Tralegos vi en via viv' la vortojn de l’ poet',
Se la hazardo de la sort' dispremos ankaŭ vin
Kaj nevenkebla ama fort' vin pelos al ruin'.
Malĝoja kanto mia jen fariĝos por vi sku'
Kaj la malnova teda ĝen' transformos sin je ĝu',
Vi rememoros sen malŝat' la bardon de l’ dolor'
Kaj via kor' per ĉiu bat' lin benos kun ador' …
LA ROZA ORDENO
Sur mian kolumon stampiĝis kiseto erara,
Maltrafe premita dum ravo de la ĉirkaŭpren'.
Ĝi freŝe aromas kaj estas al mi tiom kara –
Rozeta makulo - de l’ ĝu' improviza orden'!
Ĝi restas simbol' de l’ kareso, donita kun fido,
La buŝo dum sveno ne sciis, ne pensis pri l’ ag'…
Ĝi estas instigo al ĝojo kaj kaŭzo por rido
De l’ frua mateno ĝis fino malluma de l’ tag'.
MIA VOJO
Mi levas mian kapon en ĉielon,
Sed per piedoj staras sur la ter';
Nur idealojn vidas kiel celon,
Sed nutras min per krudreala ver'.
Sur montoj kreskas mia sorĉa floro,