LA SORCISTO DE OZ [en Ido]

‘Ma quon ni povas facar?’ el demandis.

‘Advokez l’Alizita Simii,’ sugestis la Stana Hakisto; ‘tu ankore darfas komandar li unfoye.’

‘Bone,’ el respondis, e metinte l’Ora Chapeleto el dicis la vorti magial. La Simii, quale sempre, venis rapide, e pos poka instanti la tota bando stacis avan el.

‘Quon tu komandas?’ questionis la Rejo dil Simii reverencante profunde.

‘Portez ni trans la kolino aden la lando dil Quadlingi,’ respondis la puerino.

‘Ni facos lo,’ dicis la Rejo, e l’Alizita Simii quik sizis la quar voyajanti e Toto per sua brakii e forflugis kun li. Dum ke li pasis super la kolino, la Martelo-Kapi kriis pro vexeso, e lansis lia kapi alte aden la aero; ma li ne povis atingar l’Alizita Simii, qui sekure portis Dorothy ed elua kamaradi trans la kolino e depozis li en la belega lando dil Quadlingi.

‘To esis la lasta foyo quon vu povis advokar ni,’ dicis la chefo a Dorothy; ‘do adio e bona fortuno a vi.’

‘Adio, e tre multa danki,’ replikis la puerino; e la Simii acensis aden la aero e pos instanto desaparabis.

La lando dil Quadlingi semblis richa e felica. Esis agro pos agro de maturanta frumenti, e bone pavita voyi inter oli, e bela rivereti murmuranta e trans oli forta ponti. L’omna fenci e domi e ponti esis farbizita brile rede, quale ti esis farbizita flave en la lando dil Winkii e blue en la lando dil Munchkini. La Quadlingi ipsa, qui esis kurta e grosa ed aspektis plumpa e bonkordia, vestizesis per reda vesti olqui brilis kontre la verda herbari e flava frumenti.

La Simii depozabis li proxim farmo-domo, e la quar voyajanti marchis ad ol e frapetis la pordo. Ol apertesis dal spozino dil farmisto, e Dorothy demandinte ulo por manjar, la muliero donis a li bona dineo, tri sorti de tarti e quar sorti de kuketi, e boledo de milko por Toto.

‘Quante fore esas la Kastelo di Glinda?’ demandis la puero.

‘Ne tro fore,’ respondis la spozino dil farmisto. ‘Sequez la voyo al Sudo e vi balde atingos ol.’

Dankinte la benigna muliero, li restorita marcheskis, pasis l’agri e transiris la bela ponti, til ke li vidis avan li tre bela Kastelo. Avan la pordegi esis tri yunini vestizita per bela red uniformi pasmentizita; e Dorothy proximeskante, un de li dicis ad el,

‘Pro quo vu venas a la Lando Sudal?’

‘Por vidar la Benigna Sorcerino hike regnanta,’ el respondis. ‘Ka vu duktez me ad el?’

‘Dicez a me vua nomo, e me demandos ka el aceptas vu.’ Li dicis qui li esas, e la soldatino eniris la Kastelo. Pos poka instanti el rivenis por dicar, ke Dorothy e l’altri quik enirez.

La Sorcisto de Oz, fino

Chapitro 23

Gilda grantas la deziro di Dorothy

Ante ke li iros a Glinda, tamen, li duktesis a chambro dil Kastelo, ube Dorothy lavis sua vizajo e pektis sua hararo, e la Leono forsukusis la polvo ek sua krinaro, e la Terorigilo frapetis su aden sua maxim bona formo, e la Hakisto polisis sua stano ed oleizis sua junti.

Nun prizentinda, li omna sequis la soldatino aden chambrego ube la Sorcerino Glinda sidis sur trono ek rubini.

El esis e belega e yuna a lia okuli. Elua hararo havis koloro richa e reda e fluis per lokli sur elua shultri. Elua robo esis pure blanka; ma elua okuli esis blua, e li benigne regardis la puerino.

‘Quon me facez por tu, mea puero?’ el demandis.

Dorothy naracis sua tota historio al Sorcerino; quale la ciklono portabis el a la Lando Oz, quale el trovabis sua kompani, e pri l’aventuri marveloza quin li renkontrabis.

‘Mea maxim kara deziro nun,’ el anke dicis, ‘esas retroirar a Kansas, nam Onklino Em certe pensas ke ulo terorinda eventis a me, e lo igus el metar vesto traural; e sen ke la rekoltaji cayare esas plu bona kam dum la pasinta yaro, me esas certe ke Onklulo Henry ne povas afordar to.’

Glinda inklinis su e kisis la dolca vizajo levita dil amoza puerino.

‘Me benedikas tua kara kordio,’ el dicis, ‘me esas certa ke me povas dicar pri moyeno per qua tu povas retroirar a Kansas.’ Pose el anke dicis:

‘Ma, se yes, tu mustas donar l’Ora Chapeleto a me.’

