ANTOINE DE SAINT–EXUPÉRY
La Princeto
ANTOINE DE SAINT–EXUPÉRY
La Princeto
Tradukita ad Ido da Fernando Tejón
Kovrilo–Libro rikreita da Lucas Costa
Duesma Versiono
Editerio Krayono
Ta verko rilicencesas sub
Attribution 3.0 Unported (CC BY 3.0)
http://creativecommons.org/licenses/by/3.0
Yaro di publikigo
2005
Yaro di ripublikigo
2013
Originala Titulo
Le Petit Prince
Autoro
Antonie de Saint–Exupéry
Tradukero
Fernando Tejón
Kovrilo–Libro ed Plubonigo
Lucas Costa – lucaszen@outlook.com
Originala Publikigo
Editerio Krayono
https://sites.google.com/site/editeriokrayono/
VERKO LEKTENDA
Ta amatora tradukuro da Fernando Tejón simple intencas montrar la ecelanta verko da Antoine de Saint–Exupéry “La princeto” en la linguo internaciona Ido a ti qui samatempe prizas ta helpanta linguo e la belega poezio da Saint–Exupéry. Certe “La princeto” unesme aspektas proza verko a la lektero, ma se vu prizas askoltar la steli dum la nokto, ed oli semblas sonar quale se oli esas kinacentamilioni de klosheti, lore vu ne plus lektas prozo ma vera ed autentika poezio. E forsan ulaloke vireto, di qua hari esas ora, iros a vu... Voluntez esar jentila a lu!
https://sites.google.com/site/idobrazilia/
idobrazilia@bol.com.br
Por Léon Werth
Me pregas pardono a la pueri pro dedikar ta libro ad adulta persono. Tamen me
havas serioza exkuzo: ta adulto esas la maxim bona amiko quan me havas en la mofdndo.
Me havas altra exkuzo: ta adulto esas kapabla komprenar omno, anke la libri por la pueri.
E me havas triesma exkuzo: ta adulto habitas Francia, ube lu sufras pro hungro e koldeso.
Do lu tre multe bezonas konsolacesar. Ma se ta exkuzi ne suficas, lore me dedikas ta libro a la puero qua plura yari ante nun ta adulto esis. Omna adulti unesme esis pueri (malgre ke poka adulti memoras lo). Do me korektigas mea dediko:
Por Léon Werth,
kande lu esis puero.
Chapitro I
Kande me evis sis yari, me vidis belega imajo en libro pri la Virga Foresto, di qua titulo esis
“Vivita Rakonti”. Ta imajo montris boao glutonta bestio. Yen kopiuro de la imajo:
En la libro onu povis lektar: “La boai glutas integra la kaptita animali, sen mastikar oli. Seque la boai quiete dormas senmova dum la sismonata digestado”.
Do me multe meditis pri la aventuri en la junglo, e samatempe me sucesis krear mea unesma
desegnuro per kolorkrayono. Olu esis mea desegnuro numero un, ed olu esis tale:
Me montris mea chefa verko a la adulti e me questionis a li ka mea desegnuro pavorigis li.
La respondo de li a me esis: “Pro quo chapelo pavorigus ni?”
Ma mea desegnuro ne montris chapelo ma boao qua digestas elefanto. Lore me desegnis la
kontenajo di la serpento boao por komprenigar la adulti, nam li sempre bezonas klarigi. Yen quale aspektis mea desegnuro numero du:
La adulti konsilis a me ne plus desegnar boai (nek olia kontenajo nek olia extera aspekto)
e prefere interesar pri geografio, historio, kalkulo e gramatiko. Takauze, evante nur sis yari, me abandonis ecelanta piktisto–kariero, deskurajigita pro la nesuceso de mea desegnuri numero un e du. La adulti nulatempe komprenas tote omno sen helpo, ed esas tre jenanta laboro por la pueri sempre klarigar omno a la adulti.
Do me mustis selektar altra mestiero e me lernis pilotar aeroplani. Me flugis tra la maxim
granda parto di la mondo, e me tote konsentas ke la geografio esis tre utila a me. Pro mea savo geografiala me rapide e facile distingas regardete Chinia de Arizona. To tre multe helpas kaze ke onu perdesas dum voyajo en obskura nokto.
Tale, dum mea vivo, me relatis a multa serioza personi e me vivis multatempe kun adulti. Do
me proxime vidis li, ma to poke favorigis mea opiniono pri li.
Kande me renkontris ula persono qua aspektis inteligenta, lore me montris a lu mea desegnuro numero un, olquan me sempre konservis. Tale me intencis savar ka lu esis komprenema, ma sempre 6
onu respondis a me: “To esas chapelo”. Lore me ne parolis a lu pri boai, nek pri Virga Foresto, nek pri steli. Me obliviis mea mondo e me parolis a lu pri lua mondo: pri bridge, pri golfo, pri politiko e pri kravati. E la adulto esis ya kontenta pro konocar persono tante racionoza.
Chapitro II
Do me vivis sola, sen povar vere interparolar kun ulu, til ke sis yari ante nun la motoro di mea aeroplano paneis dum flugado adsur la dezerto Sahara. Ulo ruptesis en la motoro e pro ke nula mashin–aranjisto nek pasajeri voyajis kun me, me ipsa probis sucesar en la desfacila motoro–reparo.
To esis por me afero importantega nam me havis quanteso de drinkebla aquo por ne plus kam ok dii.
La unesma nokto me dormis sur la sablo, mil milii for de irga habitata loko. Me esis plu izolita kam naufrajinto meze la oceano. En tala cirkonstanci vi povas imaginar mea surprizo la sequanta matino pos mea vekigo, nam me audis kurioza voceto qua dicis a me:
— Voluntez... desegnar mutonyuno por me!
— Quo?
— Desegnez mutonyuno...
Per rapidega salto me stacis, quale tushita da fulmino. Me frotis per manuo mea okuli e me
regardis atence extraordinara vireto qua gravamaniere observis me. Yen la maxim bona portreto de lu olquan me povis desegnar plu tarde.
Kompreneble mea desegnuro esas min multe bela kam la modelo. Ma me ne kulpas, la adulti
deskurajigis me durar mea piktisto–kariero kande me evis sis yari e til lore me nur lernabis desegnar klozita ed apertita boai.
Do me regardis ta aparo per mea astonita e maxim apertita okuli. Ne vi obliviez ke me trovis en loko qua distis mil milii de altra habitata loko. Surprizante mea vireto ne aspektis perdita nek preske 7
mortinta pro fatigo, nek pro hungro, nek pro timo. Lu ne aspektis perdita puero meze dezerto, mil milii for de altra habitata loko. Kande me fine sucesis parolar, me dicis a lu:
— Ma... quon vu facas hike?
Lu itere dicis dolce a me, quale se to esis serioza afero:
— Voluntez desegnar mutonyuno a me...
Kande misterio esas tro impresiva, onu ne audacas desobediar. Malgre ke ta solicitajo semblis a me absurdajo, mil milii for de altra habitata loko ed en danjero de morto, me ektiris de posho paperofolio e plumo. Ma lore me memoris ke me lernis precipue geografio, historio, kalkulo e gramatiko, do me, kelke malhumoroza, dicis a la vireto ke me ne savis desegnar. Lu respondis a me:
— To ne importas. Desegnez mutonyuno a me!
Pro ke me nulatempe desegnis mutonyuno, me ridesegnis por lu un ek la du olquin me esas
kapabla desegnar: ta di la klozita boao. Tote astonita me audis lua respondo a me:
— No! No! Me ne volas elefanto en boao. Boao esas tre danjeroza ed elefanto okupas tro multa spaco. En mea domo omno esas mikra, to quon me bezonas esas mutonyuno. Desegnez mutonyuno
por me!
Do me desegnis mutonyuno. Lu atence regardis olu e pose lu dicis a me:
— No! ta esas tre malada. Desegnez altra mutonyuno!