LA SORCISTO DE OZ [en Ido]

To ne nocis la Terorigilo, ma surprizis lu, e lu aspektis kelke vertijoza kande Dorothy stacigis lu.

‘Hike es altra spaco inter l’arbori,’ vokis la Leono.

‘Me unesme probez ol,’ dicis la Terorigilo, ‘name me ne nocesos jetita.’ Lu marchis parolante ad altra arboro, ma olua branchi quik sizis lu ed itere jetis lu retroe.

‘Quale stranja,’ klamis Dorothy; ‘quon ni facez?’

‘L’arbori evidente decidis kombatar ni, e haltigar nia voyajo,’ komentis la Leono.

‘Me opinionas, ke me ipsa probez ol,’ dicis la Hakisto, e pozinte sua hakilo sur sua shultro, lu marchis al unesma arboro olqua tante rude traktabis la Terorigilo. Granda brancho bendante adinfre por sizar lu, la Hakisto hakis tante feroce ke lu tranchis ol en du peci. Quik l’arboro sukusis sua omna branchi quaze ol doloras, e la Stana Hakisto sekure pasis sub ol.

‘Venez!’ lu kriis a l’altri; ‘hastez!’

Li omna kuris adavane e pasis sub l’arboro sen noco ecepte Toto, qua kaptesis da brancheto ed esis sukusita til ke lu ululas. Ma la Hakisto rapide forhakis la brancho e liberigis la hundeto.

L’altra arbori dil foresto facis nulo por ditenar li, do li decidis ke nur l’unesma rango dil arbori povas bendar adinfre lia branchi, e ke oli probable esas la policiani dil foresto, e donesis ta marveloza povo por gardar kontre stranjeri.

La quar voyajanti facile marchis tra l’arbori til ke li venis al fora bordo dil foresto. E lore astonate li trovis su avan alta muro qua semblis esar ek blanka porcelano. Ol esis glata, quale surfaco di plado, e plu alta kam lia kapi.

‘Quon ni nun facez?’ demandis Dorothy.

‘Me facos skalo,’ dicis la Stana Hakisto, ‘nam ni certe mustas klimar la muro.’

La Sorcisto de Oz, Chapitro 20

Chapitro 20

La Lando delikata e porcelana

Dum ke la Stana Hakisto facis skalo ek ligno trovita en la foresto, Dorothy kushis su e dormeskis, nam el esis fatigita dal longa marchado.

La Leono anke kurvigis su por dormar e Toto kushis su apud lu.

La Terorigilo spektis la Hakisto laboranta, e dicis a lu,

‘Me ne komprenas pro quo ca muro esas hike, nek ek quo ol es facita.’

‘Repozigez tua cerebro e ne suciez pri la muro,’ replikis la Hakisto; ‘Kliminte ol, ni saveskos to quo esas trans ol.’

Pos kelka tempo la skalo kompletigesis. Ol aspektis negracila, ma la Stana Hakisto certesis ke ol esas forta ed utila a lia skopo. La Terorigilo vekigis Dorothy e la Leono e Toto, e dicis a li ke la skalo esas pronta. La Terorigilo unesme acensis la skalo, ma esis tante nehabila ke Dorothy mustis proxime sequar por ke lu ne falez. Pozante sua kapo super la suprajo dil muro, la Terorigilo dicis, ‘Ho me!’

‘Procedez,’ klamis Dorothy.

Do la Terorigilo klimis adsupre e sideskis sur la suprajo dil muro, e Dorothy pozis sua kapo super la muro e kriis,

‘Ho me!’ same kam kriabis la Terorigilo.

Pose venis Toto, e quik aboyeskis, ma Dorothy tacigis lu.

La Leono nun klimis la skalo, e laste venis la Stana Hakisto; ma li amba kriis, ‘Ho me!’ regardante trans la muro. Sidante en rango sur la suprajo dil muro, li omna regardis adinfre e vidis stranja vidajo.

Avan li esis larja lando havanta sulo tam glata e brilanta e blanka kam la bazo di pladego. Dissemita cirkume esis multa domi tote konstruktita ek porcelano e piktita per la maxim brila kolori. Ta domi esis tre mikra, la maxim granda nur tam alta kam la tayo di Dorothy. Esis anke beleta stableti e cirkum oli fenci porcelana, e multa bovi e mutoni e kavali e porki e hani, ti omna facita ek porcelano, stacis en grupi.

Ma maxim stranja esis la homi habitanta ca stranja lando. Esis melkistini e pastorini havanta brile kolorizita korsaji ed orea makuli sur lia robi; e princini havanta la maxim belega robi arjentea ed orea e purpura; e pastoruli vestizita per brachi havanta strii rozea e flava e blua, ed ora bukli sur lia shui; e princuli portanta kroni juvelizita sur lia kapi e sutani ek erminfeli e vamsi satina; e drola klauni en robi plesita ed havante reda makuli sur lia vangi e chapeleti alta e pinta. E, maxim stranje, ta omna homi esis facita ek porcelano, mem lia vesti, ed esis tante mikra ke la maxim alta de li esis ne plu alta kam la genuo di Dorothy.

