn kaj hel-lazurajn provizitajn per la mensaj efluvoj adaptitaj al la plej altaj vibradoj de la muzika ideo de ĉi-tiu momento. Tio komprenigis al mi la ekstreman zorgon, kiun la fonetisma departemento esperantista dediĉis al la esploro de la fenomenoj de ĉi-tiu laringa centro. Tiu zorgo koncemis la fizikajn efektojn, kiujn la Esperanto-prononco provokas en la diversaj tipoj de homaj rasoj, kiel ankaŭ la sintenon de tiu centro antaŭ la intenseco kaj flueco konsilindaj por la ton- mezuro kaj sonoreco de la neŭtrala lingvo.
Ĉefa celo de la sideraj teknikistoj estis harmoniigi la inican prononcon de Esperanto kun la eteraj kaj cirkulantaj kurentoj de la perispirito, kiuj, inter la okultistoj, estas tre konataj laŭ la nomo de "Tatwas". Nur kiam la perispirito, pro la homa evoluo, akiris sian etero-funkcian ekvilibron, ĝia laringa ĉakro fariĝis taŭga por kontroli kaj stimuli la voĉajn kombinadojn proprajn de la esperantista parol-maniero. Tiam la Ĉielo sendis al la Tero la spiriton, kies nomo estos poste Lazaro Ludoviko Zamenhof, kun la speciala misio materiigi, per la homa voĉo, la idiomon jam preparitan en la Transmondo.
- Departemento de vorta konsisto: Gi prizorgas ekskluzive la specifan aplikadon de la dekses fundamentaj reguloj de Esperanto, konceme ĝiajn difinojn kaj finaĵojn kaj ankaŭ la karakteron aktivan kaj pasivan de la verboj de la homaj voĉoj kaj iun ajn aldonon de novaj aŭtonomaj vortoj. Ĝia agado aparte limigas al la rekta studo de la leksikologia kaj sintaksa konsisto de la idiomo, disciplinante ĝian perfektan fluon kaj koheron dum la parola uzado en la fizika mondo.
- Psikofizika Departemento: Temas pri organo aparte respondeca pri la perfekta adaptiĝo de la "fundamenta ideo"de Esperanto, tio estas la psika orientado de la idiomo kaj ĝia efiko en la fizika organizado de la homo. Ĝi estas esence kontrol- departemento de la lingva ekzercado en la materia mondo, ĉar gi prezentas sugestojn, determinas daŭrajn klopodojn kaj inspiras la enkamigintajn esperantistajn adeptojn por ke la idiomo estu ĉiam preta por plenumi la filologiajn kaj evoluajn necesojn de la homaro.
Ĝi transprenis la severan teknikan respondecon adapti la fizikajn artikulaciojn de Esperanto al vizaĝa modelo de la "selektita" homo de la tria jarmilo, kiu estos la profetita civitano rezultanta el la proksima spirita selektado, "dekstre" de Kristo. Tiu civitano devos havigi al si la rajton de idiomo severa kaj hannonia, kies artikulacio ne stigmatizu la serenecon de lia vizaĝo, nek provoku troigajn penojn kaj cirkajn grimacojn, kiel ankoraŭ okazas en kelkaj dialektoj kaj surteraj degeneritaj Iingvoj. Sendube estas facile rimarki, ke angoroj, nekontentecoj, suferoj, frustracioj kaj malvirtoj multe perturbas la harmonion de la homa vizaĝo kaj stampas ĝin per sulkoj kaj cikatroj, kiuj estas la stigmatoj produktitaj de malsaneca menso.
La koler-eksplodoj ne nur kongestas la okulojn kaj tremigas la lipojn, sed helpas por ke la plej bela fizionomio fariĝu malamika sub la influo de agresemaj pensoj. Aliflanke, kiam la spiritaj kvalitoj superregas la animalajn pasiojn, mirindaj sereneco kaj beleco penetras la homan vizaĝon! Ekzistas enorma diferenco en la serafa fizionomio de Francisko de Asizo, la mistika vizaĝo de Jesuo kaj la trankvila mieno de Budho, se komparitaj kun la kongesta kaj malsaneca fizionomio de Kaligulo, la diboĉa vizaĝo de Mesalina, la burleska de Nero aŭ la brutala mieno de Ĝinĝis-Ĥano. Jen la kialo, ĉar esperantista departemento, kiu respondecas pri la psikaj kaj fizikaj rilatoj de la internacia idiomo, specialiĝis por doni al Esperanto artikulacion je minimuma peno kaj sen perturbi la afablecon de la fizionomia homa esprimo. Tio estis tre necesa konsiderante, ke temas pri lingvo je supera spirita ordo, esence elektebla por la animoj sindonantaj al la interfratiĝo de ĉiuj popoloj. Resume, estas tasko de ĉi-tiu sektoro de la esperantista laboro en la spaco, eviti la ridindajn grimacojn kaj la fizionomiajn agitiĝojn en la uzado de Esperanto. Ĉi- lastaj estas tre komunaj dum la artikulacioj de kelkaj dialektoj de popoloj neŭrozaj kaj tro emociaj, kies konfuza parol-bruo, kuniĝinta al prodigemo de gestoj kaj ridindaj parol-esprimoj, perfekte kongruas kun iliaj barbaraj idiomoj.