LA SORCISTO DE OZ [en Ido]

El retroiris al domo ed, pos ke el e Toto drinkabis multa aquo kolda e klara, preparis su por la voyajo al Urbo de Smeraldi.

Dorothy havis nur un altra robo, ma hazarde ol esis neta e pendis de stifto apud elua lito. Ol esis ek kotono-stofo quadrizita per blua e blanka quadrata; e quankam le blua esis kelke senkolorigita pro multa lavado, ol esis ankore beleta robo. La puerino sorgeme lavis su, vestizis su per la neta robo, e nodigis sua rozea boneto ye sua kapo. El prenis korbeto, plenigis ol per pano del armoro, e pozis blanka tuko sur ol. El regardis sua pedi e remarkis, ke la shui esas old e paruzita.

‘Oli certe tote ne suficos por longa voyajo, Toto,’ el dicis. E Toto regardis elua vizajo per sua nigra okuleti e sukusis sua kaudo por montrar, ke lu komprenis.

Tainstante Dorothy vidis sur la tablo l’arjenta shui quin la Sorcerino del Esto posedabis.

‘Kad oli fitas me?’ el dicis a Toto. ‘Oli es tre apta por longa marchado, pro ke oli ne povas paruzeskar.’

El deprenis sua shui olda e ledra e probis le arjenta, olqui fitis tote bone, quaze oli esis faceita por el.

Konkluze el prenis la korbo.

‘Venez, Toto,’ el dicis, ‘ni iros al Smeralda Urbo e demandos del Grand Oz, quale ni retroirez a Kansas.’

El klef-klozis la pordo e sorgeme pozis la klefo en la posho di sua robo. Lore, Toto trotanta nefrivole dope, el komencis sua voyajo.

Esis plura voyi apude, ma el balde trovis to pavita per flava briki. Pos kurta tempo el marchis rapide vers la Smeralda Urbo, elua arjenta shui tinklanta gaye sur la voyo harda e flava. La suno brilis e l’uceli dolce kantis e Dorothy ne esis tam trista kam on supozus pri puerino forprenita de sua propra hemo e depozita en stranja lando.

Marchante el astonesis vidar quante bela esas la cirkuma ruro. Esis alonge la voyo neta fenci farbizita delikate blua, ed ultre oli agri havanta frumento e vejetanti abundanta. Evidente la Munchkini esas bona farmisti e kultivas granda rekoltaji. Ulfoye el preterpasis domo, e la homi ekvenis por regardar el e profunde reverencar ad el preterpasanta; nam omni savis, ke el esis la moyeno destruktir la maligna sorcerino e liberigar li. La domi dil Munchkini esis stranja lojeyi, singlo esis ronda ed havis kupolo kom tekto. Li omna esis farbizita blua, nam en ica lando del Esto bluo esis la favorata koloro.

Ye vespero Dorothy, fatigita dal longa marchado ed kurioza ube el pasos la nokto, venis a domo kelkete plu granda kam l’altri. Sur la verda gazono avan ol dansis multa homuli ed homini. Kin mikra violinisti pleis tam laute posible e la homi ridis e kantis, ed apud li esis granda tablo charjita per saporoza frukti e nuci, tarti e kuki, e multa bona friandaji por manjar.

La homi benigne salutis Dorothy ed invitis el dinear e pasar la nokto kun li; nam to esis la domo di un de la maxim richa Munchkini en la lando, e lua amiki kunvenabis por celebrar lia liberigo del sklavigo di la maligna sorcerino.

Dorothy manjis abundanta dineo ed servesis dal richa Munchkino ipsa, qua nomesis Boq. Pose el sideskis sur benko e spektis la homi dansanta.

Boq remarkante l’arjenta shui dicis,

‘Vu mustas esar granda sorcistino.’

‘Pro quo?” demandis la puerino.

‘Pro ke vu portas l’arjenta shui e mortigis la maligna sorcerino. Pluse, vu havas blanko en vua robo, e nur sorcerini e sorcistini portas blanko.’

‘Mea robo esas blue-e-blanke quadrizita,’ dicis Dorothy, e glatigis la rugi en ol.

‘Vu esas benigna portar to,’ dicis Boq. ‘Bluo esas la koloro dil Munchkini, e blanko esas la koloro di sorcerini; per to ni savas, ke vu esas sorcerino amikal.’

Dorothy ne savis quale respondar, nam l’omna homi evidente opinionis, ke el esas sorcerino, ed el bone savis, ke el esas nur ordinara puerino qua venabis hazarde per ciklono aden stranja lando.

Kande el fatigesis pro vidar la dansado, Boq duktis el aden la domo ed ofris chambro havanta beleta lito. La lit-tuki esis ek blua stofo, e Dorothy dormis profunde en oli til jorno, e Toto dormis sur l’obskure blua tapiseto apud el.