Komence nulu mem regardis la voyajanti, ecepte un purpura hundeto porcelana havanta extraordinare granda kapo, qua venis al muro ed aboyis e li per mikra voceto, e pose forkuris.

‘Quale ni decensos?’ demandis Dorothy.

Li trovis ke la skalo esas tante pezoza, ke li ne povas tirar ol adsupre, do la Terorigilo falis del muro e l’altri saltis adsur lu por ke la harda sulo ne nocez li. Komprenende li penis ne falar adsur lua kapo por ne pikar su per lua pingli. Omni sekure decensinta, li elevis la Terorigilo, la korpo di qua esis tre platigita, e frapetis la palii aden lua justa formo.

‘Ni mustas transirar ica stranja loko por atingar la fora bordo,’ dicis Dorothy; ‘name esus neprudenta irar per irg altra directiono ecepte rekte sudale.’

Li marcheskis tra la lando di homi porcelana, e li unesme renkontris melkistino porcelana qua melkis bovino porcelano. Li proximeskis, e la bovino subite pedfrapis e renversis la tabureto, la sitelo, e mem la melkistino ipsa, li omna falis adsur la sulo porcelana kun granda bruiso.

Dorothy shokesis vidar ke la bovino kurte frakasabis sua gambo, e ke la sitelo jacis en plura peceti, e la kompatinda melkistino havis nocho en sua sinistra kudo.

‘Yen,’ iracoze kriis la melkistino; ‘videz to quon vi facis! Mea bovino frakasis sua gambo, e me mustos duktar el al rapecero por ke ol esez riglutinata. Quon vi intencis venar adhike e pavorigar mea bovino?’

‘Me tre regretas,’ replikis Dorothy; ‘bonvole pardonez ni.’

Ma la beleta melkistino tro vexesis por respondar. El prenis budante la gambo e forduktis el, la kompatinda animalo klaudikis per tri gambi. Livante li, la melkistino lansis multa regardeti reprochoze trans la shultro vers la nehabila stranjeri, e portis sua kudo nochita a sua flanko.

Dorothy tre chagrenis pro ta acidento.

‘Ni mustas esar tre sorgema hike,’ dicis la bonkordia Hakisto, ‘o ni domajos ica beleta hometi til ke li ne rekuperos.’

Kelke plu fore Dorothy renkontris yuna princino maxim belege vestizita, qua quik haltis vidante la stranjeri e forkureskis.

Dorothy deziris vidar la Princino, do el kuris vers el; ma la porcelanino kriis:

‘Ne chasez me! ne chasez me!’

El havis tante pavoroza voceto ke Dorothy haltis e dicis,

‘Pro quo ne?’

‘Pro ke,’ respondis la princino anke haltante de sekura disto, ‘se me kurus, me forsan falus e ruptus me.’

‘Ma ka vu ne povos rapecesar?’ demandis la puerino.

‘Ho yes; ma on nultempe esas tam bela pos rapecesir, vu savas,’ respondis la princino.

‘To me supozas,’ dicis Dorothy.

‘Yen Sioro Jokero, un de nia klauni,’ duris la porcelanino, ‘qua sempre probas staceskar sur lua kapo. Lu ruptis su tante ofte, ke lu rapecesas en cent loki, e tote ne aspektas belete. Lu venas, e vi povas ipse vidar.’

La gaya Klauneto ya marchis vers li, e Dorothy vidis ke, malgre lua bela vesti reda e flava e verda, lu tote kovresis per fendeturi extensanta omnaloke e montranta, ke lu multaloke esis rapecita. La Klauno pozis sua manui aden sua poshi, e pos ke lu bufabis sua vangi ed impertinente gestabis per la kapo, il dicis,

‘Ho bela damego,

Pro quo regardego

Ad olda Sioro Jokero?

Tu es tam bizara,

Extraordinara

Kam irga dansant rinocero!’

‘Tacez, sioro!’ dicis la princino; ‘ka tu ne vidas ke ti esas stranjeri, e devas traktesar per respekto?’

‘Nu, me suspektas ke me ya respektas,’ deklaris la Klauno, e quik staceskis sur sua kapo.

‘Ne atencez Sioro Jokero,’ dicis la princino a Dorothy; ‘lu esas multe frakasita en sua kapo, e to igas lu fola.’

‘Ho, me tote ne atencas,’ dicis Dorothy. ‘Ma tu esas tante belega,’ el duris, ‘ke me certesas ke me povus tre amar tu. Ka tu ne permisas, ke me portez tu a Kansas e pozez tu sur la mantelo-tabulo di Onklino Em? Me povas portar tu en mea korbo.’