Ne vanta gloramo, nek ĝua amuzo,
Sed belo perfekta agordas ĝin mire.
Kaj portas tra l' mondo la vent' iberia
La rozajn girlandojn de l' fil' Barcelona
Al bordoj Usonaj, al Nordo glacia,
Al stepoj Taŭridaj, al lando Nippona.
Kaj spiras aromojn tra l’ tuta Homujo
La strofoj, abundaj de l’ amo kreanta,
Kaj ĉie reenas al ĝi – haleluja!
De l’ gento tutmonda, en lingv' Esperanta.
GALA EPISTOLO
Morgaŭ vi alvenos pompe, por ŝin preni
Kaj en la falsa digno gvidi al altar',
Kaj per abomena via kis' veneni
Delikatan buŝon – fonton de l’ nektar' …
Morgaŭ oni poze, kun nobelaj gestoj,
Vin gratulos, flatos burĝe kaj sen fin',
El la sinjorinoj en dekoltaj vestoj
Multaj nur envios, tre envios ŝin …
Longe mi rigardis vian invitilon
Sur papero silka, kun orita rand',
Kiu arlekene fanfaronan brilon
Disreklamis kun la parvenua frand'.
Sed mi ĝin amare ĵetis en kamenon,
Kun kompat' al ŝia estingita kor',
Kaj al vi emfaze sendis fi-malbenon: