LA SORCISTO DE OZ [en Ido]

Li proximeskis la domo ube Dorothy stacis ye la pordo, hezitis e susuris inter su, quaze li timis pluproximeskar. Ma l’oldineto marchis a Dorothy, profunde reverencis, e dicis per dolca voco,

‘Vu esas kordiale aceptata, maxim nobela Sorcistino, a lando dil Munchkini. Ni esas tre gratitudoza pro ke vu mortigis la maligna Sorcerino del Esto, e liberigis nia populo de sklaveso.’

Dorothy astonesis askoltar ica parolado. Quon signifikis, ke l’oldino nomizis el sorcistino, e dicis ke el mortigis la maligna Sorcerino del Esto? Dorothy esis puerino inocenta e ne-ofensiva, portita da ciklono de multa milii de lua hemo; ed el nultempe mortigis irgo dum la vivo.

Ma l’oldino evidente vartis respondo; do Dorothy dicis hezitante,

‘Vu esas tre benigna; ma esas ul eroro. Me ne mortigis irgo.’

‘Ma lo facis vua domo,’ ridante replikis l’oldineto; ‘e to es egala. Regardez!’ el duris indikante l’angulo dil domo; ‘yen elua du ped-fingri qui saliis desub ligno-bloko.’

Dorothy regardis e krietis pro pavoro. Ibe desub la trabo dil domo ya saliis du pedi portanta arjenta shui havanta pinta extremaji.

‘Ho ve! ho ve!’ kriis Dorothy, e juntis sua manui pro konsterno; ‘la domo evidente falis adsur el. Quale agar?’

‘Esas nulo agebla,’ kalme dicis l’oldineto.

‘Ma qua lu esis?’ demandis Dorothy.

‘El esis la maligna Sorcerino del Esto, quale me dicis,’ respondis l’oldineto. ‘El sklavigis l’omna Munchkini dum multa yari, igis ke li laboregez por el nokte e jorne. Nun li liberigesas, ed gratitudas vu pro ta favoro.’

‘Qui esas la Munchkini?’ questionis Dorothy.

‘Li esas la homi habitanta ca lando del Esto, ube regnis la maligna Sorcerino.’

‘Ka vu esas Munchkino?’ demandis Dorothy.

‘No; ma me esas amiko, quankam me habitas la lando dil Nordo. Vidinte ke la Sorcerino del Esto mortigesis, la Munchkini sendis rapida kuriero a me, e me quik venis. Me esas la Sorcerino del Nordo.’

‘Ho ha!’ kriis Dorothy; ‘ka vu esas reala sorcerino?’

‘Yes ya,’ respondis l’oldineto. ‘Ma me esas benigna sorcerino, e la homi men amas. Me ne esas tam povoza kam la maligna Sorcerino qua hike regnis, o me ipsa liberigabus la populo.’

‘Ma me opinionis, ke omna sorcerini esas maligna,’ dicis la puerino, qua esis mi-timoza koram reala sorcerino.

‘Ho no; lo esas grand eroro. Esis nur quar sorcerini en la tota Lando Oz, e du de li, habitanta en la Nordo e la Sudo, esas benigna sorcerini. Me savas ke lo es vera, pro ke me ipsa esas un de eli, e ne povas erorar. Elti habitanta l’Esto e la Westo esis ya maligna sorcerini, ma nun vu mortigis un de eli, e restas nur un maligna Sorcerino en la tota Lando Oz—elta qua habitas la Westo.’

‘Ma,’ dicis Dorothy pos pensado, ‘Onklino Em dicis a me, ke l’omna sorcerini mortis—multa yari ante nun.’

‘Qua esas Onklino Em?’ demandis l’oldineto.

‘El esas mea onklino habitanta Kansas, de ube me venis.’

La Sorcerino del Nordo semblis pensar dum kelka tempo, kapo inklinanta e l’okuli regardanta la sulo. Pose el adsupre regardis e dicis,

‘Me ne savas ube esas Kansas, pro ke me ne ja audis pri ta lando. Ma dicez, kad ol esas lando civilizita?’

‘Ho yes,’ respondis Dorothy.

‘To explikas la afero. En landi civilizita me kredas ke ne plus esas sorcerini; nek sorcisti, nek sorcistini, nek magiisti. Ma komprenez, la Lando Oz nultempe civilizesis, pro ke ni restas disjuntita de altra landi. Do ni ankore havas sorcerini e sorcisti inter ni.’

‘Qui esas la Sorcisti?’ demandis Dorothy.

‘Oz ipsa esas la Granda Sorcisto,’ susurante respondis la Sorcerino. ‘Lu esas plu povoza kam ni altra kune. Lu habitas l’Urbo de Smeraldi.’

Dorothy esis demandor plusa questiono, ma tainstante la Munchkini, qui stacabis taceme, kriegis ed indikis per fingri l’angulo dil domo ube jacabis la Maligna Sorcerino.

‘Quo esas?’ demandis l’oldineto, e regardis, e rideskis. La pedi dil mortinta Sorcerino tote desaparabis e nulo restis ecepte l’arjenta shui.

