дык вас усё яшчэ цікавіць, чаму засіліўся Клім Фралоў?
на што Даніла Прусак сказаў
такой падлянкі ад вас не чакаў, дык, можа, вы мне пра Фралова пасля раскажаце, а пакуль патрабую выпусціць мяне, там хлопчык адзін застаўся, вы ж ведаеце сітуацыю
ён спяшаўся, бо следчы Кузін выказваў раздражненне і прыкметы нецярплівасці
да таго ж я затрыманы беспадстаўна, мне нават абвінавачанне не прад’явілі, збілі…
але следчы Кузін перабіў з прыхаваным задавальненнем
абвінавачанне прад’явім, а трымаць вас да таго часу маем права месяц — такі цяпер парадак
і тут мужчына не вытрымаў, голас яго сарваўся на крык
дайце хоць патэлефанаваць!
закрычаў ён і рвануўся да тэлефона, але следчы Кузін падхапіў апарат і перакінуў за спіну, паставіўшы на сейф, абпоўз Данілу Прусака позіркам і сказаў, нядобра скрывіўшы рот
пагасцюеце ў нас, з ачосамі грамадства, так бы мовіць, пазнаёміцеся, а званіць не дазволена
але мужчына перапыніў, скіроўваючы гутарку ў патрэбнае яму рэчышча
чаму мяне арыштавалі, на якой падставе?
і раптам здагадаўся: урэшце, гэта здагадка спакваля ўжо існавала ў яго галаве, нібы плавала там неаформлена і размыта, як амёба
вы што, падазраяце гвалт з майго боку, вы гэта сур’ёзна?
спытаў ён і асунуўся ў крэсла — стаяць было цяжка, а следчы Кузін зноў мазнуў позіркам па яго твары і сказаў убок
у нашай Дар’і не адны авар’і — а як вы думалі?
і дадаў
раю прызнацца і даю слова, званіце куды захочаце, хоць у Гандурас
але Даніла Прусак патрабаваў
паклічце пракурора, адваката ці яшчэ каго, хаця б вашага начальніка — вы парушаеце закон
на што следчы Кузін нядбайна заўважыў
тут свае законы, — вядома, не турма і пакуль не зона, але за месяц з чалавекам усё можа здарыцца, Клім Фралоў таму прыклад, а вы ж нават не урка, вы тут безабаронны
і Даніла Прусак разгубіўся ад непрыхаванай пагрозы яго слоў і сказаў
я ў вас некалькі гадзін, а мне кожная хвіліна вялікую цану мае, бо хлопчык — інвалід, вы ж яго бачылі, ён адзін проста не выжыве
і зноў сарваўся на крык, але следчы Кузін быццам чакаў гэтага, бо спытаў
мо вернемся ў камеру? у калектыў жадаеце? ці, можа, у адзіночку?
і тады мужчына прапанаваў
там па суседству адзін стары жыве, я ведаю адрас, загадайце, каб хлопчыка да яго завезлі, ці дайце да майго сына ў сталіцу патэлефанаваць, ён прыедзе, забярэ, прашу
і хаця ён выціснуў з сябе гэтае «прашу», у ім ужо набірала моц нянавісць да гэтага востранькага, скуластага, з цупкім позіркам чалавека, які сядзеў супраць яго, назапасіўшы, пэўна, нейкі нечаканы і каварны ход, і невядома, пра што думаў, але Даніла стрымаўся і сказаў
гвалтаўнікоў сярод прышэльцаў шукаць трэба, і забойцу там жа, у хляўку, і мяне ледзь не забілі, магчыма, яны там наркату хаваюць, што ім тады той ваш вобыск
і закончыў
сваім дайце ж пазваніць, не таміце
і крыху пасунуўся да дзвярэй, а потым яшчэ, але следчы Кузін апярэдзіў яго намер
там за дзвярыма міліцыянт стаіць, і, увогуле, не раю самадзейнасці; дык будзеце падпісваць?
і Даніла Прусак спытаў
а што вы, дарэчы, мне інкрымінуеце? вы хоць думаеце, што робіце, валодаеце сітуацыяй?
на што следчы Кузін аніяк вонкава на адрэагаваў, але патлумачыў
я пратакол накідаю і разам пакубатурым, як і што
а мужчына падумаў і прапанаваў
згода, але спачатку я тэлефаную?
следчы Кузін павагаўся і ўрэшце зняў апарат з сейфа і паставіў на стол, і Даніла Прусак набраў нумар сваёй кватэры і ў думках узмаліўся, каб сын быў дома, а следчы Кузін гаварыў, пагрозліва трымаючы руку на рычажку тэлефона
размаўляйце толькі наконт хлопчыка і больш нічога — ні дзе вы, ні чаму тут
гудкі ішлі адзін за адным
ту-у-у-у-у
ту-у-у-у-у
ту-у-у-у-у
пакуль ўрэшце ў слухаўцы шчоўкнула, і сын Ігнат спытаў
ало, хто гэта?
Даніла Прусак адразу ўсхвалявана пачаў крычаць яму, што трэба неадкладна, зараз жа ехаць у Янаўск і забіраць малога Юльяна, які адзін дома, абавязкова забіраць да наступлення ночы і быць з ім, а следчы Кузін насцярожана сачыў, і ён зноў паўтараў — ехаць прама цяпер да ночы, а сын Ігнат незадаволена гугнеў
ну што за пажар? а навошта цяпер, што я там не бачыў, у мяне тут справы
мужчына, стрымліваючы сябе, ужо больш спакойна казаў
я цябе вельмі прашу, едзь не марудзячы, прама да дому ідзі — ты ж памятаеш дзе, — быў жа некалькі разоў, — жыццё малога ад цябе залежыць, ты разумееш?