Ад барацьбы яшчэ не збег.
У шэрым холадзе маўчала,
Усё асяроддзем, побач бед.
Дзе я з'яўляўся – зацiхала.
Я непадобны на астатні свет!
Вецер не дужа сёння моцны,
Каб разагнаць над галавой,
Аблокаў хвалі, дзе ёсць сонца.
Таму шляхі мае бяз слоў.
Шукаю цяплыню, бо гэта мэта!
Не адступлюся, не схілюся я!
І да сапраўднага святла імкнуся.
Да добрых адчуванняў пачуцця.
02.2019
*****
У музыцы я раствараюся на ноты
І хочацца мне танчыць, расквітаць!
І адцягнуцца, каб падчас маркоты,
Наогул пра яе не ўспамінаць!
Люблю я ўслухоўвацца ў словы,
Нібыта ў іх сябе хачу знайсці.
Ці хуткі рытм, або павольны –
Я расчыняю ўсе пачуцці, што ўнутры.
Ёсць шмат цікавых у свеце песень,
Якія дакранаюцца душы!
Дзе падабенства суму ў восень.
Ці весялосці росквiту вясны.
Які настрой, такія чутны жанры!
Што дапаўняюць рознасць глыбіні.
Малююць атмасферу рознай фарбы.
Скарб усёй планеты песень вышыні!
01.2019
*****
Шкада, што мы не сустрэліся зноў.
Напэўна, наш лёс не хоча таго –
Каб мы не звязаліся гукамі слоў,
Не марнаваўшы адзін аднаго.
Без усякай патрэбы на доўг.
Без просьбы, проста ўбачыць.
Ды так, каб размовы на двох.
Жыццё па-рознаму крочыць.
Дарогі, прычыны, адлегласць.
І на патрэбы губляем мы час.
Нібы прайшла ўжо вечнасць,
Цябе я не бачу скрозь мас.
Сустракаю я многіх, але не цябе.
Усіх выпадкова. Дзе дзелася ты?
Хаваем мы праўду, усё ў сабе,
Зачыніўшы пытаннем хады.
Што гэта зменіць, так або не?
Ці будуць выдаткі, прыемнасць?
І без патрэбы, але па віне –
Пісьменнік, жыццёвая беднасць.
09.2018
*****
Ісьці куды, мне не кажы!
Я вырашыў свой лёс накіраваць
На пераплёт рознай мяжы,
Дзе буду рознасць набываць.
Я не хачу губляць свой час,
На аднолькавасць людзей і дзён.
Не варта? Чаканне на параз.
Нераз, але кранае гэта нас!
А колькі перамог жа будзе?
Хачу даведацца ўсё часцей.
З бакоў стаяць і кажуць суддзі,
Ды льюць у вогнiшча алей.
Я не баюся, трэба сбегчы, бегчы!
Не азiрацца і не вяртацца надалей.
Хопіць ляжаць на цёплай печцы,
Бо страціў усё, што меў.
Хто скажа: “Звар'яцеў!”
Я летуценнiк, гэта так, але не важна!
Я здоліў вас, да мары я хацеў –
Адчынена цяпер мне мапа!
01.2020
*****
Адпусьці мяне мая любоў.
Дай подых вольнага паветра!
Каб ня чапала серца боль,
Бо неўзаімна гэта.
Я да цябе, ты ад мяне.
Я з пачуццямі, гэта бачыш…
І ты цураешся мяне!
Ты для мяне, шмат чаго значыш.
Не згасла полымя яшчэ
І не сціхаюць спрэчкі ў галаве.
Як ставіцца мне да цябе,
Калі ты наблiжаешся, звярнулась да мяне?!
Бо іншы раз, перасякаюцца шляхі –
Мы сустракаемся, як ты не хочаш!
І сэнс размоў, як і раней, тугі.
І неўзаемнасць змрочна, побач.
Не адпускае прыцягненне
І не дае спакою мне!
Патрэбен час, каб да цябе імкненне,
Заціхла так, як падабаецца табе.
03.2019
*****
Без рыска няма мне свету,
Не адчуваю, як ідзе жыццё!
На зэдліку, трымаючы газету,
Сыходзіць вера і быццё.
Штодня, успамінаю ўсе выпадкі,
Якія здараліся са мной.
Свярбяць ўчынкамі далонькі:
Хачу на рынг, хачу ў бой!
На сценах кажуць усе карціны,
Пра подзвігі, прыстойных дзён.
Прайшлі хвіліны і гадзіны,
Абсыпаўся над дахам клён.
Як адцягнуцца, і знайсці замену,
І прагнуць, што даспадобы мне?
І адчуваць памеры, меру,
А не трымаць гэта ў сне!
Шкада, не скінуць мне благое,
Апошні год зламаў мяне.
Да перамог, сэрца слабое,
Плата ў болі, у цане.
08.2017
*****
Мне цяжка жыць у адзіноце.
Мяне ніхто не разумеў.
Магчыма, зараз верш ня ў модзе
І я падтрымкаю пусцеў.
Сябры неведаюць навошта.
Не заўважаюць, нібы, сваякі.
Мне аднаму зусім няпроста –
Мэты руйнуюцца ў цішы.
Я нібы захварэў радкамі!
Яны прыходзяць зноў і зноў.
Мне не адмовіцца і так з гадамі,
Я душу імі толькі грэў.
Ніхто не ведае, якое шчасце,
Пры заканчэнні верша ў мяне.
І без цiкавасцi, нават не варта,
Абгрунтаванне ставіць да мяне.
07.2019
*****
Чаму? А ёсць адказ?
Сур'ёзна…гэта вашае пытанне?!
Не ўпершыню і не ў апашні раз…
Няма адказу – ёсць каханне!
Сапраўдна ўсё, хлусня або сымпатыя?
Абмеркаванняў дужа шмат!
Без вынікаў уся гэта сітуацыя?