‘El esis tante olda,’ explikis la Sorcerino del Nordo, ‘ke el rapide sikigeskis sub la suno. To esas elua fino. Ma l’arjenta shui esas vua, e vu havos oli por portar.’ El extensis la manuo e prenis la shui, e pos vishinte la polvo de oli, transdonis oli a Dorothy.

‘La Sorcerino del Esto fieresis pro ta arjenta shui,’ dicis un del Munchkini; ‘ed esas en oli ula sorco, ma quon ni nultempe savis.’

Dorothy portis la shui aden la domo e pozis oli adsur la tablo. El itere ekiris al Munchkini e dicis,

‘Me deziregas retroirar a mea Onklino ed Onklulo. Ka vi povas helpar me trovar la voyo?’

La Munchkini e la Sorcerino regardis l’una l’altra, pose Dorothy, e kapsukusis.

‘Adeste ne fora,’ dicis unu, ‘esas granda dezerto, e nulu povus vivar transirante ol.’

‘Esas same adsude,’ dicis altru, ‘nam me adibe irabis. La Sudo esas la lando dil Quadrilingi.’

‘On dicas,’ la triesma viro dicis, ‘ke esas same adweste. E ta lando, ube habitas la Winkii, regnesas dal maligna Sorcerino del Westo, elqua sklavigus vu se vu irus tavoye.’

‘La Nordo esas mea hemo,’ dicis l’oldineto, ‘e ye la bordo esas la sama granda dezerto cirkondanta ca Lando Oz. Me timas, mea karo, ke vu mustas restar kun ni.’

Dorothy ploreskis, pro ke el esis sola inter ta stranja homi. Elua lakrimi chagrenigis la bonkordia Munchkini, qui quik ektiris lia naztuki ed anke ploreskis. E l’oldineto deprenis sua chapelo ed equilibrigis la pinto an l’extremajo di sua nazo dum ke el solene kantis ‘un, du, tri.’ Nemediate la chapelo divenis ardez-tabelo, sur qua skribesis granda literi markizita per kreto:

‘DOROTHY IREZ AL URBO DE SMERALDI.’

L’oldineto prenis l’ardez-tabelo de sua nazo e lektinte demandis,

‘Ka vu nomesas Dorothy, mea karo?’

‘Yes,’ respondis la puerino sikiganta sua lakrimi.

‘Do irez al Urbo de Smeraldi. Forsan Oz helpos vu.’

‘Ube esas ta Urbo?’ demandis Dorothy.

‘Ol esas en la exakta centro di la lando, ed regnesas da Oz, la Granda Sorcisto pri qua me dicis.’

‘Kad lu esas bona homo?’ anxie questionis la puerino.

‘Lu esas bona Sorcisto. Sive lu esas homo sive ne, me ne povas dicar, pro ke me lun nultempe vidis.’

‘Quale me iros adibe?’ demandis Dorothy.

‘Vu mustas marchar. Esas longa voyo, tra landi hike agreabla, ibe obskur e terorinda. Ma me uzos mea omna magio por protektar vu.’

‘Ka vu ne kuniros?’ pregis la puerino, qua konsidereskis l’oldineto kom sua unik amiko.

‘No, me ne povas,’ el replikis; ‘ma me donacos a vu mea kiso, e nulu audacos nocar homo kisita dal Sorcerino del Nordo.’

El proximeskis a Dorothy, e dolce kisis el an la fronto. Ube elua labii tushabis la puerino esis marko ronda e brilanta, quale Dorothy balde deskovros.

‘La voyo al Urbo de Smeraldi esas pavita per flava briki,’ dicis la Sorcerino; ‘do vu ne povas faliar ol. Arivante che Oz, ne pavorez pro lu, ma dicez vua historio e demandez lua helpo. Adio, mea karo.’

La tri Munchkini profunde reverencis e deziris ad el bona voyajo, e pose li formarchis tra l’arbori. La Sorcerino amikale salutetis per la kapo, jiris trifoye sur elua sinistra talono, e quik desaparis; to astonis mikra Toto, qua aboyis sat laute pos ke el livabis, pro ke lu pavorabis mem grondar kande el stacis apude.

Ma Dorothy, qua savis ke el esas sorcerino, expektabis ke el desparos tamaniere, e tote ne astonesis.

La Sorcisto de Oz, Chapitro 3

Me pregas, kam sempre, komentez pri erori o sugestaji. Danko!

CHAPITRO 3

Quale Dorothy salvis la Terorigilo

Nun sola, Dorothy hungreskis. Do el iris al armoro e tranchis pano ed indutis ol per butro. El anke donis pano a Toto, e preninte sitelo del tabulo el portis ol al rivereto e plenigis ol per aquo klara e cintilanta. Toto kuris al arbori ed aboyeskis ye l’uceli sidanta en olti. Dorothy iris por kaptar lu, e vidis tante saporoza frukti pendanta del branchi ke el koliis poki, e trovis ti quin el deziris por augmentar la frua dejuno.