El manjis abundanta frua dejuno, e regardis mikra Munchkina infanto, qua ludis kun Toto e tiris lua kaudo e kriis e ridis per maniero tre amuziva a Dorothy. Toto esis bona stranjajo ad omni, por ke li nultempe vidabis hundo.

‘Quante fora esas la Smeralda Urbo?’ demandis la puerino.

‘Me ne savas,’ grave respondis Boq, ‘nam me nultempe iris adibe. Esas plu bona ke homi evitez Oz, ecepte ke li havas afero kun lu. Ma la voyo esas longa al Smeralda Urbo, ed okupos multa dii. La lando hike es rich ed agreabla, ma vu mustas trairar loki rud e danjeroza ante ke vu atingos la fino di vua voyajo.’

Lo kelke desquietigis Dorothy, ma el savis, ke nur la grand Oz povas helpar el retroirar a Kansas, do el brave rezolvis ne retroturnar su.

El adiis sua amiki, ed itere komencis marchar alonge la voyo pavita per flava briki. Pos irir de plura milii, el pensis, ke el pauzez por repozar, e do klimis al suprajo dil fenco apud la voyo e sideskis. Esis larja maizo-agro ultre la fenco, e ne fore el vidis Terorigilo pozita alte sur stango por fugigar uceli del matura maizo.

Dorothy pozis sua mentono sur manuo e regardegis penseme la Terorigilo. Lua kapo esis saketo burizita per palii, havanta okuli, nazo e boko piktita por reprezentar vizajo. Blua chapelo olda e pinta olqua apartenabis ad ula Munchkino sidis sur ta kapo, e la restajo dil figuro esis blua vestaro paruzita e senkolorigita anke burizita per palii. An la pedi esis olda boti havanta blua supraji, quale omna viri en ta lando portis, e la figuro elevesis super la maizo-stipi per stango en sua dorso.

Dum ke Dorothy serioze regardegis la vizajo stranja e piktita dil Terorigilo, el astonesis vidar un del okuli palpebragar ad el. Komence el opinionis, ke el erorabis, nam nula terorigili en Kansas palpebragas; ma balde la figuro amikale salutis ad el per la kapo. El decensis la fenco e marchis ad ol, dum ke Toto kuris cirkum la stango ed aboyis.

‘Bona jorno,’ dicis la Terorigilo per kelke rauka voco.

‘Ka tu parolis?’ astonate demandis la puerino.

‘Certe,’ respondis la Terorigilo; ‘quale tu standas?’

‘Sat bone, danko,’ jentile replikis Dorothy; ‘quale tu standas?’

‘Me ne standas bone,’ dicis ridetante la Terorigilo, ‘nam esas tre tedanta pendar hike nokte e jorne por fugigar korniki.’

‘Ka tu ne povas decensar?’ demandis Dorothy.

‘No, pro ke ica stango esas en mea dorso. Se tu bonvole forprenos la stango, me grande obligesos a tu.’

Dorothy extensis amba brakii e tiris la figuro del stango; nam, burizita per palii, ol esis tote lejera.

‘Multa danki,’ dicis la Terorigilo, pos ke lu pozesis sur la sulo. ‘Me sentas me esar nova homo.’

Dorothy perplexesis, pro ke esas stranja audar burizita homo parolar e vidar lu reverencar e marchar apud el.

‘Qua tu esas?’ demandis la Terorigilo, extensante su e beante, ‘ed adube tu iras?’

‘Mea nomo esas Dorothy,’ dicis la puerino, ‘e me iras al Smeralda Urbo por demandar ke la grand Oz retrosendez me a Kansas.’

‘Ube es la Smeralda Urbo?’ lu questionis; ‘e qua esas Oz?’

‘Nu, ka tu ne savas?’ el replikis surprizite.

‘Certe no; me savas nulo. Komprenez, me esas burizita, do me havas tote nula cerebro,’ lu triste respondis.

‘Ho,’ dicis Dorothy; ‘me chagrenas por tu.’

‘Ka tu opinionas,’ lu demandis, ‘se me irus kun tu al Smeralda Urbo, ke la grand Oz donus cerebro a me?’

‘Me ne savas,’ el respondis; ‘ma tu darfas irar kun me, se tu deziras. Se Oz ne donos cerebro a tu, tu esos ne plu kompatinda kam tu nun esas.’

‘Lo es vera,’ dicis la Terorigilo. ‘Komprenez,’ lu duris private, ‘me ne sucias ke mea gambi ed brakii ed korpo esas burizita, pro ke me ne povas esar domajita. Se on fulus mea ped-fingri o prikus me per pinglo, to ne importus, pro ke me ne povas sentar to. Ma me ne volas ke homi nomizez me folo, e se mea kapo restus burizita per palii vice cerebro, quale la tua, quale me savus irgo?’