‘Volunte!’ klamis Dorothy; ‘fakte, por me ol ne plus esas utila, e vu havanta ol povas komandar trifoye l’Alizita Simii.’

‘E me opinionas, ke me bezonas lia servo precize ta tri foyi,’ ridetante respondis Glinda.

Dorothy lore donis l’Ora Chapeleto ad el, e la Sorcerino dicis al Terorigilo,

‘Quon tu facos pos ke Dorothy livabos ni?’

‘Me retroiros al Smeralda Urbo,’ lu respondis, ‘nam Oz nomizis me la regnanto e la populo prizas me. Me nur anxias pri transiror la kolino dil Martelo-Kapi.’

‘Per l’Ora Chapeleto me komandos ke l’Alizita Simii portez tu al pordegi dil Smeralda Urbo,’ dicis Glinda, ‘nam esus regretinda privacar la populo de tante marveloza regnanto.’

‘Ka me es advere marveloza?’ demandis la Terorigilo.

‘Tu esas neordinara,’ respondis Glinda.

Turnante su al Stana Hakisto, el demandis:

‘Quo esos tua fato pos ke Dorothy livabos ica lando?’

Lu apogis su sur sua hakilo e pensis dum instanto. Pose lu dicis,

‘La Winkii esis tre benigna a me, e deziris ke me regnez li pos ke la Maligna Sorcerino mortabis. Me afecionas la Winkii, e se me povus retroirar a la Lando del Westo, me tre prizus regnar li por sempre.’

‘Mea duesma komando al Alizita Simii,’ dicis Glinda, ‘esos, ke li sekure portez tu a la lando dil Winkii. Tua cerebro esas forsan ne tam granda kam to dil Terorigilo, ma tu esas advere plu brilanta kam lu—esante bone polisita—e me esas certa, ke tu regnos saje e bone la Winkii.’

Lore la Sorcerino regardis la Leono grand e piloza, e demandis,

‘Pos ke Dorothy rivenabos ad elua propra hemo, quo esos tua fato?’

‘Trans la kolino dil Martelo-Kapi,’ lu respondis, ‘esas foresto splendid ed olda, e l’omna bestii ibe habitanta nomizis me lia rejo. Se me nur povus retroirar a ta foresto, me tre felice pasus mea vivo ibe.’

‘Mea triesma komando al Alizita Simii,’ dicis Glinda, ‘esos ke li portez tu a tua foresto. Pose, paruzinte la povo dil Ora Chapeleto, me donacos ol a la Rejo dil Simii, por ke lu e lua bando esez libera por sempre.’

La Terorigilo e la Stana Hakisto e la Leono nun avide dankis la Benigna Sorcerino por elua bonfacemeso, e Dorothy klamis,

‘Vu esas certe tam bona kam belega! Ma vu ne ja dicas, quale me retroiros a Kansas.’

‘Tua arjenta shui portos tu trans la dezerto,’ replikis Glinda. ‘Se tu savabis pri lia povo, tu povabus retroirar a tua Onklino Em ye l’unesma dio en qua tu venis a ca lando.’

‘Ma takaze me ne havabus mea marveloza cerebro!’ kriis la Terorigilo. ‘Me forsan pasabus mea tota vivo en la maizo-agro dil farmisto.’

‘E me ne havabus mea bela kordio,’ dicis la Stana Hakisto. ‘Me forsan stacabus rustizita en la foresto til le fino dil mondo.’

‘E me vivabus kom poltrono por sempre,’ deklaris la Leono, ‘e nula bestio en la foresto dicabus bona vorto a me.’

‘To omna es tote vera,’ dicis Dorothy, ‘e me joyas ke me esis utila a ca bon amiki. Ma nun ke singlu havas to quon lu maxime deziris, e singlu es anke felica per havar rejio por regnar, me opinionas, ke me deziras retroirar a Kansas.’

‘L’arjenta shui,’ dicis la Benigna Sorcerino, ‘havas marveloza povi. Ed un de la maxim remarkinda esas, ke oli povas portar tu ad irga loko en la mondo per tri pazi, e singla pazo facesas en un instanto. Tu bezonas nur kunfrapar la taloni trifoye ed imperar ke la shui portez tu adirgube tu deziras irar.’

‘Se lo es vera,’ joyoze dicis la puero, ‘me quik demandos ke li portez me a Kansas.’

El jetis sua brakii cirkum la kolo di la Leono e kisis lu e tenere frapetis lua granda kapo. Pose el kisis la Stana Hakisto, qua ploris per maniero tre danjeroz a sua junti. Ma el embracis la korpo mola e burizita dil Terorigilo vice kisar lua piktita vizajo, e trovis ke el ipsa ploris pro ta tristoza departo de sua amanta kamaradi.

Glinda la Benigna decensis elua rubina trono por adio-kisar la puerino, e Dorothy dankis el por elua omna benigneso montrita a sua amiki e su ipsa.

Dorothy nun solene prenis Toto aden sua brakii, e dicinte un final adio, el trifoye kunfrapetis la taloni di sua shui, dicante,