Troviĝos dezirantoj neniigi min pro tiu rezonado. Nu, mi sobre taksas gravecon de miaj verkoj kaj ne pretendas atingi la famon de S.Rushdie. Aliflanke, oni dume ne abolis la vaste proklamitan konscienc- kaj vort-liberon, kaj kristanoj estas, onidire, malpli agresemaj ol islamanoj… Se mi instigis iun al pensado, mi estas kontenta. Kaj ĉiujn senescepte mi alvokas legi tiun talentan libron. Eble vi havos alian opinion pri ĝi; gravas, ke ĝi vekas cerbojn, malkiel senfinaj “sap-operoj”.
La lingvaĵo estas senmanka: sufiĉas nur mencii la tradukinton: William Auld! Mi ne rimarkis erarojn — dankon al la kompostisto kaj korektisto.
La stratoj de Aŝkelono estas vera perlo de nia literaturo, ĝi ne devas perdiĝi en amaso da ĉiujare aperantaj eldonaĵoj. Pensema, serioza leganto, bone komprenanta, ke ne ĉio presita en esperanto valoras, nepre atentos tiun libron.
Valentin Melnikov (Ruslando)
(La Ondo de Esperanto. 1994. №5–6 (18–19)