Hamf La signifo de tiu ĉi vorto en la araba lingvo estas »inklinema al prava afero«. Ofte oni uzas ĝin teknike en la senco: »konfesanto de Islamo«.
Hijaz (Heĝaso) La sudokcidenta parto de Arabujo. Baha'u'llah uzas ĉi tiun esprimon por simboligi la araban lignvon.
Hijfrah (Heĝiro) Laŭvorte: »transmigro«. La bazo de la ma- hometana kronologio. La dato de la transmigro de Ma- hometo el Mecca en Medinan.
Hiacinto Rozo, Najtingalo: Esprimoj, uzataj de Baha'u'llah kiel simboloj de la Malkaŝantoj de Dio.
Hm Laŭ la Abjada kalkulo la nombra valoro de ĉi tiu vorto estas 68. En la jaro 1268 A.H. okazis, ke al Baha, mallibe- rigita en S^yah-Chal en Tihran, konigita estis unue Lia Dia Misio. Li aludaas al tio en la odoj, kiujn Li verkis en tiu jaro.
Hud (Korano, XI) (La Surao pri Hud.) 'Ad kaj Thamud, menciitaj de Ptolomeo, estis du gentoj de la antikvaj araboj, malaperintaj en la tempo de Mahometo. Popularo tradicio atribuas ilian malaperon al venĝo de Dio.
Hurisoj Anĝeloj. (»Belegaj virgulinoj kiuj, laŭ Islamo, estas kunulinoj de la fideluloj en paradizo.«) »Kiujn neniu homo, nek spirito, tuŝis antaŭe.«
Husayn La tria Imamo, filo de 'AH kaj Fatimih.
Ibn-i-Sŭriya Instruita juda rabeno en la tempo de Mahometo. Mahometo faris al li demandojn koncerne la malfervore- mon, kun kiu la judoj de tiu tempo sekvadis la leĝojn de Moseo.
Ibn M^hriyar Unu el tiuj, kiuj en la tempo de la Malgranda Kaŝiteco havis aliron aŭ korespondis kun la Imamo, kaj estas priskribita kiel loĝanto de Ahwaz.
Ibn Rŭh husayn (Abu'l-Kasim al Husain ibn Rŭh) Li
estis sankta shaykh kaj unu el la pordoj, kondukantaj al Sahfo az Zaman (la Sinjoro de Tempo) aŭ la lasta granda Imamo, laŭ la ŝiana doktrino. Li estis elektita de Abu' Ja'afar Muhammad ibn Othman al Omari kiel lia leŭtenanto, kaj kiam la lasta klasifikis la ŝianojn laŭ iliaj rangoj, 'Abu'l-Kasm ricevis la rajton aperadi antaŭ li la unua el ĉiuj.
Ibn-i-Ziyad TODO #1
Ibn-i-Sa'd Persekutantoj de la idaro de Mahometo.
»Idha'« Signifas »se« aŭ »kiam«.
Il »Gento.«
Imam (Imamo) La titolo de la dekdu ŝianaj postsekvintoj de Mahometo. Ankaŭ uzata ĝenerale rilate al la religiaj gvi- dantoj de Islamo. La dekdu Imamoj (rig.: Imameco, la »Eklezio de la Dekdu«) estas:
'AH ibn AM Jalib, kuzo kaj la unua disĉiplo de la Profeto. Li estis edzigita kun Fatimih, filino de Mahometo. (A.H. 40- A.D. 661.)
Hasan, filo de 'AKkaj Fatimih. (A.H. 50 - A.D. 670)
Husayn, filo de 'AKkaj Fatimih. (A.H. 61 - A.D.
680)
'AH, filo de husayn kaj Shahrbanu (filino de la lasta Sasamana reĝo), nomata ĝenerale Zeynu'l-Abidibm.
Muhammad Bakir, filo de Zeynu'l-Abidm kaj de filino de Imamo hasan.
Ja'far-i-Sadiq, filo de Imam Muhammad Bakir.
Mŭsa Kazim, filo de Imam Ja'far-i-Sadiq.
'Alf ibn Mŭsa er-Riza, nomata ĝenerale Imam Riza. (A.H. 203)
Muhammad Tak, filo de Imam Riza. (A.H. 195- A.H. 254)
'AHTaki', filo de Imam Muhammad Tak. (A.H. 232-A.H. 254)
Hasan' Askari', filo de Imam 'AKTaki'. (A.H. 232- A.H. 260)
Muhammad, filo de Imam Hasan Askan kaj Nar- rjiis Khatun, nomata de la ŝianoj »Imam Mahd^ Huj- jalu'llah« (la »Pruvo de Dio«). »Bakeyyatu'llah« (la
»Postkreskinto de Dio«), »Qa'im-i-al-i-Muhammad« (»Naskiĝonta el la familio de Mahometo«).
