Не ведаю. Ты не адкажаш.
А раніцай збіраюся я прэч,
А ты ў след прыемна скажаш.
Потым у дзень я нібыта знікаю.
Няма да захаду мяне.
А ў ноч, я зноў цябе кахаю!
І ўсё ж такі, куды нас гэта прывядзе?
12.2019
*****
Горад прачнуўся, людзі ажываюць.
І прабудзілася святло душы.
Хто не знайшоў яго, блукаюць,
У цемры рабства, цішыні.
Шырока плошча…шмат людзей,
Узняліся абараняць свабоду.
Мірны пратэст жудасных падзей!
Сляды загінутых у грому.
У памяці застануцца імёны,
Тых, хто ратаваў і ўратуе нас.
Плячо ў плячо, побач – разам мы героі!
Уздымем бел-чырвона-белый сцяг.
Не суціхаюць цэлыя гурты.
Па ўсёй краіне чутны нашы словы.
Хопіць тэрору, гвалту і хлусні!
Дзеля святла, нашчадкаў, волі!
11.2020
*****
Гляжу на шмат розных вачэй –
Розныя гісторыі іх бачу!
Жыццё праходзіць без начэй,
Дзе балбатня ідзе на здачу.
Кашмары, арганізм да збою.
Чытанне кніг для добрых сноў
І рыхтаванне да спакою,
У цішыні без усякіх слоў!
Раніца, з голымі нагамі
І прывітанне свету зноў!
І да гарбаты ціхім крокам,
Я прабіраюся, як воўк.
Бібліатэка поўніцца няхутка,
Залежна ад маіх сустрэч.
Праходзяць добра дні ці брыдка,
Кладзецца ўсё між плеч.
І я, сабраўшыся, нібы ў падарожжа.
Захоўваю ў сябе настрой!
Каб пазбіраць, як збожжа,
Бушуючы людскі прыбой.
Потым рабіць свае высновы,
Не марнаваць у разважаннях час.
І не трапляць у дрэнныя ўмовы,
А мець разважлівы адказ!
07.2018
*****
Пасля цёмных вясновых прыгод,
Трымаю шлях я раніцай халоднай.
Праходзячы праз вуліцы двароў,
Да цэнтра гораду, паходкаю свабоднай.
Вяртаюся, пад сонца прамяні.
Нясу ў сабе гісторыю мінулай ночы!
Зніклі ў небе хутка ліхтары,
Не заўважаючы, колькі яшчэ мне крочыць.
А што да сну? Я не адмоўлюся!
Чакае ён мяне ў кватэрных сцен.
Калі скажу дзе быў, не памылюся,
Што ў гасцях сустрэў я новы дзень.
Там і пакінуў мінулае ў ночы, сваё.
Я адчуваў палёт да зорак прыгажосці.
І не бянтэжыўся, нібы ведаў, гэта ўсё маё –
Не губляючы часу сваёй маладосці.
Дыхаў на поўную, словы толькі цёплыя.
Я ад суботы да нядзелі не трымаў высноў!
Не быў я лішнім, абдымкі былі родныя,
Кіпела ў венах дужа кроў!
Калі на вокнах пасвятлела, значыць,
Час да вяртання мой прыйшоў!
І вось я крочу, спынілася ж спатканне,
Іду я з думкамі дамоў.
01.2019
*****
Гады матляе каляндар,
А нянавісць знутры расце.
Збіраю жудасных пачвар.
У венах боль цячэ.
Трываю, пакуль ёсць сілы!
Сябе трываю, які я ёсць!
Па сэрцу цяжка білі –
Складаны, брудны лёс.
Пакуль жыву, пакуль чакаю!
Не выпускаю з сябе зло.
Па гарадах чужых блукаю,
Каб не ўпасці жудасна на дно.
І калі знікнуць мае сілы –
Знікну з свету я.
У напружанні ўсе жылы.
Балючая ідзе ўнутры вайна.
Колькі змагу яшчэ пражыць?
Не ведаю я гэтага адказу.
Але пасля, цела спаліць.
Запомніце вось гэтую фразу.
12.2017
*****
Ты для мяне прыемны чалавек!
Цябе трымаю ў абдымках.
З табой не які страх
Не апануе на памылках.
Бяру цябе. І да палётаў,
Мы крылы вольна раскрываем.
Нябачна хмар і змрочных фарбаў.
Сябе ў небе паляпшаем.
Ляцелі мы праз гурт людзей –
Наогул іх не заўважаем.
Каханне сэрцам. Усё вышэй.
Занадта шчасце адчуваем!
Маё святло, мой свет, цяпер цудоўны.
Ад слоў, усмешкі і жыцця!
Бо зараз, час шыкоўны:
З табой яднанне, цяплыня!
05.2020
*****
Калі ўбачыў позірк твой,
Сустрэліся ўпершыню вачамі.
Я нібы страціў голас слоў.
Пачатак зносін паміж намі.
Плынь адчуванняў закранула
І вось мы побач, час размоў.
Ваколье нас не закранала,
Не заўважалі яго фон.
Агульнасць тэм мы не шукалі –
Само знайшлось, аб чым казаць.
Усмешкі твараў не сціхалі!
Вельмі прыемна разам быць.
Хутка прыйшло і развітанне.
І не злічыць нашых хвілін.
Я запытаўся пра спатканне –
Згадзілася на сем гадзін.
07.2019
*****
Я без сустрэчы прамяня,
А мне ж так хочацца сагрэцца!
Агонь прытворны і што дня –
Фальшыва сэрца б'ецца!
Не адгукаецца на словы сонца.
Хаваецца за хмарамі…як жа я?
Блукаю і шукаю я бясконца,
Неба блакітнага і чыстага.
У цені смутку і надзеі,
Я мару, гледзячы наверх.
Наперадзе яшчэ мае падзеі!