Imameco (la doktrino pri) La ĉefa punkto de diferenco in- ter la ŝianoj kaj la sunnanoj. Laŭ la imama iserto la vic- aŭtoritato estas afero tute spirita kaj rango, donata sole de Dio, unue pere de Lia Profeto, kaj poste pere de tiuj, kiuj Lin postsekvis. Ĝi havas nenion komunan kun la ĝen- erala elekto, kiel komprenas la aferon de sunnanoj. La ĝenerala esprimo »Imameco« koncernas ĉiujn, kiuj estas partianoj de tiu ĉi teorio, sendepende de la maniero, laŭ kiu ili prezentas la postsekvon.
Imam Mahd^ La dekdua en la vico de la Imamoj, postsekv- intaj Mahometon, filo de Imam Hasan 'Askan. Li estis naskita en Surra-man-Ra'a en la j. 255 A.H. kaj heredis la dignon de Imamo en la j. 260 A.H. Li ŝianoj kredas, ke li ne mortis, sed malaperis en subtera trairejo en Surra- man-Ra'a. La periodo de proksimume sesdek jaroj, dum kiu la komunikiĝado kun la Imamo estis ankoraŭ ebla pere de la Baboj (Pordoj), estas konata kiel la »Malgranda Kaŝiteco«. Tiun ĉi periodon sekvis la »Granda Kaŝiteco«, kiam Abu'l-Hasan, la lasta Bab (Pordo), neniun nomis sia sekvanto. Pro tio kun lia morto ĉesis komunikiĝado in- ter la Imamo kaj la kredantoj, kaj la »Granda Kaŝiteco« komenciĝis kaj daŭros ĝis la »Reveno de la Imamo« okazos en la pleneco de l' tempo.[192] (E.G. Browne: »Travellers'
Narrative«.)
Imam Mŭsay-i-Kaz^m La sepa Imamo. »La tomboj de la du Kazrnoj (t.e. de la sepa kaj naŭa Imamo) trovas sin en la distanco de proksimume tri mejloj norde de Baghdad kaj estas unue el la ĉefaj pilgrimceloj de la ŝianoj. Ĉirkaŭe de ili elkreskis urbo, loĝata ĉefe de persoj, kaj konata sub la nomo Kazmeyn.« (E.G. Browne: »Travellers' Narra- tive.«)
Imam-Zad^h Posteulo de Imamo, aŭ lia tombosanktejo.
Imam-Zadŭh-Hasan Loka tombosanktejo en Tihran.
Imam-Jum'h La ĉefa imamo en la urbo; ĉefo de la mulaoj.
'Imran Laŭ Mahometo li estis patro de la Virgulino Mario (Miriam).
^qan Laŭvorte: »certeco« (Rig.: Kitab-i-iqan.)
'Iraq (Irako) 1. (Ajemi). Centra provinco de Persujo, ebena lando, la antikva Medujo. Ĝia ĉefurbo etas Tihran (Teherano)
Esprimo, uzata de Baha'u'llah, por simboligi la per- san lingvon.
'Iraq-AraM, Suda regiono de la azia Turkujo, ĉirkaŭaĵo de Baghdad kaj Bossora, kuŝanta inter la riveroj Tigro kaj Eŭfrato. La antikva Babilonio.
Irshadu'l-Avam »Gvidilo por sensciuloj.« Libro, verkita de
Karim, kiu afektis grandan instruitecon, sed estis nur pre- tendemulo kaj egoisto.
Islam (Islamo) Laŭvorte: »sinrezigni«. Nomo, donita de Ma- hometo al Sia religio kaj al ĝiaj sekvantoj.
Ishraqat Laŭvorte: »lumelbriloj.« La titolo de unu el la Tab- uletoj de Baha'u'llah.
Ismu'llahahu'l-Akhar Laŭvorte: »La lasta nomo de Dio.« La titolo kiun Bab donis al Quddus, la lasta »Litero de la Vivanto« kaj kunulo de Ba dum Lia pilgrimiro el Mecca al Medina. Li estis la unua, kiu suferis persekuton sur la persa tero pro la Afero de Dio. (Nabiclass="underline" »The Dawn Breakers«).
Israfil La anĝelo, kies tasko estas sonigi trumpeton en la Tago de Juĝo.
JaahiHyyih La malluma periodo de malklereco inter la araboj antaŭ la apero de Mahometo.
Jabal-i-Basit Laŭvorte: »la malfermita Monto«, aludo al »Mah-Ku«, kies Bab estis malliberigita.
Jabal-i-Shadid Laŭvorte: »La Malĝoja Monto« (la nombra valoro de la vorto Shadid estas 318, same kiel de Chihrfq). Aludo al Chihnq (laŭ »Travellers' Narrative« Bab restis tri monatojn en la kastelo de Chihnq, antaŭ ol Li estis kondukita Tihranon por esti esploraata).
Jabulka (Okcidento) kaj Jabulsa (Oriento) Du mistikaj urbon. »En la plej ekstrema parto de la oriento estas urbo, kies nomo estas Jabars, kaj kies loĝantoj devenas de la idoj de Thamud. Kaj en la plej ekstrema parto de la okcidento estas urbo, kies nomo estas Jabalk, kaj kies loĝantoj devenas de la idoj de 'Ad.« (Rig.: La Surao pri Hud, Korano XI).
Jafr La scienco pri aŭgurado. (Nabiclass="underline" »The Dawn Breakers«)